Αλλος ένας δολοφονημένος εργάτης στον ταξικό καθημερινό πόλεμο

Ηταν 38 χρονών παλικάρι. Τον λέγαν Ηλία Λυμπεράτο. Εργάτης καθαριότητας, ένας απ' αυτούς που κάποιοι υποτιμητικά αποκαλούν "σκουπιδιάρηδες".
Πάλευε καθημερινά για να αποκτήσει ένα πενιχρό μεροκάματο για να συντηρήσει τον εαυτό του, την γυναίκα του και τα τρία μικρά παιδάκια του.

Εργαζόταν στη "ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ Α.Ε", μια εταιρεία στην οποία έχει ανατεθεί από τον δήμο Κεφαλλονιάς, η λειτουργία και συντήρηση του εργοστασίου επεξεργασίας απορριμάτων.
Για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, ούτε λόγος. Κοστίζει στον κρατικό προϋπολογισμό μια τέτοια υπηρεσία που θα ελέγχει έστω και στοιχειωδώς τις εργασιακές συνθήκες που υπάρχουν στο νησί.
Και όμως είναι γνωστό σε τέτοιες ιδιωτικές επιχειρήσεις βασιλεύει ο εργασιακός μεσαίωνας σε όλο το μεγαλείο του.

Σήμερα ήταν η μοιραία μέρα γι' αυτόν τον εργάτη.  "Προσπάθησε να επιδιορθώσει βλάβη σε μηχάνημα του χώρου διαλογής απορριμμάτων όταν, κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι στιγμής συνθήκες, καταπλακώθηκε από αυτό", μας λέει η ειδησεογραφία.

Το μονόστηλο της είδησης τυποποιημένο. Λέξεις καρμπόν, όπως συμβαίνει σε κάθε ανάλογη περίπτωση. Ο "άτυχος άντρας" ο οποίος έχασε την ζωή του σε "εργατικό ατύχημα".

Κανένας δεν θα μιλήσει ότι για μια άλλη φορά θρηνούμε ένα θύμα στον ταξικό πόλεμο που βιώνουμε καθημερινά.
Ο Ηλίας θα αποτελέσει, γι' αυτούς ένα νούμερο στην μακάβρια λίστα των εργατών που χύνουν το αίμα τους για να ανθίζουν τα κέρδη των πλουτοκρατών.
Θα τον κλάψουν η γυναίκα του, τα ορφανά παιδάκια του και οι συγγενείς του.

Σε μας, θα γιγαντώσει ακόμα περισσότερο το ταξικό μίσος για τους εκμεταλλευτές μας αφού "για ένα κομμάτι ψωμί δεν φτάνει μόνο η δουλειά ..."