Αντίθετα ο Παναγιώτης Λαφαζάνης καλεσμένος στην εκπομπή «On the third day», που παρουσιάζει και επιμελείται ο Γιώργος Μουργής στον ρ/σ της ERTopen, έκανε λόγο ότι σήμερα είναι απαραίτητο το «ευρύτερο δυνατό αντιμνημονιακό, δημοκρατικό μέτωπο» ώστε να υπάρξει και κοινή «εκλογική κάθοδο». Αφησε επίσης μομφές σε όσες συλλογικότητες θεωρεί όμορες πολιτικά και οι οποίες δεν δέχονται τις απόψεις τους, χρεώνοντας τους ότι προβαίνουν σε «άγονες μετεμφυλιακές αντιπαραθέσεις». Και εδώ είναι η «αγωνία του επικεφαλής της ΛΑΕ. Βουτηγμένος στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό, αποφασισμένος να μην διστάσει σε τίποτα προκειμένου να υπάρξει το ενδεχόμενο κοινοβουλευτικής παρουσίας του σχηματισμού του δεν διστάζει να «πουλήσει» συμμαχητές του που τον ακολούθησαν από την πρώτη στιγμή στο πολιτικό νεφέλωμα που έχει δημιουργήσει.
Αντί για δικό μας σχολιασμό, για την κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της ΛΑΕ, συνέπεια των επιλογών της ηγετικής της ομάδας, παραθέτουμε ένα κείμενο που δημοσίευσε στην παρουσία της στο Φ/Β το μέχρι τώρα μέλος της ΛΑΕ Έφης Τριάντη.
ΚΑΡΟΥΖΕΛ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΗΣΑ ΝΑ "ΚΑΤΕΒΩ'' ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΕ
Κατά τη διάρκεια αυτού του 7ετούς «μνημονιακού» κύκλου, ζήσαμε πυκνά πολιτικά γεγονότα και μεγάλους αγώνες, χάσαμε ευκαιρίες και εν μέρει καλλιεργήσαμε προσδοκίες που διαψεύστηκαν. Η πολιτική κορωνίδα της επταετίας αυτής το δημοψήφισμα και η μετέπειτα υποταγή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό πλαίσιο, δεν αποτέλεσε μόνο εκδήλωση της προγραμματικής ανεπάρκειας ενός συγκεκριμένου κόμματος, αλλά εξέθεσε την Αριστερά στο σύνολό της.
Η προγραμματική αυτή ανεπάρκεια στο μέτρο που αναλογούσε στη ΛΑΕ δεν ανατάχθηκε στην Ιδρυτική Συνδιάσκεψή της, όπως πολλοί προσδοκουσαν. Αντίθετα υιοθετήθηκε ένα απολύτως ανεδαφικό πρόγραμμα στο οποίο η ΛΑΕ επιχειρεί να ισορροπήσει την ανατροπή του μνημονίου, τη διαγραφή του χρέους και την έξοδο από την ευρωζώνη με την παραμονή στην Ε.Ε., όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ισορροπούσε στο δικό του πρόγραμμα την ανατροπή του μνημονίου με την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη.
Ως Εργατική Απάντηση σταθήκαμε απέναντι στις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης έχοντας καταθέσει αντιπαραθετικό κείμενο θέσεων. Εξηγήσαμε ότι η έξοδος από την ευρωζώνη, είτε θα είναι παράπλευρη συνέπεια της διαγραφής του χρέους και της συνεπακόλουθης εξόδου από την Ε.Ε. είτε θα συνδυαστεί με τη συνέχιση του μνημονίου και θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερο τσάκισμα του εργατικού εισοδήματος μέσω της υποτίμησης.
Το προγραμματικό έλλειμα αποτελεί ασφαλώς από μόνο του τροχοπέδη στη δυναμική ενός εγχειρήματος που όπως η ΛΑΕ φιλοδοξούσε να αποτελέσει τη λυδία λίθο ενός ευρύτατου μετώπου ανατροπής του μνημονιακού καθεστώτος προς όφελος του εργαζόμενου λαού.
Στην περίπτωση της ΛΑΕ ωστόσο μια σειρά παθογένειες που αφορούν την δημοκρατική λειτουργία, τη φυσιογνωμία και εν τέλει το αξιακό πρόσημο του φορέα ναρκοθέτησαν εξαρχής το εγχείρημα.
- O εκλογικός, κοινοβουλευτικός «ψυχαναγκασμός» της ηγεσίας της ΛΑΕ και η αδυναμία αναμέτρησης μαζί του οδήγησε στη μη δημοσιοποίηση προεκλογικά του εναλλακτικού σχεδίου το οποίο –παρά τις όποιες αδυναμίες του- είχε εκπονηθεί μήνες πριν και είχε αναγγελθεί ότι θα γίνει στη ΔΕΘ στην παρθενική συνεντευξη τυπου της ΛΑΕ στην ΕΣΗΕΑ.
Οι λόγοι ανάγονται στην εκλογική σκοπιμότητα «να μην τρομάξει ο κόσμος» και στην συνειδητή ή ασυνείδητη εκτίμηση ότι η δυναμική του ηθικού πλεονεκτήματος των παραιτήσεων- αποχωρήσεων βουλευτών, στελεχών και αγωνιστών μελών της αριστερής μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ θα αρκούσε και θα περίσσευε για να φέρει τη ΛΑΕ στα κοινοβουλευτικά έδρανα.
Η ΛΑΕ όμως συγκροτήθηκε ακριβώς στη βάση της επαγγελίας εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης απέναντι στην ΤΙΝΑ της μνημονιακής ειμαρμένης και του ευρωμονόδρομου, δεδομένου ότι στο εγχείρημα συνέπραξαν και οργανώσεις της κομμουνιστικής αριστερας και άλλοι αγωνιστές μη προερχόμενοι απο το ΣΥΡΙΖΑ. Το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα απέδειξε ότι η δυναμική αυτή δεν αρκούσε τελικά.
- Στη συνέχεια και παρότι η ΛΑΕ άντεξε τον κλυδωνισμό της αποτυχίας εισόδου στη Βουλη το αδιαμφησβήτητο ηθικό της πλεονέκτημα υπονομεύτηκε πλέον από τους συντρόφους εκείνους που αρνήθηκαν να πράξουν εγκαίρως τη ρήξη με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στα συνδικαλιστικό κίνημα, παρα τις εύλογες και εντονές αντιδράσεις της βάσης και την αναπόφευκτη και αυτονόητη διαφοροποίηση από την επιλογή αυτοι μεμονωμένων συντρόφων, αυτοδιοικητικών και συνδικαλιστών.
Τα προσωρινά και αργότερα τα εκλεγμένα από την Ιδρυτική Συνδιασκεψη όργανα δεν πήραν θέση πολιτικά στο όνομα της «αυτονομίας» των αυτοδιοικητικών και συνδικαλιστικών σχημάτων για ένα ζήτημα που άπτεται της φυσιογνωμίας και της αξιοπιστίας της ΛΑΕ. Στο πλαίσιο αυτό κλονίστηκε η αυτοπεποίθηση αλλά και η εμπιστοσύνη των μελών στο εγχείρημα και άρχισαν να εκδηλώνονται σταδιακά τα πρώτα φαινόμενα αποστασιοποίησης έως και πλήρους αποστρατευσης.
- Πρόσφατα εκδηλώθηκε ένα ακόμα σύμπτωμα αυτού που ονόμασα παραπάνω «εκλογικό ψυχαναγκασμό».
Στο όνομα του να πνεύσει (να Πλέυση...) ούριος άνεμος συμπαράταξης με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου η ΛΑΕ δεν εξέδωσε ανακοίνωση-απάντηση στις αδιανόητες, ανοίκιες και προκλητικές αξιώσεις της να «εκκαθαρίσσει η ΛΑΕ της τάξεις της από λαμόγια οπως ο Παναγιώτης Σωτήρης», ο σύντροφος θυσιαστηκε σαν άλλη Ιφιγένεια !
Περιττό ίσως να σημειώσω ότι αν ο Παναγιώτης Σωτήρης είχε το παραμικρό αξιακό γνωρίσμα ανθρώπου που χαρακτηρίζουμε «λομόγιο», θα είχε προ πολλού τη θέση που του αρμόζει στην ακαδημαϊκή κοινότητα και την οποία έχει στερηθεί σε μεγαλό βαθμό ακριβώς επειδή όλα αυτά τα χρόνια στάθηκε με το μέρος των διεκδικήσεων του φοιτητικού κινήματος και δεν επέλεξε να συνδιαλλαγει με το συμβιβασμένο καθηγητικό κατεστημένο.
Δεν κρίθηκε λοιπόν, σκόπιμο να «προκληθεί» η Ζωή η οποία στην επίμαχη συνεντευξη της στο ΣΚΑΙ εκτος των άλλων αναφερόμενη στο ενδεχόμενο συνεργασίας με τη ΛΑΕ δήλωσε ότι για την ίδια προτεραιότητα απότελεί τη στιγμή αυτή το «χτισιμο» της Πλεύσης Ελευθερίας με «ανθρώπους της κοινωνίας και όχι των κομματικών γραφείων»...Στη ροή του λόγου της αυτό ακούστηκε κάτι παραπάνω από υπαινιγμός για τα μέλη και στελέχη της ΛΑΕ...Παρα ταύτα σιωπή !
Περνάμε από το «μαχαίρι» τον Παναγιώτη Σωτήρη, «κοβόμαστε» και συλλογικά προκειμένου να ευαρεστηθεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου να συμπορευτεί μαζί μας . Παρότι ως φαίνεται η ίδια επιλέγει προσωπική πορεία με ένα θολό πολιτικό και προγραμματικό λόγο προκειμένου να απευθυνθεί όπως παραδέχεται σε ευρύτερο της Αριστεράς εκλογικό ακροατήριο και όπως φαίνεται προσαρμόζοντας και τον λόγο της ανάλογα.
- Και οι θυσίες δεν σταματούν εδώ, στο όνομα της εμψύχωσης των μελών και φίλων της ΛΑΕ, αυτή τη φορά.
Δύο μέλη του Πολιτικού Συμβούλιου αποχωρούμε, η Κ.Ο Ανασύνταξη καταθέτει και δημοσιοποιεί σχετικό κείμενο, ανακοινώνεται από βήματος η αποχώρηση του συνόλου της λίστας Εργατική Απάντηση και η iskra όπως και η επίσημη ιστοσελίδα της ΛΑΕ αναφέρεται σε συνεδρίαση με ομόφωνη απόφαση ! Λαθροχειρία... Σφάξιμο ...Θλίψη για την αντιμετώπιση από την iskra και οποία ειρωνεία για μένα προσωπικά....
Ως Εργατική Απάντηση εκτιμήσαμε ότι η αποχώρηση μας θα έπρεπε να γίνει μέσα σε συνεδρίαση οργάνου της ΛΑΕ και όχι ηλεκτρονικα...Αυτο ως φαίνεται ''δυσκόλεψε'' την iskra καθώς οι σύντροφοι που αποχωρησαν πριν απο μας δεν το εκαναν μεσα σε συνεδριαση, οπότε οι δικες του αποχωρησεις εύκολα αποσιωπηθηκαν επισης , ενώ δεν έλλειψαν οι δημόσιες αναφορές σε «μικρομάγαζα της αριστεράς» και «αυτοερωτισμό» και στις δικές τους περιπτώσεις και στη δική μας.
Από τη μεριά μας, κρίναμε ότι η συμμετοχή μας στο εγχείρημα της Λαϊκής Ενότητας δεν έχει να προσφέρει τίποτε ούτε σε εμάς, ούτε στη ΛΑΕ, αλλά ούτε και στην ανάγκη ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος.
Θα παρακολουθήσουμε το εγχείρημα και θα επιδιώξουμε την επαφή και την κοινή δράση με τους συντρόφους της ΛΑΕ, με τους συντρόφους που αποχώρησαν πριν από εμάς, με κάθε αγωνιστή ή οργανωμένη δύναμη που μας ενώνει η ίδια πίστη στην αναγκαιότητα αναστοχασμού και ανασύνθεσης της αριστεράς και η ίδια συνέπεια στις μικρές και μεγάλες μάχες στα κοινωνικά πεδία.
Εν τελει, ως τώρα απο ενα σημειο κι επειτα γυρίζαμε κι εμεις γύρω -γύρω όλοι στο «πολιτικό καρουζέλ « της ΛΑΕ διατηρώντας τη δική μας διακριτη θέση...Εφτασε η ώρα να αποκοπούμε...Να σταματήσουμε να γυρίζουμε κυκλικά σε μια προσομοίωση κίνησης....Γιατί η ιστορία δεν γράφεται με προσομοίωση....Όταν η αριστερή συλλογικότητα γίνεται πολιτικό καρουζελ, όσο κι αν προσπαθήσεις καμμία προωθητική δυναμική δεν μπορείς πια να προσδώσεις...Με την αυτάρκεια και την αυταρέσκεια της διαφωνίας απολαμβάνεις την ασφάλεια της προσομοίωσης και τη διαρκή ματαίωση...Μέχρι του σημείου που αυτό γίνεται ανυπόφορο και σε οδηγεί στην έξοδο....
Έφη Τριάντη
17/1/17
Δημοσίευση σχολίου