Ενα ζήτημα για το οποίο σχεδόν κανείς δεν ασχολείται, είναι το πώς βρέθηκε σήμερα η "επικρατούσα θρησκεία" να διαθέτει και να διαχειρίζεται την τεράστια περιουσία που διαθέτει.
Θα επανέλθουμε στην συνέχεια σ' αυτό, αφού υπογραμίσουμε ότι διαχρονικά όλα τα αστικά κόμματα αβαντάρουν να θεριεύει το θησαυροφυλάκιο του παπαδαριού.
Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Εχουν ανοιχτά γραμμάτια που χρωστάνε οι καπιταλιστές στους ρασοφόρους, αφού με το κουτόχορτο που ταΐζουν το ποίμνιο τους, βοηθάνε να διαιωνίζουν την κυριαρχία τους, και μέσω των κυβερνητικών υπαλλήλων τους τα ξοφλάν.
Μ' αυτό τον τρόπο η Εκκλησία αναδείχτηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους οικονομικούς παράγοντες. Οχι μόνο χάρη στην αφέλεια των πιστών, που καταθέτουν τον οβολό τους στα παγκάρια των ναών, αλλά και χάρη στην προστασία του κράτους μέσα από ειδικούς νόμους.
Μια ματιά να ρίξει κανείς στις σχετικές νομολογίες -απ' το 2004 που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατάργησε τον νόμο 536 που υποχρέωνε την Εκκλησία να δίνει το 25% από τα έσοδα της, για να τσοντάρει κι αυτή στην μισθοδοσία των ρασοφόρων της, μέχρι την κυβέρνηση της Ν.Δ που ολοκλήρωσε την φοροασυλία για εκκλησιές, μητροπόλεις, μοναστήρια για τα εισοδήματα που αποκτούν από την κάθε είδους ακίνητη περιουσία τους. (χαρίστηκε ολόκληρος ο φόρος εισοδημάτων από ακίνητη περιουσία από το συμβολικό 10% που ίσχυε στο 0%)- επιβεβαιώνουν απόλυτα τον ισχυρισμό μας.
Κι' αυτό είναι μια "ανταμοιβή" από το πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών, γιατί το παπαδαριό είναι ένα βασικό δεκανίκι του αστικού συστήματος.
Οπως υπηρέτησε πιστά στο παρελθόν κάθε εξουσία, άσχετα αν την ασκούσαν κατακτητές που πέρασαν απ' την Ελλάδα, ή μοναρχοφασιστικές δικτατορίες, εξακολουθεί να κάνει το ίδιο και σήμερα.
Να επανέλθουμε από κει που ξεκινήσαμε. Για το πώς βρέθηκε η Εκκλησία της Ελλάδας να είναι κάτοχος αυτής της αμύθητης περιουσίας.
Αυτό θα αφήσουμε να μας το πει ένα άτομο "υπεράνω υποψίας" για αντικληρική διάθεση. Αντιγράφουμε, λοιπόν, από ομιλία που έκανε στο κοινοβούλιο το Φώτης Κουβέλης, το 2008, σαν βουλευτής του Συνασπισμού τότε:
"Η εκκλησιαστική περιουσία προέκυψε ως ιδιοκτησία της Εκκλησίας με την αναγνώριση από τους Οθωμανούς αμέσως μετά την άλωση της Πόλης. Οτι αυτή η περιουσία ανήκει στην Εκκλησία και στις Μονές, το αναγνωρίζει το Οθωμανικό Κράτος, η Οθωμανική Αυτοκρατορία για να επακολουθήσουν εν συνεχεία και άλλες πράξεις, σιγκέλια, φιρμάνια και άλλα συναφή τα οποία διαμόρφωσαν τίτλους ιδιοκτησίας!
Και όχι μόνο αυτό η εκκλησιαστική περιουσία μεγεθύνθηκε διότι οι υποταγμένοι οι υπό κατοχήν Έλληνες έσπευδαν να μεταβιβάσουν την περιουσία τους στην Εκκλησία και στις Μονές προκειμένου να διατηρηθεί η ιδιοκτησία έστω στο όνομα της Εκκλησίας ή της Μονής και με την υπόσχεση άμεσα ή έμμεσα διατυπωμένη «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά σας θάναι», διότι όταν ελευθερωθεί το Γένος η Εκκλησία θα αποδώσει τις περιουσίες στους ʽΕλληνες πολίτες οι οποίοι την μεταβίβασαν προκειμένου να την γλιτώσουν από τους Οθωμανούς".
Φυσικά το παπαδαριό, μετά την επανάσταση του 1821 -που η ηγεσία του την σαμποτάρισε με κάθε τρόπο- και την απελευθέρωση της χώρας μας από την Τουρκοκρατία, όχι απλώς δεν την απέδωσε όπως είχε υποσχεθεί, την περιουσία σε όσους αναγκάστηκαν να της την παραχωρήσουν, αλλά με τις "ευλογίες" του κράτους την αυγάτισε.
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Οι παλιοί ίσως θυμάστε μια απόπειρα που είχε κάνει ο μακαρίτης ο Τρίτσης, που επιχείρησε να ρυθμίσει τα της εκκλησιαστικής περιουσίας. «Εγραψες ιστορία», του είπε ο Α. Παπανδρέου .... και τον έστειλε στα αζήτητα.
Δημοσίευση σχολίου