Το παραθέτουμε, αλλά το συμπληρώνουμε με απόσπασμα από περασμένη δική μας ανάρτηση.
ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΛΛΑ ΠΟΙΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ;
Αυτό το ΣτΕ που αποφάσισε πως δεν μπορεί να επεκτείνονται οι φορολογικοί έλεγχοι γιατί είναι αντισυνταγματικό, άρα δεν πρέπει να ελεγχθούν οι λίστες, μάλλον εφαρμόζει κάποιο Σύνταγμα που ξεκινάει έτσι :"Δίκιο έχει πάντα ο λεφτάς". Μετά το δίκιο του τζαμπατζή καναλάρχη τώρα και του λίσταρχου που υπήρξε λησταρχος. Το αδίκημα διακίνησης μαύρου χρήματος δεν παραγράφεται. Πώς λοιπόν θα βρεθεί το αδίκημα αν δεν υπάρχουν φορολογικοί έλεγχοι στο παρελθόν. Γιατί απαγορεύουν τον έλεγχο και δεν λένε το αδίκημα έχει παραγραφεί ή όχι ανάλογα με αυτό που προκύπτει;
Ας κάνουμε μια παρέμβαση κι εμείς παραθέτοντας απόσπασμα από περασμένη ανάρτησή μας για να συμπληρώσουμε αυτά που αποφεύγει να γράψει ο εκδότης δημοσιογράφος:
Στα χρόνια της βαρβαρότητας, στα χρόνια των μνημονίων, στα χρόνια που βίαια πάρθηκαν πίσω και αυτές ακόμα οι ελάχιστες κατακτήσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας, το ΣτΕ υπήρξε “υπερήφανος” αρωγός των κυβερνήσεων, σε αυτή την απροσχημάτιστη κατάλυση δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Κρίνοντας συνταγματικά τα μνημόνια, τις περικοπές μισθών, συντάξεων, εκας, το ξεπούλημα και την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, το ξεπούλημα του Ελληνικού, την Fraport (χθεσινό και αυτό..)και, και, και... χάριν του “υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος” (ποιο να είναι αυτό άραγε;;;)
Ενώ, αντίθετα, έκρινε ως αντισυνταγματικές τις περικοπές στους μισθούς των δικαστικών και των ενστόλων.. (πυλώνες του Κράτους, γαρ)
Δημοσίευση σχολίου