Από το βιβλίο της Μ. Ιορδανίδου: "Στου κύκλου τα γυρίσματα"
Στις 11 του Οχτώβρη τη νύχτα, όλοι το ξέρουν πια και το διαλαλούνε τα χωνιά πως ή ώρα της λευτεριάς εσήμανε.
Φεύγουν οι Γερμανοί ......το πλήθος ξεχύνεται στους δρόμους ....πεινασμένος λαός, στερημένος, δεν αγγίζει τίποτα .....
Ποτέ ο ελληνικός λαός δεν ήτανε πειθαρχημένος. Τι έχει συμβεί κι έπαψε να τσαλαπατιέται; Σειρές , ουρές: "Στη θέση συναγωνίστρια..."
Πειθαρχεί και γιατί πειθαρχεί κι ο ΕΛΑΣ και δεν κατεβαίνει απ ' τα βουνά; όλοι πειθαρχούν γιατί πιστεύουνε σε μια Εθνική κυβέρνηση ... από τις 12 ως τις 15 ελεύθερη Αθήνα και όλοι πειθαρχούν περιμένοντας για το σχηματισμό Εθνικής κυβέρνησης ... ο ΕΛΑΣ που είναι κυρίαρχος πειθαρχεί και περιμένει ...............
Στις 18 του Οχτώβρη μιλιούνια λαού υποδέχονται την κυβέρνηση του Καΐρου στο Σύνταγμα όπου ακούγεται το " Πιστεύομεν .." του Παπανδρέου .
- Πιστεύομεν...
-Λαοκρατία και όχι βασιλιά! ωρύεται ο κόσμος .
- Πιστεύομεν....
- Λαοκρατία και όχι βασιλιά .
-Πιστεύομεν και εις την Λαοκρατία, λέει επιτέλους ο Παπανδρέου.
Σήμερα 12 του Οχτώβρη σε συνδυασμό με το ποίημα του Σεφέρη στις 7 του Οχτώβρη.... η ιστορία όπως καταγράφεται από τους λογοτέχνες που τη βίωσαν...
Δύο διαφορετικοί ιδεολογικοί κόσμοι Σεφέρης - Ιορδανίδου: ίδια προσέγγιση στο ιστορικό γεγονός...
Για να εξηγήσουμε ό,τι ακολούθησε , την ευθύνη της κυβέρνησης της Μ. Ανατολής των Άγγλων και την ανόητη (;) εμπιστοσύνη του κυρίαρχου λαού και των καθοδηγητών του στις συμφωνίες με τους μεγάλους .............
______________
Τράβα αγωγιάτη, καρότσα τράβα,
τράβα να φτάσουμε γοργά στην Κάβα!
Φύσα βαπόρι, βόα μηχανή,
να ’ρθούμε πρώτοι εμείς! — οι στερνοί.
Τα στερνοπαίδια και τ’ αποσπόρια
και τ’ αποβράσματα και τ’ αποφόρια
μιας μάχης που ήτανε γι’ άλλα κορμιά
για μάτια αλλιώτικα κι άλλη καρδιά.
Πολιτικάντηδες, καραβανάδες,
ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες,
μούργοι, μουνούχοι και θηλυκά—
τράβα αγωγιάτη! βάρα αμαξά!
Φτωχή Πατρίδα, στα μάγουλά σου
μαχαίρια γράφουνε το γολγοθά σου·
μάνα λιοντόκαρδη, μάνα ορφανή,
κοίτα αν αντέχεις τέτοια πομπή:
το ματσαράγκα, το φαταούλα
με μπογαλάκια και με μπαούλα·
τη χύτρα που έβραζε κάθε βρομιά
λες και την άδειασαν όλη με μιά
σ’ αυτούς ανάμεσα τους ήπιους λόφους
όπου μας κλείσανε σαν υποτρόφους
ενός αδιάντροπου φρενοβλαβή
που στο βραχνά του παραμιλεί.
Δες το σελέμη, δες και το φάντη
πώς θυμιατίζουνε τον ιεροφάντη
που ρητορεύεται λειτουργικά
μπρος στα πιστά του μηρυκαστικά.
Μαυραγορίτες από τα Νάφια
της προσφυγιάς μας άθλια σινάφια,
γύφτοι ξετσίπωτοι κι αρπαχτικοί,
λένε, πατρίδα, πως πάνε εκεί
στα χώματά σου τα λαβωμένα
γιατί μαράζωσαν, τάχα, στα ξένα
και δεν μπορούνε χωρίς εσέ—
οι φαύλοι: τρέχουνε για το λουφέ.
Δημοσίευση σχολίου