Όπως μαθαίνουμε από την ειδησεογραφία, η Τουρκική κυβέρνηση κατέθεσε επίσημο αίτημα στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών για να εκδοθούν στην γειτονική χώρα οι οχτώ Τούρκοι αξιωματικοί που φέρονται να συμμετείχαν στην απόπειρα πραξικοπήματος για την ανατροπή του Ταγίπ Ερντογάν στις 15 Ιούλη και οι οποίοι έχουν καταφύγει στην χώρα μας.
Σ’ αυτό το θέμα έχω μια κάπως διαφορετική άποψη με αρκετούς συντρόφους που συνοψίζεται στην πρόταση: Να μην εκδοθούν, αλλά και να μην τους χορηγηθεί και πολιτικό άσυλο.
Είναι κάτι απόλυτα εφικτό και θα το αιτιολογήσω παρακάτω αφού πρώτα αναφερθώ τηλεγραφικά στην πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην Τουρκία.
Αυτή την στιγμή στην χώρα του Ερντογάν έχουμε μια οξεία μορφή κοινοβουλευτικής χούντας με ότι σημαίνει αυτό σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Μόλις χτες Τουρκικό δικαστήριο διέταξε το κλείσιμο της αριστερής φιλοκουρδικής εφημερίδας Ozgur Gundem για «διάδοση τρομοκρατικής προπαγάνδας», ενώ σε συντονισμένες εφόδους της αστυνομίας σε 44 επιχειρήσεις στην Κωνσταντινούπολη 120 στελέχη τους συνελήφθησαν με κατηγορίες ότι έχουν σε σχέση με το αποτυχημένο πραξικόπημα.
Στο κυνήγι μαγισσών που έχει επιδοθεί το καθεστώς της Αγκυρας –εκμεταλλευόμενο καταλόγους προδιαγραφών πολιτικών αντιπάλων του Ερντογάν που είχε συντάξει πριν απ’ το αποτυχημένο πραξικόπημα- δεκάδες χιλιάδες άτομα έχουν φυλακιστεί, πολλοί περισσότεροι έχουν απολυθεί από τις εργασίες τους, πολλές δεκάδες δημοσιογράφοι φυλακίστηκαν καθώς και σε εκατοντάδες εφημερίδες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, εκδοτικούς οίκους και πρακτορεία ειδήσεων, το καθεστώς έβαλε λουκέτο.
Οσο για τα δικαστήρια τα Τουρκίας, αυτά εκδίδουν αποφάσεις παρόμοιες με εκείνες που έβγαζαν τα μετεμφυλιακά στρατοδικεία της χώρας μας.
Και σε ότι αφορά την «δικαιοσύνη» που αποδιδόταν στην χώρα δεν είναι κάτι καινούργιο. Αρκεί να σκεφτούμε ότι η Τουρκία διαχρονικά και ανεξάρτητα του ποια κυβέρνηση υπάρχει, είναι το κράτος με τις περισσότερες καταδίκες από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, (πάνω από 2.200), για να σχηματίσουμε μια άποψη για την «απόδοση δικαιοσύνης», στην χώρα αυτή.
Σήμερα –και μετά τον «σφαγιασμό» εκατοντάδων δικαστών που το καθεστώς θεωρούσε «μη φίλα προσκείμενους του» η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί ακόμα περισσότερο.
Οι δημόσιες δηλώσεις που έκανε ο πρώην διευθυντής της τουρκικής εφημερίδας Cumhuriyet, Τζαν Ντιουντάρ, είναι χαρακτηριστικές.
Καταδικασμένος ο ίδιος σε κάθειρξη πέντε ετών και δέκα μηνών για αποκάλυψη κρατικών απορρήτων, στο πλαίσιο υπόθεσης που είχε προκαλέσει την οργή του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εν όψει της δίκης του σε Εφετείο δηλώνει ότι δεν θα παρουσιαστεί ενώπιον της δικαστηρίου, σημειώνοντας ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, του αφαιρεί το δικαίωμα να έχει μια δίκαιη δίκη.
«Το να δείξω εμπιστοσύνη σε μια τέτοια εξουσία θα ήταν σα να έβαζα το κεφάλι μου στην λαιμητόμο. Εφεξής δεν θα αντιμετωπίζουμε τη δικαιοσύνη, αλλά την κυβέρνηση. Κανένα ανώτερο δικαστήριο δεν θα μπορεί να αντιταχθεί στην απουσία δικαίου που εγκαθιδρύεται», ήταν οι χαρακτηριστικές φράσεις του.
Και ερχόμαστε τώρα στην υπόθεση που αναφέραμε αρχικά. Το αίτημα της Τουρκίας να εκδοθούν οι οχτώ Τούρκοι αξιωματικοί τους οποίους θεωρεί ότι συμμετείχαν στο αποτυχημένο πραξικόπημα και οι οποίοι βρίσκονται στην χώρα μας.
Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε το ποιόν και την προηγούμενη δράση τους. Μπορούμε όμως βάσιμα να υποθέσουμε ότι όπως οι στρατιωτικοί αρχιτέκτονες του αποτυχημένου πραξικοπήματος, έτσι κι αυτοί θα έχουν εγκληματήσει με θύματα τους λαούς που ζουν στην Τουρκία.
Πιθανόν να συμμετείχαν σε γενοκτονίες και βομβαρδισμούς Κουρδικών περιοχών, όπως και να εκδήλωσαν την βαρβαρότητα τους σε τμήματα του λαού που αντιστέκονται στην ασύδοτη κτηνώδικη αντιλαϊκή του Τουρκικού καθεστώτος. Είναι αναμφισβήτητα δηλαδή εγκληματίες ενάντια στον Κούρδικο και Τούρκικο λαό που στενάζει κάτω από μια χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Γι’ αυτά τα εγκλήματά τους καλούνται να δικαστούν; Κάθε άλλο. Ο Ερντογάν θέλει να ξεκαθαρίσει το τοπίο εκτοπίζοντας όσους θεωρεί σήμερα αντιπάλους του, ακόμα και αυτούς που μέχρι χτες υπάκουαν απόλυτα τις διαταγές του και να εδραιώσει την δικτατορία του.
Από ποιο καθεστώς θα δικαστούν; Αυτό που εγκληματεί «νόμιμα» καθημερινά;
«Και τι μας νοιάζει εμάς οι διαφορές που έχουν οι πολιτικοστρατιωτικές φράξιες στην Τουρκία; Ας βγάλουν τα μάτια μόνοι τους», μπορεί να αντιτάξει ένας καλόπιστος αναγνώστης.
Ας το συζητήσουμε λίγο, κάνοντας αρχικά μια επισήμανση Πρέπει να ομολογήσουμε το εξής. Η τελευταία εξέλιξη με το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία όλους μας έπιασε «στον ύπνο». Θυμάμαι την έκπληξη που μου εκδήλωσε μεγάλο στέλεχος της Τουρκικής κομμουνιστικής αριστεράς στις 15 Ιούλη. Στην κυριολεξία εμφανίστηκε σα να έχει πέσει από τα σύννεφα.
Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει. Το ότι δηλαδή άτομα που θα έπρεπε να έχουν στοιχειώδη γνώση το τι συμβαίνει στο πολιτικο-οικονομικο-στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας ήταν εντελώς άσχετα και αιφνιδιάστηκαν από την εκδήλωση του πραξικοπήματος.
Αυτό το γεγονός όμως δείχνει και κάτι άλλο. Το πόσο φειδωλοί πρέπει να είμαστε στις πολιτικές εκτιμήσεις μας για την γειτονική χώρα.
Επί του προκειμένου. Το να ισχυριστούμε ότι δεν μας αφορά το τι θα συμβεί με τους Τούρκους αξιωματικούς, φερόμενους από το καθεστώς της Αγκυρας, ως επίδοξοι πραξικοπηματίες είναι μια άποψη εντελώς προβληματική. Το ίδιο και η αντίληψη συντρόφου ότι «αφού δεν πρόκειται να λογοδοτήσουνε σε λαϊκό δικαστήριο, μας είναι αδιάφορη η τύχη τους» και όλα αυτά οφείλονται σε ενδοαστική αντιπαράθεση μερίδων του τουρκικού κεφαλαίου.
Την στιγμή που στην Τουρκία γίνεται συζήτηση για αναδρομική επαναφορά της θανατικής ποινής, την ώρα που το καθεστώς επίσημα δηλώνει την αναστολή της ευρωπαϊκής σύμβασης δικαιωμάτων του ανθρώπου, και με μια «δικαιοσύνη» την λειτουργία της οποίας περιγράψαμε παραπάνω, είναι εντελώς λανθασμένη και σαν σκέψη ακόμα το να δεχθούμε την έκδοση των 8 που ζητάει η Αγκυρα.
Πολύ περισσότερο γιατί -όπως μας πληροφορεί σύντροφος νομικός- το έγγραφο της Τουρκικής πλευράς που απευθύνεται στην ελληνική κυβέρνηση είναι συνταγμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργήσει προηγούμενο και στην πορεία να υπάρξει έκδοση Τούρκων και Κούρδων πολιτικών προσφύγων που βρίσκονται στην χώρα μας.
Δεν είμαι επίσης υπέρ της άποψης να τους δοθεί πολιτικό άσυλο. Πολιτικά αυτό έχει την έννοια της αναγνώρισης του αγώνα που έχουν δώσει μαχητές ενάντια σε αυταρχικά, αντιδημοκρατικά καθεστώτα, κάτι που δεν συνάδει με κανέναν τρόπο με την συμπεριφορά των Τούρκων καραβανάδων που βρίσκονται στην Ελλάδα και κατηγορούνται για εμπλοκή στο αποτυχημένο πραξικόπημα.
Η θέση μου είναι να τους δοθεί άσυλο αλλά για ανθρωπιστικούς και μόνο λόγους, κάτι που έχει ευκαιρία να το κάνει σύμφωνα με την υφιστάμενη νομική νομοθεσία, η Ελληνική κυβέρνηση. Δηλαδή να πραγματοποιήσει κάτι αντίστοιχο με αυτό της Σουηδικής υπηρεσίας ασύλου (Migrationsverket) που αρνήθηκε την έκδοση 11 ατόμων που η Τουρκία τους εμπλέκει στο πραξικόπημα. Η απόφαση της Σουηδικής κυβέρνησης πουθενά δεν κάνει λόγο για χορήγηση πολιτικού ασύλου, αλλά τους κατατάσσει στις "ομάδες υψηλού κινδύνου", υποστηρίζοντας ότι δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τις πολιτικές πεποιθήσεις των ανθρώπων αυτών, αλλά και εάν τις γνώριζε, δεν δύναται να εκδώσει ξένο πολίτη ο οποίος κατηγορείται για τις πεποιθήσεις του.
Το τι θα πράξει η ελληνική κυβέρνηση θα το δούμε και θα τ σχολιάσουμε τις επόμενες μέρες.
Δημοσίευση σχολίου