Πήρε φόρα ο Βενιζέλος και ποιος τον κρατάει. Η ρητορική του δεινότητα και οι γνώσεις του επί του Συνταγματικού Δικαίου του επιτρέπουν να χειρίζεται καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο τα θέματα που εγείρονται με τα κοινοβουλευτικά καραγκιοζιλίκια του τελευταίου διαστήματος, εφευρίσκοντας όρους, προσφέροντας τίτλους και εξασφαλίζοντας δημοσιότητα που τόσο την αγαπά.
Την περασμένη Τρίτη, λοιπόν, έκανε λόγο για «ασπόνδυλο κοινοβουλευτισμό, ένα κοινοβουλευτικό σύστημα χωρίς κανένα θεσμικό, πολιτικό και ηθικό φραγμό», αναφερόμενος στις "λευκές κάρτες" που έδωσαν στην κυβέρνηση με τις επιστολές τους οι έξι «συνυπολογιζόμενοι» βοιιλευτές.
Και συνέχισε: «Ο εξευτελισμός θεσμών και προσώπων είναι πλέον πλήρης. Χωρίς πάτο. Το πιο επικίνδυνο στοιχείο είναι όμως το απύθμενο θεσμικό θράσος. Η αίσθηση ότι τους τελευταίους μήνες της παραμονής τους στην εξουσία μπορούν να ασχημονούν κατά των δημοκρατικών θεσμών σε δημόσια θέα χωρίς αιδώ και χωρίς αίσθηση κινδύνου τιμωρίας».
Μάλιστα. Μήπως όμως μπορεί να μας πει ο Βενιζέλος τι είδους κοινοβουλευτισμός ήταν εκείνος του 1985, με τα χρωματιστά ψηφοδέλτια που χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ στην εκλογή του Σαρτζετάκη ως προέδρου της Δημοκρατίας, για να μπορεί να ελέγχει τι ψηφίζει ο κάθε βουλευτής του και να εξασφαλίσει ότι δε θα υπάρξουν διαρροές;
Πώς θα χαρακτήριζε εκείνους τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που όχι μόνο δέχτηκαν να ψηφίσουν με χρωματιστά ψηφοδέλτια, αλλά επεδείκνυαν κιόλας το γαλάζιο ψηφοδέλτιο πριν το βάλουν στο φάκελο, για να μη χρειαστεί να στραβωθούν οι «γκαουλάιτερ» που είχαν τοποθετηθεί γύρω από την κάλπη, πάνω από την οποία είχε τοποθετηθεί μια ισχυρή λάμπα, προσπαθώντας να διακρίνουν αν στο εσωτερικό του φακέλου υπάρχει γαλάζιο ή λευκό ψηφοδέλτιο;
Και μη μας πει ότι αυτός τότε δεν ήταν στο ΠΑΣΟΚ αλλά φρόντιζε την ακαδημαϊκή του καριέρα. Σ' αυτό το ΠΑΣΟΚ εντάχθηκε μετά από δυο-τρία χρόνια και μ' αυτό έκανε καριέρα.
Θα μπορούσαμε να θυμίσουμε πολλά παρόμοια περιστατικά που επιβεβαιώνουν το δικό μας συμπέρασμα για το τσίρκο του αστικού κοινοβουλευτισμού, που δεν είναι παρά η δημοκρατικοφανής βιτρίνα της αστικής εξουσίας, της δικτατορίας του κεφαλαίου.
Δημοσίευση σχολίου