Του Γ. Μουργή - "Το Περιοδικό"Η ζωή και τα αδιέξοδα που κρύβουν οι γρίφοι της, έχουν πάντα ενδιαφέρον ακόμα και με αντικείμενο τις εργασιακές σχέσεις την περίοδο της «πρώτης φοράς αριστερά». Έτσι τα έφερε λοιπόν η ζωή και στον ρ/σ του Κόκκινου. Όχι για τους εργαζόμενους αλλά για τα αφεντικά.
Αυτά τα αφεντικά που τυχαίνει να έχουν θέσεις σε ευαίσθητους τομείς του κρατικού μηχανισμού ταυτόχρονα με το κόμμα. Τι θα συμβεί, λοιπόν, σε όσους και όσες δεν υπογράψουν τις νέες συμβάσεις μειωμένες κατά 20% που τους προτείνει η εργοδοσία μαζί με το πάγωμα των οφειλόμενων δεδουλευμένων τους;
Προσφεύγοντας στις αρμόδιες αρχές του υπουργείου Εργασίας θα πέσουν πάνω στον Ειδικό Γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, Νάσο Ηλιόπουλο. Ο ρόλος του Ειδικού Γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας που συνδυάζεται με αυτόν του αφεντικού δεν είναι μόνο δύσκολος στη διαχείριση αλλά και αντιφατικός. Ιδιαίτερα όταν ενώπιον σου βρεθούν οι εργαζόμενοί …σου.
Δεν θα είναι για παράδειγμα το ίδιο όπως όταν, με αφορμή παρόμοια εργασιακά προβλήματα απλήρωτων εργαζομένων, έγραφες από την θέση του επικεφαλής του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας για την αντίδραση των εργοδοτικών οργανώσεων στην υποχρεωτική ηλεκτρονική προαναγγελία των υπερωριών, στην Αυγή :«Πόσο αξίζει μια υπερωρία;». Ούτε σαν να μιλάς σε κομματική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, με θέμα: «Δίκαιη ανάπτυξη με προστασία της εργασίας». Ακόμα κι αν είναι εύκολο να κοστολογήσει κανείς την αξία μια απλήρωτης υπερωρίας ως Γραμματέας Επιθεώρησης Εργασίας, είναι δύσκολο να κοστολογήσει την εργασιακή αξία των εργαζομένων του, ως αφεντικό.
Αλήθεια πόσο κοστίζει μια κομματική θέση αν εξαργυρωθεί με αντάλλαγμα, σε αμοιβή; Πόσο κοστίζει μια κρατική θέση;
Δυστυχώς όμως δεν είναι η ζωή και τα αδιέξοδά της που κρίνουν γρίφους. Όχι μόνο γιατί δεν υπάρχουν γρίφοι όταν μιλάμε για εφαρμοσμένη πολιτική. Αλλά γιατί ειδικά όσον αφορά τα κομματικά αφεντικά της κατ’ ευφημισμό αριστεράς, όλα είναι πλέον ξεκάθαρα.
Το ψευδεπίγραφο αφήγημα της ανάπτυξης, των πλεονασμάτων και των επενδύσεων τράκαρε πάνω στη συχνότητα του «Στο Κόκκινο» με θύματα τους εργαζόμενους του σταθμού. Με ό,τι αυτό σημαίνει τώρα που οι ρόλοι είναι μπερδεμένοι σε βαθμό που είτε δεν διαχωρίζονται είτε δεν διακρίνονται καν.
Όποιος αναρωτιέται ακόμα τι είναι, τελικά, αυτή η κυβέρνηση ή αυτό το κόμμα με βάση την πολιτική που ασκεί και υλοποιεί, στην απάντηση δύσκολα θα βρει να πει κάτι αριστερό. Την αδυναμία αυτή, το κενό αυτό, δεν μπορεί πια να το καλύψει η ρητορική αντίστασης από τη μια μεριά και η πρακτική πολιτικών συμβιβασμών από τη άλλη, που θυματοποιεί έναν ολόκληρο λαό πουλώντας την ελπίδα και το δήθεν τέλος των μνημονίων ανέξοδα.
Ας γίνει ξεκάθαρο ότι η στρατηγική που αυτή η κυβέρνηση αυτό το κόμμα ακολουθεί δεν αφορά την Αριστερά, αφού χαράσσεται πάνω στη λογική της μετάλλαξης του κυβερνητισμού.
Ο Νάσος Ηλιόπουλος βρίσκεται απέναντι από τους εργαζόμενους του «Στο Κόκκινο». Αυτούς που θα όφειλε να υπερασπίζεται από τη θέση του. Όχι του επαγγελματικού κομματικού στελέχους άλλα του Ειδικού Γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας.
Θα ήταν πολιτικό μελό, άραγε, να μιλήσει κανείς για ορισμένους που μπορεί να καταλήξουν «Εφιάλτες» στην προσπάθεια διατήρησης της κομματικής τους θέσης αλλά και της θέσης τους σε έναν εξουσιαστικό μηχανισμό;
Αντί απάντησης, ας διαβάσουμε τι έγραψε η δημοσιογράφος, εργαζόμενη «Στο Κόκκινο», Ειρήνη Προμπονά στον προσωπικό λογαριασμό της στο facebook:
Στις 6/11/2017 στο ραδιόφωνο «105,5 στο Κόκκινο» ενημερωθήκαμε οι εργαζόμενοι για την πολιτική απόφαση της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ στην οποία έπρεπε να συναινέσουμε. Διαφορετικά όποιος δεν συναινούσε θα έβλεπε «την πόρτα της εξόδου», «θα αποχωρούσε» όπως πολύ κομψά ειπώθηκε.
Η απόφαση, που σημειωτέον, δεν περιλαμβάνεται στο σημείο «6» της δημοσιευμένης απόφασης της Π.Γ. (30/10) περιελάμβανε 20% μείωση μισθού και παρακράτηση 2 οφειλόμενων μισθών. Πολιτική απόφαση, για εργασιακό ζήτημα, που παρουσιάστηκε από τον Δ. Στούμπο, παρουσία των Παναγιώτη Ρήγα, Ρ. Σβίγκου και Ν. Φίλη στους εργαζόμενους. Παρών και ο διευθύνοντας σύμβουλος Κώστας Νικόλτσιος. Αφήνω αυτό το οξύμωρο για την ώρα και πάω παρακάτω.
Κατόπιν εξωδίκου πρόσκλησης-διαμαρτυρίας δεκατεσσάρων συναδέλφων που επιδόθηκε στην διοίκηση και κοινοποιήθηκε στην Π.Γ. της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος όπως αυτή εκπροσωπείται από τον Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής Παναγιώτη Ρήγα, κινητοποιήθηκε η ΕΣΗΕΑ και ζήτησε συνάντηση με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Α.Ε. και την εκπρόσωπό μας. Μαζί με την εκπρόσωπό μας παρακολουθήσαμε την συζήτηση ακόμα 5 συνάδελφοι. Η ΕΣΗΕΑ έλαβε κατόπιν πιέσεων ένα επεξηγηματικό υπόμνημα από την διοίκηση, ενώ εμείς ως εργαζόμενοι είχαμε ενημερώσει ήδη για την απόφαση μας και διοίκηση και Σωματείο. «Όχι»
Απάντηση στο εξώδικο δεν λάβαμε, αν και ενημερώσαμε με τον πιο επίσημο τρόπο τους υπεύθυνους για την απόφαση της συνέλευσης των δημοσιογράφων και για ποιους λόγους η πρόταση είναι άθλια και μη αποδεκτή από εμάς, αξιώνοντας απάντηση και τα δεδουλευμένα μας.
Όμως δεν μπορώ ν’ αγνοήσω ένα πράγμα, πολύ σημαντικό, που δεν θα έπρεπε να απασχολεί τόσο εμένα, όσο τον ειδικό γραμματέα του Σ. ΕΠΕ. Νάσο Ηλιόπουλο.
Πέρασε μόλις μια εβδομάδα που πανηγυρίζαμε το κλείσιμο υποκαταστημάτων τραπέζης, κατόπιν ελέγχου επιθεωρητών του ΣΕΠΕ για υποδηλωμένους εργαζόμενους και άλλα τινά. Πριν από μήνες σε άλλη τράπεζα πάλι πανηγύρια για υπερωρίες που έκαναν και δεν αμείβονταν οι εργαζόμενοι, πήγε ο ΣΕΠΕ και καθάρισε, έλεγχος σε αλυσίδα καταστημάτων, κι άλλοι πανηγυρισμοί.
Ναι, έτσι πρέπει να γίνεται, για να σταματήσουν οι εργοδότες να παρανομούν και ο εργαζόμενος να πάρει αυτά που του αναλογούν και δικαιούται. Να τους ταράξουν στην νομιμότητα.
Να ελέγχονται όλοι οι εργοδότες.
Μισό λεπτό όμως, κάτι δεν πάει καλά.
Ελέγχονται όλοι οι εργοδότες;
Μέλος της Π.Γ. της οποίας απόφαση είναι να παρανομήσει παρακρατώντας δεδουλευμένα εργαζομένων είναι ο ειδικός γραμματέας του ΣΕΠΕ Νάσος Ηλιόπουλος.
-Είναι δυνατόν μέλος της Π.Γ. να συμμετέχει σε αντεργατική απόφαση που επιπλέον είναι παράνομη;
-Είναι δυνατόν να έχω κάνει 8 προσφυγές από τον Ιούλιο μέχρι τον Δεκέμβριο, να έχω ζητήσει έλεγχο από ειδικό επιθεωρητή και έλεγχος να μην έχει γίνει; Την Δευτέρα μια ακόμα εργατική διαφορά μετατράπηκε σε ποινικό, γιατί ο εργοδότης απαξίωσε τόσο τον εργαζόμενο, όσο και τον ΣΕΠΕ, ως θεσμό και δεν προσήλθε στην συζήτηση. Την προηγούμενη φορά απαξίωσε μόνο τον εργαζόμενο χωρίς να του αποπληρώσει τα δεδουλευμένα.
-Είναι δυνατόν μέλος της Π.Γ. του κόμματος να δέχεται το εξωφρενικό «να γίνει προσπάθεια ώστε οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν την αναγκαστική (!) απόφαση ότι τα δεδουλευμένα 2 μηνών που δεν έχουν καταβληθεί να παγώσουν για ένα χρονικό διάστημα, δηλαδή να μην είναι απαιτητά άμεσα από τους εργαζόμενους» και να το δουν μετά από την συγχώνευση που και αυτή είναι άνευ σχεδίου και πρόβλεψης εργασιακών συνθηκών;
-Είναι δυνατόν το συγκεκριμένο μέλος της Π.Γ. με την συγκεκριμένη ιδιότητα, να συναινεί στα παραπάνω και να του φαίνεται φυσιολογικό κάτι τέτοιο, αντί να ουρλιάζει πως κάτι τέτοιο είναι παράνομο και δεν το επιτρέπει;
-Είναι δυνατόν το μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ που αποδέχεται τέτοια απόφαση και δεν προχωρά σε έλεγχο που ζητώ ως εργαζόμενη επανειλημμένα, να είναι εργοδότης, αφού ο μοναδικός μέτοχος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και αποφασίζει πολιτικά για εργατικά θέματα στο μέσο που εργάζομαι και ταυτόχρονα να είναι και ειδικός γραμματέας του Σ.ΕΠΕ που αγνοεί τον έλεγχο στην περίπτωσή μου; Αγνοεί και τον φάκελο μου; Ή μήπως όχι;
Εκ του αποτελέσματος προκύπτει πως είναι δυνατόν. Κι αφού από τον Ιούλιο μέχρι τώρα είναι δυνατόν να μην γίνεται έλεγχος κι αφού είναι δυνατόν να μην τον ξενίζει η παρανομία της παρακράτησης δεδουλευμένων των εργαζομένων και η μονομερής μείωση μισθών κατά 20%, αργίες που δεν δίνονται ποτέ, υπερωρίες και άλλα χειρότερα, τότε είναι αδύνατον να κρίνει άνευ συμφέροντος την υπόθεση μου και έτσι εξηγείται και η αντιμετώπιση μου.
Γιατί άλλη εξήγηση δεν υπάρχει.
Κε Ηλιόπουλε, σας καλώ να υπερασπιστείτε τη θέση σας, όπως υπερασπίζομαι εγώ την δική μου απέναντι σας.
Εμείς δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω.
Κι είμαστε μόνο στην αρχή».
Δημοσίευση σχολίου