Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά και ο Φιντέλ Κάστρο

Πηγή: του Βασίλη Λιόση - "Σύλλογος Γιάννης Κορδάτος"

Ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε ο θάνατος του Φιντέλ Κάστρο από κόμματα και συλλογικότητες αξίζει αναφοράς προκειμένου να εξαχθούν μερικά πολιτικά συμπεράσματα. Μία ημέρα μετά το θάνατο της μεγαλύτερης –μέχρι και πριν από λίγες ημέρες–, εν ζωή επαναστατικής μορφής,  υπήρξαν οργανώσεις που είτε το πιστεύουμε είτε όχι, δεν έκαναν ούτε μία λιτή αναφορά. Το ΣΕΚ, η ΟΚΔΕ Σπάρτακος, η ΔΕΑ, το ΕΕΚ, το ΚΚΕ μλ και το ΜΛ ΚΚΕ, είχαν διάφορα άλλα θέματα (κάποιοι εξ αυτών ασχολήθηκαν για παράδειγμα με τους ρακοσυλλέκτες ή τη βία κατά των γυναικών), αλλά ο θάνατος του Φιντέλ ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ.

Πώς να το χαρακτηρίσει κάποιος αυτό; Ολιγωρία, ιδεολογική αγκύλωση, βαθιά υποτίμηση;  Λαμβάνοντας υπόψη τις κατά καιρούς τοποθετήσεις αυτών των οργανώσεων, καταλήγει στην απάντηση «ιδεολογική αγκύλωση και δογματισμός». Εν πάση περιπτώσει, όποια απάντηση κι αν επιλεγεί το γενικότερο συμπέρασμα δεν διαφέρει δραματικά. Όταν δεν ασχολείσαι καν με την αναγγελία του θανάτου του θρυλικού Φιντέλ, δείχνεις εκτός από μικροψυχία, πως δεν έχεις καμία απολύτως γείωση με την κοινωνία, πως ζεις μέσα στο βερμπαλιστικό σου αριστερισμό, πως δεν κατανοείς πως η επιμονή, η υπομονή, η διαλεκτική σχέση τακτικής και στρατηγικής, είναι αυτά τα στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν στην «έφοδο στους ουρανούς».

Άλλωστε, ας θυμηθούμε το ανεκδιήγητο «Ο Τσε ήταν ρεφορμιστής με το όπλο στο χέρι». Έτσι, χαρακτήριζε η ΟΣΕ το μεγάλο επαναστάτη και υποθέτουμε ότι και το ΣΕΚ, η εξέλιξη της ΟΣΕ, έχει την ίδια γνώμη. Ειδικά για τις οργανώσεις τροτσκιστικής προέλευσης, το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι το επαναστατικό κίνημα της Κούβας, ότι ο Φιντέλ και ο Τσε, προσέγγισαν το ζήτημα της επανάστασης μέσα από το πατριωτικό ζήτημα. Το σύνθημα «πατρίδα ή θάνατος», υπήρξε ένα σημαντικό κλειδί για την επιτυχή έκβαση της κουβανέζικης επανάστασης. Ασφαλώς, δεν απορούμε από τη στάση αυτών των ομάδων. Στο κάτω κάτω τι να περιμένει κανείς αν φέρει στη μνήμη του το γεγονός πως ο τροτσκισμός της δεκαετίας του 1980 είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Λεχ Βαλέσα, ο οποίος στηρίχθηκε σθεναρά τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την καθολική εκκλησία.

Υ.Γ.: Σοβαρά ερωτηματικά εγείρει και η στάση του ΚΚΕ. Στην πρώτη σελίδα του κυριακάτικου «Ριζοσπάστη» η είδηση του θανάτου είναι σαφώς υποβαθμισμένη, ενώ η ανακοίνωση της ΚΕ βρίσκεται στην 31η σελίδα της εφημερίδας! Μάλιστα η ανακοίνωση είναι περισσότερο μια ιστορική ανασκόπηση, παρά μία εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων από τη διαδρομή του Φιντέλ.