Θριάμβευσε πάλι η αστική "δικαιοσύνη"

22 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή για ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμιση! Αυτή ήταν η κατάπτυστη απόφαση δικαστηρίου σε βάρος ανέργου, που έκανε το «έγκλημα» να μην έχει εισιτήριο και να υπερασπιστεί το δίκιο του(!) γράφαμε σε περασμένη ανάρτησή μας. 

Στο εφετείο που έγινε στις 26/9/2017 η απόφαση ήταν πάλι καταδικαστική και έχει ως εξής (Αντιγράφουμε από την ανακοίνωση της Επιτροπής αλληλεγγύης συνδικαλιστών Εργατικών σωματείων και Φοιτητικών συλλόγων στον άνεργο Β.Κ):

1)  8 μήνες για την ψευδή καταμήνυση που κατά συγχώνευση γίνονται 6 μήνες με τριετή αναστολή.

2) Η  ποινή των 8 μηνών για την  συκοφαντική δυσφήμιση βάση του νόμου   4411/2016  πάει στο αρχείο, αν όμως ο άνεργος καταδικαστεί μέσα σε δύο χρόνια από την δημοσίευση του νόμου η ποινή ενεργοποιείται.   
             
Να θυμίσουμε ότι αυτή  η εξοντωτική ποινή επιβλήθηκε αν και όλοι οι μάρτυρες (υπεράσπισης και κατηγορίας), όπως και οι ελεγκτές βεβαίωναν ότι η συμπεριφορά του ανέργου-επιβάτη δεν ήταν επιλήψιμη.
Ακόμη και από την έδρα του δικαστηρίου έγινε παραδεκτό ότι η συμπεριφορά των ελεγκτών ήταν προκλητική και ότι κράτησαν τον άνεργο-επιβάτη  για περισσότερο από τρεις στάσεις.

 Όμως, ταυτόχρονα το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι όλα έγιναν νομίμως  μέσα στα πλαίσια της εργασίας τους! Και συνέχισε ότι από την εποχή που εμφανίστηκαν κινήματα- επιτροπές που δεν πλήρωναν εισιτήριο ξεκίνησαν και τα προβλήματα στην δουλειά των ελεγκτών. Δεν μπορεί να ορίζει τους νόμους καμία επιτροπή Τούμπας-Χαριλάου  και κανένα κίνημα Δεν Πληρώνω, φώναζε ωρυόμενη η εισαγγελέας!!! Αυτή η απόφαση του δικαστηρίου είναι απαράδεκτη, προκλητική και μας φέρνει στη θύμηση την περίπτωση του Γιάννη Αγιάννη.

Αποφάσεις σαν και αυτές νομιμοποιούν ελεγκτές να χειροδικούν και να οδηγούν ακόμα και στον θάνατο επιβάτες για 1 ευρώ, όπως έγινε με τον μαθητή Θανάση Καναούτη στο Περιστέρι.

Προφανώς η τυφλή δικαιοσύνη  δεν έχει καμία επαφή με την κοινωνία και τα προβλήματα της. Είναι αδίστακτη και υπηρετεί πιστά το αστικό καθεστώς και τους νόμους του και όλες τις μνημονιακές δυνάμεις ντόπιες και ξένες.
             
Ο νόμος δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο ένας συσχετισμός δύναμης που προκύπτει από την πάλη των δύο κοινωνικών τάξεων. Από την μια πλευρά είμαστε οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δηλαδή ολόκληρη η κοινωνία και από την άλλη πλευρά μια χούφτα καπιταλιστών και μαυραγοριτών επιχειρηματιών και μια μικρή ελίτ από πολιτικούς που τους υπηρετούν.

Πρέπει να οργανωθούμε σε επιτροπές αγώνα, σε Σωματεία και να τους αντιμετωπίσουμε πιάνοντας το νήμα από  τους αγώνες 2010-2012 και το κίνημα των Αγανακτισμένων, να προχωρήσουμε σε Γενική Απεργία Διαρκείας και να επιβάλλουμε τον μόνο νόμο που μπορεί να επιφέρει κοινωνική δικαιοσύνη. Το Νόμο που είναι το Δίκιο του Εργάτη.