Γράφει ο mitsos175
Ειρήνη. Και ψυχραιμία. Ας δούμε τι λέει ένας ιστορικός για το "μείζον εθνικό θέμα". Εγώ πάλι νομίζω πως το "μείζον" στην πολιτική είναι η μίζα, η απομύζηση του παρά, και γενικά η μάσα.
Αλλά ας ξεχάσουμε λίγο τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα και το ότι όλοι οι αστοί πολιτικοί μας πηδούν και μας δέρνουν εφαρμόζοντας τις ίδιες στάσεις. Γιατί; Στο σεξ χρειάζεται ποικιλία.
Τες πα. Για να δούμε.
"Το μακεδονικό φυλετικό χάος.
Ο περίφημος "μακεδονικός αγώνας" δεν έχει κανένα άλλο πολιτικό ή στρατιωτικό στόχο πλην του εξελληνισμού της άκρως μπερδεμένης εθνολογικά και φυλετικά Μακεδονίας. Που τη διεκδικούν οι Έλληνες, οι Βούλγαροι, οι Σέρβοι και, βέβαια, οι Τούρκοι. Οι οποίοι δεν θέλουν να πιστέψουν πως η Μακεδονία είναι κάτι άλλο έκτος από τουρκική (ας μην ξεχνάμε πως η Θεσσαλονίκη είναι η γενέτειρα του Κεμάλ Ατατούρκ)"...
Ο Ραφαηλιδης χαρακτηρίζει τον μακεδονικό αγώνα "υπόθεση ιδιωτικής πρωτοβουλίας" καθώς θα ξεκινήσει από το Δραγούμη.
"Οι Βούλγαροι συνειδητοποιούν έγκαιρα πως η Μακεδονία θα ανήκει στο μέλλον σε αυτόν που πρώτος τη βάλει στο χέρι".
Εδώ να πούμε πως αυτό ισχύει για πολλές περιοχές. Στη Μ. Ασία πχ κάποτε ήταν πολλοί Έλληνες.
Το τι έγινε στο παρελθόν πρέπει να το ξέρουμε. Είναι πολύ χρήσιμη η Ιστορία. Η πολιτική όμως κοιτά το σήμερα.
Εν πάση περιπτώσει αρχές 20ου αιώνα οι Βούλγαροι εθνικιστές στέλνουν πρώτα ιεραποστόλους και μετά Κομιτατζήδες, για να πείσουν κυρίως τους ομόδοξους κατοίκους της Μακεδονίας, να τους ακολουθήσουν. Όποιος δεν πείθονταν με τα λόγια του παπά, ίσως πείθονταν με το μαχαίρι του κομιτατζή. Ίσως...
Τότε λοιπόν οι "Σκοπιανοί", οι "σλαβόφωνοι μακεδονομάχοι", πολεμούν κατά των Βουλγάρων, "φτύνοντας" την Εξαρχία. Έτσι, αν και δεν μιλούν Ελληνικά, συμμαχούν με τους Έλληνες σε μια περιοχή που ήταν "κουλουβάχατα από εθνολογικής απόψεως": Εβραίοι, Τούρκοι, Σέρβοι, Βούλγαροι, Έλληνες και κάποιοι που δεν αισθάνονταν τίποτε από τα παραπάνω, όμως αγωνίζονται μαζί μας, γιατί είναι με τον Πατριάρχη.
Παίρνουν χρόνια, γίνονται πόλεμοι, ανταλλαγές πληθυσμών, πείθουμε κείνους τους συμμάχους, να μην μιλάνε άλλη γλώσσα από τα Ελληνικά. Πως τους πείσαμε; Ρωτήστε το Μεταξά. Όπως περίπου έπειθε τους Κομμουνιστές ότι ο Κομμουνισμός είναι κακός. Αν υπονοώ κάτι; Καλέ όχι! Εμείς από αρχαιοτάτων χρόνων ήμασταν πάντα "αγγελούδια". Οι Τρώες ήταν "κακοί". Να μην μας έπαιρναν την Ελενίτσα να μην τους κάψουμε, τους σφάξουμε και τους πηδήσουμε. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.
Σήμερα πάντως είναι όλοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στο Ελληνικό κομμάτι της Μακεδονίας μάλιστα μιλάνε κυρίως Αγγλικά. Κάτι κουτσά Ελληνικά δεν παίρνουν μόρια.
Έγιναν πολλά, στο επόμενο άρθρο η περίφημη 5η ολομέλεια του ΚΚΕ και το σλαβομακεδονικό. Γιατί για όλα, ακόμα και τη Σταύρωση του Ιησού, φταίει το ΚΚΕ.
Ειρήνη. Και ψυχραιμία. Ας δούμε τι λέει ένας ιστορικός για το "μείζον εθνικό θέμα". Εγώ πάλι νομίζω πως το "μείζον" στην πολιτική είναι η μίζα, η απομύζηση του παρά, και γενικά η μάσα.
Αλλά ας ξεχάσουμε λίγο τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα και το ότι όλοι οι αστοί πολιτικοί μας πηδούν και μας δέρνουν εφαρμόζοντας τις ίδιες στάσεις. Γιατί; Στο σεξ χρειάζεται ποικιλία.
Τες πα. Για να δούμε.
"Το μακεδονικό φυλετικό χάος.
Ο περίφημος "μακεδονικός αγώνας" δεν έχει κανένα άλλο πολιτικό ή στρατιωτικό στόχο πλην του εξελληνισμού της άκρως μπερδεμένης εθνολογικά και φυλετικά Μακεδονίας. Που τη διεκδικούν οι Έλληνες, οι Βούλγαροι, οι Σέρβοι και, βέβαια, οι Τούρκοι. Οι οποίοι δεν θέλουν να πιστέψουν πως η Μακεδονία είναι κάτι άλλο έκτος από τουρκική (ας μην ξεχνάμε πως η Θεσσαλονίκη είναι η γενέτειρα του Κεμάλ Ατατούρκ)"...
Ο Ραφαηλιδης χαρακτηρίζει τον μακεδονικό αγώνα "υπόθεση ιδιωτικής πρωτοβουλίας" καθώς θα ξεκινήσει από το Δραγούμη.
"Οι Βούλγαροι συνειδητοποιούν έγκαιρα πως η Μακεδονία θα ανήκει στο μέλλον σε αυτόν που πρώτος τη βάλει στο χέρι".
Εδώ να πούμε πως αυτό ισχύει για πολλές περιοχές. Στη Μ. Ασία πχ κάποτε ήταν πολλοί Έλληνες.
Το τι έγινε στο παρελθόν πρέπει να το ξέρουμε. Είναι πολύ χρήσιμη η Ιστορία. Η πολιτική όμως κοιτά το σήμερα.
Εν πάση περιπτώσει αρχές 20ου αιώνα οι Βούλγαροι εθνικιστές στέλνουν πρώτα ιεραποστόλους και μετά Κομιτατζήδες, για να πείσουν κυρίως τους ομόδοξους κατοίκους της Μακεδονίας, να τους ακολουθήσουν. Όποιος δεν πείθονταν με τα λόγια του παπά, ίσως πείθονταν με το μαχαίρι του κομιτατζή. Ίσως...
Τότε λοιπόν οι "Σκοπιανοί", οι "σλαβόφωνοι μακεδονομάχοι", πολεμούν κατά των Βουλγάρων, "φτύνοντας" την Εξαρχία. Έτσι, αν και δεν μιλούν Ελληνικά, συμμαχούν με τους Έλληνες σε μια περιοχή που ήταν "κουλουβάχατα από εθνολογικής απόψεως": Εβραίοι, Τούρκοι, Σέρβοι, Βούλγαροι, Έλληνες και κάποιοι που δεν αισθάνονταν τίποτε από τα παραπάνω, όμως αγωνίζονται μαζί μας, γιατί είναι με τον Πατριάρχη.
Παίρνουν χρόνια, γίνονται πόλεμοι, ανταλλαγές πληθυσμών, πείθουμε κείνους τους συμμάχους, να μην μιλάνε άλλη γλώσσα από τα Ελληνικά. Πως τους πείσαμε; Ρωτήστε το Μεταξά. Όπως περίπου έπειθε τους Κομμουνιστές ότι ο Κομμουνισμός είναι κακός. Αν υπονοώ κάτι; Καλέ όχι! Εμείς από αρχαιοτάτων χρόνων ήμασταν πάντα "αγγελούδια". Οι Τρώες ήταν "κακοί". Να μην μας έπαιρναν την Ελενίτσα να μην τους κάψουμε, τους σφάξουμε και τους πηδήσουμε. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.
Σήμερα πάντως είναι όλοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στο Ελληνικό κομμάτι της Μακεδονίας μάλιστα μιλάνε κυρίως Αγγλικά. Κάτι κουτσά Ελληνικά δεν παίρνουν μόρια.
Έγιναν πολλά, στο επόμενο άρθρο η περίφημη 5η ολομέλεια του ΚΚΕ και το σλαβομακεδονικό. Γιατί για όλα, ακόμα και τη Σταύρωση του Ιησού, φταίει το ΚΚΕ.
Δημοσίευση σχολίου