Εθνικιστικός κυνισμός

Πηγή: "ΚΟΝΤΡΑ"

Ο Κουτσούμπας και τα υπόλοιπα στελέχη του Περισσού αντιπαρήλθαν με σιωπή τη σπέκουλα του Τσίπρα, που τους είπε προκλητικά στη Βουλή, μεταξύ των άλλων: «Δεν θέλω να αναφερθώ ούτε στις εβδομήντα χιλιάδες πρόσφυγες του Εμφυλίου, που το ελληνικό κράτος τούς στέρησε το δικαίωμα το 1983 να επιστρέψουν στην πατρίδα τους».

Επειδή αυτό, προφανώς, δεν πέρασε απαρατήρητο από τα μέλη του Περισσού, ο Κουτσούμπας αναγκάστηκε να αναφερθεί εν ολίγοις, σε άρθρο που έγραψε για τα… φιλόξενα «Νέα» του Μαρινάκη. Εγραψε: «Τολμούν να αναφέρονται στους πολιτικούς πρόσφυγες, που ήταν Σλαβομακεδόνες και όχι γενικά “Μακεδόνες”, για να κρύψουν το επικίνδυνο παιχνίδι του “διαίρει και βασίλευε”, που παίζουν για λογαριασμό της ελληνικής άρχουσας τάξης και των ευρωατλαντικών συμμάχων τους». Το επιχείρημα… σκοτώνει. Για τους ίδιους ανθρώπους δε μιλάμε; Είτε Σλαβομακεδόνες είτε Μακεδόνες, μιλάμε για κατοίκους της Ελλάδας που ανήκαν σε μια εθνική μεινότητα. Για ανθρώπους που βγήκαν μαζικά στο βουνό, στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, επειδή το επαναστατικό ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που αναγνώριζε τα εθνικά τους δικαιώματα. Πολέμησαν για τη διπλή -γι' αυτούς- λευτεριά, κοινωνική και εθνική. Κι όταν ήρθε η ώρα να επιτραπεί ο επαναπατρισμός των πολιτικών προσφύγων, των ανταρτών του ΔΣΕ και των οικογενειών που είχαν στο μεταξύ δημιουργήσει, ήρθαν οι ρυθμίσεις του 1982-83 και επέτρεψαν τον επαναπατρισμό μόνο όσων ήταν «Ελληνες το γένος». Δηλαδή, όχι των Σλαβομακεδόνων.

Σε 35.000 περίπου υπολογίζονταν οι σλαβομακεδόνες αντάρτες του ΔΣΕ, που πήραν το δρόμο της προσφυγιάς. Επομένως, ο αριθμός 70.000, που ανέφερε ο Τσίπρας, δεν πρέπει να απέχει από την πραγματικότητα, γιατί οι αντάρτες στο μεταξύ δημιούργησαν οικογένειες, έκαναν παιδιά. Σ' αυτούς, λοιπόν, απαγορεύτηκε ο επαναπατρισμός και η ηγεσία του Περισσού έκανε μόκο. Μόκο έκανε και τώρα ο Κουτσούμπας, όταν τον προκάλεσε ο σπεκουλάντης Τσίπρας. Και μετά έγραψε στα «Νέα» ότι «ήταν Σλαβομακεδόνες και όχι γενικά “Μακεδόνες“», αποφεύγοντας να πει οτιδήποτε για την ταμπακέρα. Οπως και να τους χαρακτηρίσεις, αυτοί οι αντάρτες, έλληνες πολίτες, στερήθηκαν το δικαίωμα του επαναπατρισμού. Τι λέει ο Περισσός επ' αυτού; Γιατί δε ζητά, έστω και τώρα, να επιτραπεί ο επαναπατρισμός των ίδιων των ανταρτών ή των απογόνων τους και η αποκατάστασή τους στις περιουσίες τους, οι οποίες δημεύτηκαν και μοιράστηκαν σε «εθνικόφρονες» πρώην χωροφύλακες, ΜΑΥδες και στρατιωτικούς, με το νόμο 2536/1953;

Κάθε άλλο παρά ασήμαντο είναι αυτό το ζήτημα για όσους θέλουν να αποκαλούνται διεθνιστές. Αρκεί να θυμίσουμε το ιστορικό ανάλογο των Παλαιστίνιων που εκδιώχτηκαν από τη γη τους από το 1948 μέχρι και το 1973. Το δικαίωμα της επιτροφής είναι βασικότατο αίτημα του παλαιστινιακού εθνικού κινήματος στην Παλαιστίνη, στα προσφυγικά στρατόπεδα, στη διασπορά.

Ο Κουτσούμπας δεν τόλμησε να απαντήσει στη σπέκουλα του Τσίπρα, απάντησε όμως ο Λοβέρδος, που χαρακτήρισε τον Τσίπρα «πρωθυπουργό με… εμφυλιοπολεμικά επιχειρήματα», που «αυτή την αποστροφή, αν είχε τα κότσια, όφειλε να την απευθύνει στα έδρανα της δικής μου παράταξης και να ζητήσει τον λόγο από εμάς γιατί εξαιρέθηκαν αυτές οι χιλιάδες από την επιστροφή στη χώρα μας» («Τα Νέα», 29.1.2019). Γράφει ο πασόκος με εθνικιστική οίηση: «Η απάντηση έρχεται μέσα από την ιστορική απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου και της κυβέρνησής του να επιστρέψουν στην Ελλάδα όλοι οι πολιτικοί πρόσφυγες, στο πλαίσιο της εθνικής συμφιλίωσης, που ήταν όμως “Ελληνες το γένος“. Οσοι δεν ήρθαν επομένως δεν πληρούσαν αυτή τη βασική προϋπόθεση, χωρίς την οποία όμως ενδεχομένως ακόμη και ζήτημα μειονότητας θα μπορούσε μετά να είχε τεθεί».

Αφού αυτοί οι πολιτικοί πρόσφυγες δεν ήταν «Ελληνες το γένος», τι ήταν; Ανιθαγενείς; Τότε δε θα είχαν κανένα πρόβλημα να τους επιτρέψουν τον επαναπατρισμό. Αλλωστε, η αναφορά σε ενδεχόμενη έγερση μειονοτικού ζητήματος δεν αφήνει αμφιβολίες. Ηταν άνθρωποι που ανήκαν σε εθνική μειονότητα. Ηταν Σλαβομακεδόνες ή Μακεδόνες, όπως είναι το ιστορικό όνομα του έθνους τους. Ελληνες πολίτες, όμως, αφού οι εστίες τους πέρασαν στην Ελλάδα μετά το δεύτερο βαλκανικό πόλεμο και τη συνθήκη του Βουκουρεστίου.
Επί δεκαετίες, παρά τον ανελέητο διωγμό που υπέστη αυτή η μειονότητα (ιδιαίτερα επί μεταξικής δικτατορίας), δεν έχασε την εθνική της συνείδηση. Η επαφή της με το επαναστατικό ΚΚΕ, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της τριπλής ναζιφασιστικής κατοχής, έσπρωξε την πλειοψηφία της μειονότητας προς τ' αριστερά. Στρατεύθηκε στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και μετά στον ΔΣΕ. Η Μίρκα Γκίνοβα, η κομμουνίστρια δασκάλα , η πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε από στρατοδικείο του μοναρχοφασισμού, έγινε σύμβολο της μειονότητας. Οχι μόνο των κομμουνιστών, αλλά ολόκληρης της μειονότητας. Με το τραγούδι της ανοίγουν ακόμα και σήμερα τα πανηγύρια, έστω και χωρίς λόγια (γιατί τα λόγια είναι απαγορευμένα).

Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε τον Λοβέρδο, γιατί με τον εθνικιστικό κυνισμό του αποκάλυψε μια αλήθεια την οποία οι εθνικιστές του Περισσού προσπαθούν να κρύψουν. Ομως, ντροπαλός εθνικισμός δεν υπάρχει, ας μην το ξεχνούν αυτό.

Διαβάστε επίσης:

Η αλήθεια για τους Σλαβομακεδόνες - Μπροσούρα της ΣΑΚΕ

Ο Τσίπρας ως σπεκουλάντης και χυδαίος εθνικιστής ταυτόχρονα