Αναζητώντας τη χαμένη ανθρωπιά…

Από τη Μαρία

Άνθρωπος …

Τι περίεργη λέξη … εύηχη … εύχρηστη … τι να σημαίνει άραγε … Αν ρωτήσεις μια αρμαθιά ανθρώπων τι σημαίνει τούτη η λέξη, αλίμονο και αν λάβεις μια σωστή απάντηση …

Τα λεξικά μας ενημερώνουν ότι  άνθρωπος είναι εκείνος που έχει την όψη ανδρός … από τα αρχαία χρόνια ξεπήδησε το ανήρ που χαρακτήριζε και τα δύο φύλλα … η γυναίκα φαίνεται ήταν το αναγκαίο κακό για να διαιωνίζεται το γένος των ανθρώπων ... ο φαλλοκρατισμός μάλλον εμφανίστηκε μαζί με τον άνθρωπο …

Ο Σωκράτης ξεχώριζε τον άνθρωπο απ’ όλα τα άλλα ζώα επειδή μπορούσε να σκέφτεται και να εξετάζει εκείνα που βλέπει …

Έκτοτε προέκυψαν χιλιάδες περιγραφές … ποιητές, λόγιοι, συγγραφείς και διανοούμενοι βάλθηκαν να περιγράψουν τον άνθρωπο …

Ο κελευστής της αγάπης, ο Λέο Μπουσκάλια, όρισε ότι ο άνθρωπος το μόνο που χρειάζεται είναι κάποιον που να τον νοιάζεται, έστω και έναν, φθάνει να νοιάζεται πραγματικά και δεν μιλάω για μεγάλες εξάρσεις. Μιλάω για μικροπράγματα, για μικρές χειρονομίες που δείχνουν ενδιαφέρον.

Όμορφα λόγια, μα και ένα άλλο ζώο, δεν νομίζω να αναζητεί και τίποτε διαφορετικό ...

Ο Μπέρναντ Σω μας ενημέρωσε ότι «Οι άνθρωποι που πάνε μπροστά σ’ αυτόν τον κόσμο είναι εκείνοι που σηκώνονται και ψάχνουν για τις συνθήκες που θέλουν και που άμα δεν τις βρουν τις δημιουργούν μόνοι τους.» … Και είχε δίκιο, δημιουργούν τις συνθήκες που θέλουν για λίγο βέβαια πριν βρεθούν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα … όμως και αυτό δεν είναι συναρπαστικό; … 

Όποιος κλέψει μερικές ανάσες ελευθερίας, αφού πρώτα μάθει τα σκλαβωμένα του πνευμόνια πώς να λειτουργούν με το καινούριο υλικό, είναι σα να έζησε και μια και δυο φορές …

Μυριάδες γραπτά προσπαθούν αιώνες να δώσουν νόημα στον άνθρωπο, λέξεις, επίθετα, λόγια … λόγια … Πως το είπε ένας άλλος; … «Είναι λέει ένα τριαντάφυλλο που δεν το αφήνουν ν’ ανθήσει» … Τι περίεργη τριανταφυλλιά είναι τούτη διερωτώμαι … τι είδους λιπάσματα δέχεται και από τόσο αγαθή που ’ναι μικρή μετατρέπεται σ’ ένα αγκάθινο διαβολικό εκκολαπτήριο; Και αν τύχει κανένα τριαντάφυλλο να γίνει διαφορετικό, κόψτε το μια και καλή μη και τυχόν μολύνει και την υπόλοιπη σοδειά …

Ελευθερία … επανάσταση … έρωτας … μήπως ο έρωτας δεν είναι και επανάσταση; Μήπως η ελευθερία νοείται δίχως την επανάσταση; Λέξεις αλληλένδετες, λέξεις αλληλοσυμπληρωμένες που αν η κάθε μια από μόνη της δεν λέει τίποτα, μονιασμένες δηλώνουν τα πάντα.

Αγάπη και μίσος … πρόσεξε να αισθανθείς έντονα κάτι απ’ αυτά, γιατί αλλιώς τα σύνορα μεταξύ τους θα διαβείς … γέμισε τη καρδιά σου με αγάπη ώστε ο φθόνος και η ζήλεια να μη βρουν τόπο να φωλιάσουν … Τι όμορφες προτροπές ... αυτά ακούν οι άνθρωποι και όμως, αντί να αγαπήσουν και να ερωτευθούν, αντί να ζήσουν προτιμούν να αργοπεθαίνουν σκλαβωμένοι, αλλοτριωμένοι και αποξενωμένοι.

Αναζητώντας την ανθρωπιά … αναζητώντας την επανάσταση …