Χάσαμε τον λογαριασμό πόσες φορές έχουμε παρακολουθήσει την ίδια κακοστημένη παράσταση με το γνωστό σενάριο στο οποίο πρωταγωνιστούν τα αστικά κόμματα και το οποίο αναζητά τον «ένοχο της διαφθοράς» στη τόπο μας.
Άλλη μια επανάληψη του ίδιου σκηνικού έχουμε και σήμερα με τις ανούσιες κοκορομαχίες νεοδημοκρατικών στελεχών και κυβερνητικών παραγόντων για το ποιος φταίει που και στο τεράστιο σκάνδαλο της Ζήμενς μπαίνει ταφόπλακα.
Η κυβέρνηση ευθύνεται που πάνε να παραγραφούν οι λαμογιές όσων εμπλέκονται σ’ αυτή την απαρχτή, λέει η Ντόρα. Όταν την κοπάναγαν διάφοροι ύποπτοι για τη Siemens, ΥΠΕΞ ήταν η κ. Μπακογιάννη κάνει ρελάνς ο Γ. Κυρίτσης.
Στην ίδια κατεύθυνση ήταν και οι ρόλοι που υποδυόταν και οι υπόλοιποι ηθοποιοί που λαμβάνουν μέρος στην επαναλαμβανόμενη αυτή παράσταση, Αν και υποθέτουμε ότι το ακροατήριο όλο και θα μειώνεται ο σκηνοθέτης παραμένει ο ίδιος και το σενάριο απαράλλαχτο.
Ας πάμε λοιπόν να σχολιάσουμε, όχι το θέατρο που παίζεται στην συγκεκριμένη σκηνή (αυτό το έχει κάνει πολύ καλά ο Ν. Μπογιόπουλος), αλλά την βάση πάνω στην οποία έχουν στηθεί διάφορες παρόμοιες παραστάσεις και στις οποίες η κύρια ιδέα του σεναρίου λέγεται "πάταξη της διαφθοράς"
Ποιο αναλυτικά γ’ αυτό το θέμα έχει τοποθετηθεί και ο Δ. Κουτσούμπας από το βήμα της βουλής).
Είναι στην κυριολεξία να τρελαθείς. Αυτοί που σήμερα επιτίθενται με πρωτοφανή αγριότητα σε όλο τον κόσμο της τάξης μας, κάνουν παρελθόν και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ ταυτόχρονα υπερασπίζονται με πάθος τα δικαιώματα του κεφαλαίου, μας μιλάνε ότι αγωνίζονται να πατάξουν την διαφθορά! Αραγε υπάρχουν μεγαλύτεροι διεφθαρμένοι απ’ αυτούς που κλέβουν την σύνταξη του φτωχού, ξεπουλούν την όποια κρατική περιουσία απέμεινε –οι μίζες που θα πάρουν είναι αναπόσπαστο στοιχείο αυτής της διαδικασίας- ισοπεδώνουν όλα τα λαϊκά στρώματα για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα μιας δράκας ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών;
Να ολοκληρώσουμε με απόσπασμα περασμένης ανάρτησής μας:
Εμμανουήλ Ροΐδης
Η διαφθορά είναι μόνιμο φαινόμενο στον καπιταλισμό. Οι εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής και το πολιτικό εποικοδόμημα που τις υπηρετεί και προστατεύει παράγουν διαφθορά. και ανηθικότητα. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, σε μαζική κλίμακα. Γιατί στηρίζονται στην ανηθικότητα και την αδικία. Την κοινωνική αδικία. Ένα σύστημα κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι εξ ορισμού ανήθικο και διεφθαρμένο. Ακόμα και όταν δεν έχει φαινόμενα εκτροπής από τους νόμους του. Σε τί διαφέρει άραγε ο υπουργός που «τα πιάνει κάτω από το τραπέζι» από τον υπουργό που δεν τα πιάνει, αλλά καταρτίζει νόμους που κάνουν πιο απάνθρωπη την εκμετάλλευση; Καπιταλισμός και διαφθορά δηλαδή είναι έννοιες συνώνυμες. Και ένα σύστημα από την φύση του διεφθαρμένο λογικό είναι να στελεχώνεται από ανάλογης ποιότητας άτομα.
Δημοσίευση σχολίου