Δυο ακόμα φασιστικά περιστατικά, που δυστυχώς δεν μπορούν πλέον να χαρακτηριστούν πρωτόγνωρα, συνέβησαν τις τελευταίες μέρες.
Κοινός τόπος δράσης, τα σχολεία. Εκεί που καλλιεργούνται ευαίσθητες εφηβικές ψυχές, εκεί που το μέλλον επενδύει...
Τους τοίχους σχολείου της Ξάνθης, όπου αρμονικά συνυπάρχουν παιδιά διαφορετικών εθνικοτήτων, βρόμισαν με ναζιστικά συνθήματα, χρυσαυγήτες, νοσταλγοί του Γκέμπελς... Δυο εξ αυτών στοχοποιούσαν τον κ. Παπασταθόπουλο, καθηγητή του σχολείου, που τιμά στο ακέραιο, τον ρόλο του.
"Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ'' απαντά στα θρασύδειλα καθάρματα ο εκπαιδευτικός, που κύριο μέλημα έχει, να κρατήσει ανέπαφους τους μαθητές του, από το δηλητήριο του φασισμού...
Στη Σάμο, επίθεση δέχτηκε το μέλος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σάμου, Φώτης Μαντζώρος, σε σύσκεψη του Συλλόγου Γονέων, με θέμα την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων.
Οταν ο δάσκαλος προσπάθησε να αναγνώσει κείμενο με θέμα, "Μόρφωση για όλα τα παιδιά" του αφαιρέθηκα βίαια ο λόγος από γονείς μαθητών...
Επιθέσεις δέχτηκαν και οι δάσκαλοι που προσπάθησαν να συνδράμουν τον συνάδελφο τους.
Υ. Γ. Αυτοί... Τους ενώνει η σκατοψυχιά και η απαιδευσιά... Και έχουν αναλάβει δράση...
Εμείς... Αυξήθηκε η πολιτική "μυωπία" μας; "Χανόμαστε στη μετάφραση;" Γιατί κωλυσιεργούμε σύντροφοι;
***
Αναδημοσιεύουμε κείμενο της εκπαιδευτικού, Πένη Δεμερτζή, από την Σάμο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο:
Κάτσε κάτω ρε...
Ως ΕΛΜΕ αποφασίσαμε να παραβρεθούμε και να εκθέσουμε την άποψή μας για το αυτονόητο: το δικαίωμα στην εκπαίδευση "σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά χωρίς διάκριση φυλή, χρώματος, φύλλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, εθνικής ή κοινωνικής καταγωγής, περιουσίας, οικογενειακής προέλευσης ή άλλης κοινωνικής θέσεως του ίδιου του παιδιού ή της οικογενείας του" όπως ορίζει η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του παιδιού που διατυπώθηκε το 1959 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
Το δικαίωμα δηλαδή να απολαμβάνουν το αγαθό της μόρφωσης μέσα στο φυσικό της χώρο, δηλαδή τα σχολεία και όχι σε καταυλισμούς, Κέντρα Υποδοχής και οπουδήποτε αλλού. Απλά και καθαρά, χωρίς περιστροφές, χωρίς ναι μεν αλλά, χωρίς παραπομπές και υποσημειώσεις. Τελεία και παύλα. Φαίνεται όμως, ότι είναι αυτονόητο και αποδεκτό από τουλάχιστον κάθε πολίτη του Δυτικού κόσμου, για κάποιους είναι αντίθετο στα πιστεύω τους και δοκιμάζει τα όρια της ανοχής και της ειρηνικής συνύπαρξης με το διαφορετικό.
• Άραγε αυτός ο γονιός που έλεγε ότι δε θα επιτρέψει σε κανένα προσφυγόπουλο να μάθει Ελληνικά, ούτε να καθίσει στην καρέκλα που ακουμπάει το φουστάνι της κόρης του, με ποιο αξιακό κώδικα διαπαιδαγωγεί το παιδί του;
• Άραγε αυτός ο γονιός που προπηλάκισε τους συναδέλφους δασκάλους όταν τόλμησαν να εκφράσουν την άποψή τους ότι αυτά τα παιδιά των προσφύγων μεταναστών είναι θύματα πολέμων, φυλετικών διωγμών και ακραίας φτώχειας και ως τέτοια δικαιούνται την προστασία και την φροντίδα της πολιτείας, με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει το παιδί του όταν εκφράζει αντίθετη άποψη από αυτή που ο ίδιος υποστηρίζει;
• Άραγε αυτός ο γονιός που μας αφαίρεσε το λόγο γιατί τάχα πήγαμε απρόσκλητοι (λες και ήταν χοροεσπερίδα και χρειαζόμασταν πρόσκληση), έτσι αφαιρεί το λόγο και στο παιδί του όταν θεωρεί ότι η διατύπωση της σκέψης του είναι περιττή;
Απορίες πολλές, απογοήτευση ακόμη περισσότερη, αλλά πείσμα που περισσεύει: Ο Μπουρχάν, η Λαρίσα, ο Αχμέντ δικαιούνται ένα βιβλίο, ένα τετράδιο και ένα μολύβι όπως ο Νίκος, η Νεφέλη και η Ίριδα. Μα πάνω από όλα δικαιούνται να νοιώσουν την ασφάλεια και την αποδοχή από ένα ζεστό βλέμμα και μια ανοιχτή αγκαλιά.
Αγαπητοί γονείς τα παιδιά μας δεν κινδυνεύουν στα σχολεία από AIDS, ηπατίτιδα και φυματίωση, κινδυνεύουν όμως από τις -λίγες ευτυχώς- κραυγές της μισαλλοδοξίας, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού αυτών που μεθαύριο θα στηθούν μπροστά στις πόρτες των σχολείων -λες και είναι το σπίτι τους- και θα απαγορεύσουν σε παιδιά που στάθηκαν λιγότερο τυχερά από τα δικά μας, να καθίσουν στο θρανίο για να ΜΑΘΟΥΝ.
Δεμερτζή Πένη, εκπαιδευτικός στη Σάμο. Αφιερωμένο στη Χάγια και τους δύο υπέροχους γιους της.
Αφιερωμένο και στα παιδιά του ΓΕΛ Σάμου που δάκρυσαν παρακολουθώντας την ταινία "Το παιδί με τις ριγέ πιτζάμες" στα πλαίσια της ημέρας μνήμης για το Ολοκαύτωμα.
Δημοσίευση σχολίου