Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη με τον φερόμενο ξυλοδαρμό του διοικητή της τροχαίας Αθήνας Γιώργου Διαμαντόπουλου, από τέσσερις αγνώστους. Αυτό που ακούμε από τα ΜΜΕ μας λέει ότι μεταφέρθηκε στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο γιατί «ο κ. Διαμαντόπουλος υπέστη ελαφρά διάσειση και έχει εκδορές και μώλωπες».
Ας σχολιάσουμε λοιπόν πώς παρουσιάστηκε αυτή η είδηση στο μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων της τηλεόρασης του Σκάι, προσπερνώντας τον συνηθισμένο προβοκατόρικο τρόπο που συνήθως παρουσιάζει τέτοια γεγονότα.
Δεν θα σταθούμε στην έκταση που έδωσε σ’ αυτό το θέμα, ούτε θα το αντιπαραβάλλουμε με το γεγονός ότι ο ίδιος ο τηλεοπτικός δίαυλος δεν είπε λέξη για τον λόγο που έγινε η χθεσινή πορεία –στο τέλος της οποίας έγινε το συγκεκριμένο επεισόδιο- και η οποία ήταν μια εκδήλωση διαμαρτυρίας για την άνανδρη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε από φασιστοειδή ο χώρος μεταναστών – προσφύγων στην Νοταρά.
Εστιαζόμαστε στο πόσο «ευαίσθητοι» παρουσιάζονται ορισμένοι πολιτικοί ταγοί μας –και πολιτικά κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ που ζήτησε με ανακοίνωσή του την παραίτηση του Ν. Τόσκα- και στο πόσο συγκλονίστηκαν που σε ένα αστυνομικό όργανο δημιουργήθηκαν «εκδορές και μώλωπες», απ’ την επίθεση που δέχτηκε.
Απ’ ότι μαθαίνουμε απ’ την τηλεόραση του Αλαφούζου ο ίδιος ο πρόεδρος της δημοκρατίας, Π. Παυλόπουλος, επικοινώνησε με τον αστυνομικό που φέρει εκδορές, «ενδιαφέρθηκε για την κατάσταση της υγείας του και του εξέφρασε την συμπάθεια του».
Παρέλαση έκαναν απ’ την τηλεοπτική οθόνη και άλλες δηλώσεις πολιτικών στελεχών –της Αννας Μισέλ Ασημακοπούλου, του Μάκη Βορίδη, της Ολγας Κεφαλογιάννη, του Βασίλη Κικκίλια, του Νίκου Δένδια- με τις οποίες εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους και καταδικάζουν το γεγονός.
Μάλιστα. Όλα αυτά γιατί «ο κ. Διαμαντόπουλος υπέστη ελαφρά διάσειση και έχει εκδορές και μώλωπες».
Επειδή πιθανόν να έχω ασθενή μνήμη.
Μήπως εσείς θυμάστε να υπάρχει καμιά αντίδραση απ’ τους ίδιους πολιτικούς όταν ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος έχασε εντελώς την ακοή του από χειροβομβίδα κρότου λάμψης, ενώ ξυλοκοπήθηκε άγρια από τους μπάτσους;
Θα πείτε άλλο «ελαφρά διάσειση» και άλλο να χάσεις την ακοή σου.
Σωστό κι αυτό.
Μήπως όμως αντιληφθήκατε καμιά παρόμοια δήλωση από τους ευαίσθητους αυτούς πολιτικούς όταν ο διαδηλωτής Γιάννης Καυκάς χτυπήθηκε επανειλημμένα στο κεφάλι και στο σώμα με κλομπ, ενώ ένα χτύπημα στο κεφάλι από πυροσβεστήρα αστυνομικού οδήγησε τους γιατρούς, όταν έφτασε στο νοσοκομείο να περιγράφουν την κατάσταση του ως «προθανάτια»;
Θα πείτε ότι είναι άλλο πράγμα η «ελαφρά διάσειση» και άλλο η «προθανάτια» κατάσταση.
Δεν έχετε άδικο και σ’ αυτό.
Μήπως είχατε δει τους πολιτικούς ταγούς μας που σήμερα είναι τόσο ευαίσθητοι και αντιδρούν τόσο έντονα γιατί κάποιοι δημιούργησαν μώλωπες σε έναν αστυνομικό να είχαν κάνει την παραμικρή παρέμβαση όταν ΜΑΤατζής χτύπησε με τη μεταλλική λαβή του κλομπ του στο πίσω μέρος του κεφαλιού, τον πρόεδρο της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος Μάριο Λώλο;
Ο Μ. Λώλος κατέληξε στο νοσοκομείο για να υποβληθεί σε χειρουργείο αφού υπέστη κάταγμα στο κρανίο του, θλάσεις εγκεφάλου και τραυματική υπαρχανοειδή αιμορραγία.
Πιθανολογώ την απάντησή σας:
«Τι βαρύτητα έχει αυτός ο τραυματισμός, μπροστά σε μώλωπες;».
Ισως και πάλι να είναι το δίκιο με το μέρος σας.
Λοιπόν, σοβαρά τώρα. Το αν πρέπει να δεχθούμε αδιαμαρτύρητα να υπάρχει το μονοπώλιο της κρατικής βίας ή απέναντι του πρέπει να αντιτάξουμε την λαϊκή αντιβία είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει μέσα στους κόλπους του κινήματος. Το ίδιο ζητούμενο είναι το πότε πρέπει να ασκείται λαϊκή αντιβία, τι μορφές θα έχει κλπ.
Δημοσίευση σχολίου