- Φίλησε με! Δώσε μου ένα καυτό φιλί με γλώσσα.
- Τι; Ποιός; Ένας βάτραχος, ένα βατράχι που μιλά!
- Δεν είμαι βάτραχος, είμαι βασιλιάς τελεία και παύλα.
- Χμ, έχεις βασίλειο;
- Όχι, αλλά είχα. Και βασιλιάς γεννιέσαι, έτσι να με λες.
- Μην ακούω τρίχες. Και εγώ γεννήθηκα βρέφος, δεν έχω την απαίτηση να με λες "μπέμπη". Μάλιστα είχα κάποτε δουλειά, δεν λέγομαι "πρώην εργαζόμενος", αλλά άνεργος. Είσαι απλά βάτραχος τελεία και παύλα. Σε αποκαλώ ότι είσαι τώρα.
- Είμαι δηλαδή βάτραχος;
- Γιατί είσαι βασιλιάς;
- Δεν είμαι σήμερα, αν θελήσεις εσύ όμως, μπορεί να ξαναγίνω. Φίλα με κι εγώ θα σε πω "μωρό μου".
- Δεν θέλω!
- Μα γιατί;
- Για αυτά που έκανες τότε, που ήσουν βασιλιάς, και που όχι μόνο δεν μετάνιωσες, αλλά θέλεις να κάνεις ακόμα χειρότερα.
- Ήμουν νέος...
- Μπα; Δεν ήσουν βασιλιάς; Όποτε σε συμφέρει είσαι κι όποτε δεν βολεύει, ήσουν νέος; Και πόσο νέος; Μπουσούλαγες; Η φωτογραφία με τη χούντα σε δείχνει κοτζάμ γάιδαρο.
- Ήμουν βλοσυρός.
- Μμ πως! Μας δουλεύεις έτσι; Ρε συ, "εις το όνομα του βασιλέως" έμπαιναν μέσα στα σπίτια οι δήμιοι. Εγώ που είμαι λίγο νεότερος από σένα τα θυμάμαι...
- Ας πούμε κάτι άλλο.
- Ναι, αφού δεν συμφέρει η κουβέντα, να τη αλλάξουμε. Πόσους έστειλε στα ξερονήσια η μοναρχία; Πόσους έφαγε;
- Το να ζητήσεις συγνώμη για ένα τέτοιο πράγμα τί αξία έχει;
- Σωστά, μη χαθεί και το φιλότιμο που ΔΕΝ έχεις. Άλλωστε άλλοι βασανίστηκαν και πέθαναν όχι αυλοκόλακες...
- Δεν ήρθα εδώ πέρα να αναστατώσω κανέναν. Δεν ανακατεύομαι με την πολιτική.
- Ευτυχώς δεν σου δίνεται η ευκαιρία. Θες φιλί ε; Θα σου πω κάτι πιο σεξουαλικό, έναν αριθμό: 69...
- Τι εννοείς;
- Ωραίο νούμερο το ποσοστό της αβασίλευτης. Άμα θέλεις ανακατέψου ξανά, να δεις πώς σε στέλνουμε στο διάολο αυτή τη φορά, όχι στο εξωτερικό να τρως και να πίνεις...
- Ο ελληνικός λαός αποφασίζει τί θέλει. Αυτοί αποφάσισαν 2 φορές, αν θυμάμαι καλά, να επαναφέρουν τη βασιλεία αφού είχε φύγει. Τώρα αν τη θέλουν πάλι δικό τους δικαίωμα...
- Αλίμονο! έχουν δικαίωμα να θέλουν κάποιοι μοναρχία, αλλά όταν ήταν βασιλεία δεν είχαν δικαίωμα να είναι αντίθετοι. Τους κομμουνιστές τους κυνηγούσατε. Από τα πολλά δικαιώματα που είχατε. Γιατί ο τύραννος πράγματι έχει όλα τα δικαιώματα ενώ οι άλλοι κανένα.
- Τι δικαιώματα; Είμαι στην εξορία...
- Αν συνεχίσεις έτσι θα έχω βατραχοπόδαρα το βράδυ, στο λέω. Ποιά εξορία ρε; Στην Ευρώπη διακοπές ήσουν. Ξέρεις πόσοι ονειρεύονται τη δική σου "εξορία"; Μην τη λες αυτή τη λέξη, προκαλείς.
- Ανάθεμα τον Καραμανλή που δεν με πήρε τηλέφωνο.
- Μωρέ ήθελε, αλλά έμπλεξαν οι γραμμές, μπήκε στη μέση ο λαός...
- Από Μητσοτάκη να το βρουν τα ανίψια του.
- Το βρήκαν, του το άρπαξε το κόμμα.
-
Μ' αρέσει κι ο Αλέξης. Αδιαφορούμε κι οι δυο για τη γνώμη του κόσμου στα δημοψηφίσματα. Πρέπει να δοθεί και σ αυτόν και σε μένα μια ευκαιρία ακόμη. Φίλα με λοιπόν με πάθος, δώσε μου την ευκαιρία να σε "καβαλήσω".
- Δεν σφάξανε! Άκου: Είμαι σε μια θάλασσα κι έρχονται ένα κοπάδι σκυλόψαρα. Πριν ανέβω στη βάρκα προλαβαίνουν να μου φάνε τα πόδια. Δεν είμαι ηλίθιος να βουτήξω ξανά στο νερό για τους δώσω την ευκαιρία να καταβροχθίσουν ότι απέμεινε. Κι εσύ, αν και αμφίβιο, είσαι χειρότερος από καρχαρία. Αλλά κι ο Τσίπρας με το Μητσοτάκη είναι σαν κι εσένα αδίστακτοι. Μη φάτε έχω γλάρο...
Έχει κι ένα καλό το παραμύθι του Σκάει και πλαντάζει. Όσο κι αν ξεπλένει την μοναρχία, το φασισμό, όσο κι αν βγάζουν από τη ναφθαλίνη ζόμπι, πεθαμένους πολιτικά, όπως ο Σημίτης, εμείς αποφασίζουμε το τέλος. Δεν πρόκειται να φιλήσουμε κανένα από τα κατουρημένα βατράχια. Το καλό λοιπόν είναι ότι τους τέλειωσαν τα υλικά και προσπαθούν με ανακυκλωμένα. Ο κόσμος όμως προχώρα μπροστά. Αφήνει τους μονάρχες τους δικτάτορες όλους αυτούς που τον καταστρέφουν, όλη τη σαπίλα πίσω του. Στα σκουπίδια της Ιστορίας, μαζί με κορώνες, πηλήκια και κουκούλες δοσίλογων καθαρμάτων... .
Δημοσίευση σχολίου