Στολισμένα δέντρα, λαμπιόνια και φάτνες κόσμησαν και πάλι δρόμους και πλατείες. Μέρες γιορτής, μέρες χαράς για κάποιους!
Φωτισμένα, λαμπερά σπίτια θα ανοίξουν ξανά να δεχτούν κλειστές, σκοτεινές ψυχές. Εγωιστικοί περιχαρακωμένοι μικρόκοσμοι, γύρω από γιορτινά τραπέζια, θα ανταλλάξουν φιλοφρονήσεις ... και απλόχερα θα χαρίσουν κοπλιμέντα στην οικοδέσποινα για τις γκουρμέ γεύσεις της.
Και "μεταξύ τυρού και αχλαδιού" έρχεται η αναφορά "στη μάστιγα" του νησιού, το προσφυγικό -μεταναστευτικό.
"Κασέτα" που παίζεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, με όλο και μεγαλύτερη διάρκεια.
Ανάλγητοι στο δράμα των μικρών ''Χριστών'' που σταυρώνονται απ' τη στιγμή της γέννησης τους, ασυγκίνητοι στο πόνο της ''μάνας- Παναγιάς" που το βρέφος της χάθηκε στα μαύρα νερά του Αιγαίου. Τυφλοί στα απεγνωσμένα βλέμματα, κουφοί στους απελπισμένους ψιθύρους.
Μόνη έγνοια η απρόσκοπη συνέχιση της καλοβολεμένης ζωούλας τους. Κι αν κάποια ψίχουλα ελεημοσύνης ρίξουν σ' ένα άπορο ομοεθνή τους σημαία και άλλοθι θα το προτάξουν για την μαυροψυχία τους.
Κι είναι τούτοι οι υποκριτές που πρώτοι θα σπεύσουν στην εκκλησιά, να τιμήσουν τη γέννηση του μικρού επαναστάτη που κήρυξε την αγάπη και την αλληλεγγύη σε όλους!
Δύσκολο τα χείλη να ξεστομίσουν πια κοινότυπες ευχές!
Είθε όσοι διαπράττουν ''ύβρι'' να τους ακολουθήσει η ''νέμεσις''
Είθε όλοι οι μικροί ''Χριστούληδες'' του κόσμου τούτου να βρουν μια ζεστή φάτνη, είθε όλες οι κατατρεγμένες Παναγιές να ζήσουν την ανάταση των παιδιών τους!
Δημοσίευση σχολίου