Μόνο όταν δεν λειτουργεί η ασφάλεια κινδυνεύει η Δημοκρατία;

 Του Κ. Καίσαρη (από  sentragoal.gr)

Με έξι λέξεις τοποθετήθηκε ο Γιάννης Στουρνάρας για το χτύπημα στον Λουκά Παπαδήμο: «Δεν θα καμφθεί το ηθικό μας».

Κατ' αρχάς, αναγνωρίζεις και κατανοείς το ενδιαφέρον για τον συνάδελφο και κατά πάσα πιθανότητα φίλο του. Ακολούθως, ανοίγεις το λεξικό στο λήμμα «ηθικό», μην τυχόν και υποπέσεις σε λάθος:

«Ψυχική διάθεση που κάνει τον άνθρωπο, περισσότερο ή λιγότερο, θαρραλέο και αποφασιστικό». Με τη σχετική αναφορά «για καλή ή κακή ψυχική διάθεση αγωνιζόμενου ή μαχόμενου». Μέχρι εδώ, καλά. Οτι οι παίκτες του Παναθηναϊκού, δηλαδή, μετά την κατοστάρα επί της ΑΕΚ πάνε με ανεβασμένο ηθικό στο ΣΕΦ στην πρώτη μάχη των τελικών των πλέι οφ. Κατανοητό και αυτονόητο ότι το ηθικό είναι απαραίτητο στον αθλητή.

Στον μαθητή, που θα δώσει τον άλλον μήνα Πανελλαδικές. Πολύ περισσότερο στον πολεμιστή. Ο Ιωάννης Στουρνάρας τι δουλειά κάνει για να του είναι απαραίτητο το ηθικό; Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Δίνει καμιά μάχη; Εχει κανέναν εχθρό απέναντί του; Κι αν ναι, ποιος είναι αυτός ο εχθρός; Μάχη, αν δεν κάνω λάθος, δίνει ο άνεργος. Μάχη δίνει ο απλήρωτος εργαζόμενος. Μάχη δίνει ο συνταξιούχος για να τη βγάλει με τρεις κι εξήντα. Και σχετικά με το ηθικό, είναι όλοι τους, κάποια εκατομμύρια δηλαδή, με κατεβασμένα τα αυτιά. Τουναντίον, το ηθικό του Ιωάννη Στουρνάρα παραμένει ακμαίον.

Την ίδια ώρα, τον αποτροπιασμό της εξέφρασε η Ακαδημία Αθηνών για την επίθεση κατά του Λ. Παπαδήμου, ο οποίος είναι εκλεκτό μέλος της. Σημειώνοντας, μάλιστα, ότι «το γεγονός αποτελεί μέρος της μεγάλης δοκιμασίας που υφίσταται ο ελληνικός λαός και πρέπει να αντιμετωπιστεί από όλους ενωμένους». Ας αντιπαρέλθουμε το γεγονός ότι η Ακαδημία Αθηνών χρησιμοποιεί φρασεολογία («όλοι ενωμένοι») Σταύρου Αδαμίδη (σ.α: τέως φυτευτός κι αποτυχημένος πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ  ). Να ρωτήσουμε όμως:

Αυτή η «μεγάλη δοκιμασία» είναι κάτι σαν θεομηνία; Σαν τυφώνας ή σεισμός, για τον οποίον δεν φταίει κανείς; Ή η «μεγάλη δοκιμασία» είναι αναπόδραστο αποτέλεσμα συγκεκριμένων ενεργειών, συγκεκριμένων ανθρώπων επί δεκαετίες; Τίποτα δεν κατάλαβαν οι «αθάνατοι» της Ακαδημίας Αθηνών για τη ληστεία που γινόταν τόσα χρόνια στην Ελλάδα; Για μίζες, Siemens, εξοπλιστικά, για δάνεια στα κόμματα δεν είχαν ακούσει κάτι;

Σαν τον Χριστόδουλο (φωτό) επί χούντας κι αυτοί δεν ήξεραν τι γινόταν, γιατί ήταν αφιερωμένοι στα διαβάσματά τους; Η απάντηση είναι προφανής. Γι' αυτό και δεν εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους για τίποτε άλλο όλα αυτά τα χρόνια. Το πρόβλημα το κατάλαβαν μόνο όταν η «δοκιμασία» αφορούσε κάποιον δικό τους. Για τέτοιο μεγαλείο ψυχής μιλάμε.

Από κοντά όμως και ο Αντώνης Σαμαράς. Ο οποίος μας ενημέρωσε ότι «όταν δεν λειτουργεί η ασφάλεια, κινδυνεύει η Δημοκρατία». Σωστά. Αλλά μόνο τότε κινδυνεύει η Δημοκρατία; Οταν ο κόσμος εξαθλιώνεται, η Δημοκρατία δεν έχει κανένα πρόβλημα; Ή αυτό είναι πρόβλημα των φτωχών, ενώ η τρομοκρατία πρόβλημα των πλουσίων;

Γιατί βέβαια δεν είδαμε κανέναν χαμηλοσυνταξιούχο να γίνεται στόχος τρομοκρατών. Αυτούς τους στέλνει στον τάφο μια ώρα αρχύτερα η Δημοκρατία, η οποία -ως γνωστόν- λειτουργεί άριστα και κινδυνεύει μόνο όταν δεν λειτουργεί η ασφάλεια. Γιατί βέβαια, αν λειτουργούσε σωστά η Δημοκρατία, ο Αντώνης Σαμαράς, τριάμισι χρόνια πρωθυπουργός, θα το είχε λύσει το πρόβλημα.

Βάζουν τις βόμβες για να σκοτώσουν  των αλλωνών τα παιδιά

Ένα ταπεινό μονόστηλο υπήρχε αυτές τις μέρες στην ειδησεογραφία. Μια είδηση ρουτίνας, μπορείς να πεις. Και γι' αυτό, κρίθηκε σαν άνευ σημασίας. Που ούτε πρωτοσέλιδη έγινε και πολύ περισσότερο πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων. Σιγά τ' αυγά, για ένα υπερφορτωμένο σκάφος που μπατάρησε ανοιχτά της Λιβύης.

Με την ιταλική ακτοφυλακή να έχει ανασύρει σε πρώτη φάση είκοσι νεκρούς, μεταξύ των οποίων και παιδιά και τους αγνοούμενους να υπολογίζονται γύρω στους διακόσιους. Και τι έγινε; Το πρώτο ή το τελευταίο ήτανε; Γι' αυτό και ουδείς ασχολείται. Κάποιος πρωθυπουργός, έστω κάποιος υπουργός να πει κάτι. Εστω για τα μάτια του κόσμου. Να το ξαναπούμε, λοιπόν, για μία ακόμα φορά: Ολοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τρελοί.

Να ανεβάζουνε τα παιδιά τους σ' αυτούς τους σκυλοπνίχτες. Δεν έχουν άλλη επιλογή.

Και δεν έχουν άλλη επιλογή, επειδή οι Ευρωπαίοι έχουν κλείσει τα σύνορα. Και δεν έχουν άλλη επιλογή, επειδή η πατρίδα τους έχει μετατραπεί από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους σε κόλαση. Και δεν είναι μία και δυο οι χώρες σε Ασία και Αφρική που έχουν γίνει κόλαση. Με αποκλειστική ευθύνη Ευρωπαίων και Αμερικάνων. Δεν είναι λοιπόν τρελοί, αλλά κάποιοι απ' αυτούς τρελαίνονται σίγουρα. Και βάζουν τις βόμβες για να σκοτώσουν των αλλωνών τα παιδιά.

 Τόσο απλά.