Από το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινά η εκστρατεία εκφοβισμού για τον κίνδυνο επανόδου της δεξιάς, περί «νεοφιλελεύθερης παλινόρθωσης» με επικλήσεις περί της «αριστεράς που δε διστάζει να αναλάβει το ιστορικό καθήκον και να σηκώσει στους ώμους της την ευθύνη για την έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια». Αυτή την «παλινόρθωση» κραδαίνει η κυβέρνηση ως έναν διαρκή εκβιασμό απέναντι στην κοινωνική αγανάκτηση για την εφαρμοζόμενης πολιτική της.
Και όμως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αναφερόμενη στην «Αριστερά» αποτελεί ένα «ιστορικό ανέκδοτο», αφού νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική εφαρμόζει. Γιατί δεν υπήρξε μεγαλύτερη «δικαίωση» της πολιτικής που εφάρμοσαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ότι «δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο». Δικαιώνει, έτσι, την άποψη ότι «μια κυβέρνηση της Αριστεράς είναι η μόνη που μπορεί να εφαρμόσει πολιτικές της Δεξιάς» (Τζ. Ανιέλι, 1998)
Η «δίκαιη» ανάπτυξη που επαγγέλλεται η συγκυβέρνηση συνοδεύεται με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η «κοινωνική δικαιοσύνη» με την ακατάσχετη φορομπηξία για τον λαό και η «δημοκρατία» ευτελίζεται με τις διαδικασίες fast track ψήφισης δεκάδων προαπαιτουμένων που καταπατούν τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, με τους τρομονόμους, τις συμφωνίες και τις επεμβάσεις της ΕΕ, στην οποία δίνουν καθημερινούς όρκους πίστης.
Η «δίκαιη ανάπτυξη» συμβαδίζει με τη ραγδαία φτωχοποίηση του λαού. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ στην Ελλάδα το 2015 βρισκόταν αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 35,7% του πληθυσμού (3,8 εκατ. άνθρωποι), έναντι 28,1% το 2008. Στην Ε.Ε., το αντίστοιχο ποσοστό επανήλθε το 2015 στα επίπεδα του 2008, δηλαδή στο 23,7% (118,8 εκατ. άνθρωποι).Περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες φορολογούμενους είναι πλέον οφειλέτες ληξιπρόθεσμων χρεών προς την Εφορία, ενώ το σύνολο των οφειλών τους υπερβαίνει πλέον κατά πολύ το 50% του ΑΕΠ.
Πριν ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση, οι «διαπραγματεύσεις» «σκόνταψαν» στο γνωστό πλαίσιο των πιέσεων και εκβιασμών, με απώτερο στόχο το μπλοκάρισμα των «διαπραγματεύσεων», ώστε οι συζητήσεις για το χρέος να παραπεμφθούν στις καλένδες. Ωστόσο, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ολοκλήρωσε την παράδοση της χώρας στους δανειστές. Μετέφερε στο "Υπερταμείο", για 99 χρόνια, τη δημόσια περιουσία, τις δημόσιες επιχειρήσεις, ακόμη και τις πιο σημαντικές, στρατηγικής σημασίας. Όχι μόνο τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, όχι μόνο τις συγκοινωνίες, τα τραίνα και το Ελληνικό, αλλά και το νερό, την αποχέτευση, και την ηλεκτρική ενέργεια! Ό, τι δεν τόλμησε καμιά κυβέρνηση, στα χρονικά αυτής της χώρας, το έπραξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δίνοντας γη και ύδωρ στους δυνάστες του λαού.
Όχι μόνο συμμετέχει στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ, συμφωνώντας με τις αποφάσεις της που αιματοκυλούν τους λαούς στην περιοχή, δημιουργώντας εκατοντάδες χιλιάδες ξεριζωμένους πρόσφυγες, αλλά του έχει παραδώσει ολόκληρο το Αιγαίο. Και καλεί τον Ομπάμα εν χορδαίς και οργάνω να τον υποδεχτεί ως σύμμαχο!
Η επίκληση της αριστεράς, σε κάθε εκδήλωση - δήλωση του ΣΥΡΙΖΑ η αδιάκοπη χρήση εννοιών που ιστορικά χρησιμοποιεί η αριστερά ευτελίζουν κάθε αξία της Αριστεράς, αφού η εφαρμοζόμενη πολιτική της φτώχιας, της ανεργίας και της υποτέλειας χρεώνεται στην Αριστερά και όχι σε μια κυβέρνηση που απλά συνεχίζει να εφαρμόζει τις μνημονιακές πολιτικές. Και αυτό αξιοποιείται από το κατεστημένο και τους μηχανισμούς προπαγάνδας σε μια περίοδο που τον πραγματικό λόγο, την πράξη και τα οράματά της Αριστεράς έχει τόσο μεγάλη ανάγκη ο λαός.
*Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης», αρθρογράφος στο «ΕΘΝΟΣ» και μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά
Δημοσίευση σχολίου