«Και μετά αναρωτιόμαστε, γιατί ο Ερντογάν θεωρεί τουρκικό το Αγαθονήσι. Από την μια θα έχει υπερσύγχρονο ναυτικό, κι εμείς έχουμε “βολευτεί” με τις υπέργηρες φρεγάτες κλάσης S. Με το “βολευτεί”, εννοούμε πολιτικά, τα χρήματά μας πηγαίνουν σε επιδόματα, οσονούπω 650 εκ. ευρώ θα γίνουν “επίδομα Πάσχα”. Με όλα αυτά, καλά κάνει, σε λίγο θα αμφισβητεί και τα Κύθηρα».
Απόσπασμα από site μιλιταριστικού περιοδικού που διαφημίζει όπλα. Στον ίδιο τόνο ακούγονται διάφορες δηλώσεις που είναι παραλλαγή της παπαρολογίας του Λεβέντη "να κοπούν 200 - 300€ από τις συντάξεις, να πάρουμε αεροπλάνα".
Θα μπορούσα να βρίσω τους πολεμοκάπηλους. Να τους περάσω γενεές 14, να τους θυμίσω τις μίζες των πολιτικών που "φρόντιζαν για την άμυνα", δηλαδή τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς στο εξωτερικό.
Να τους πω, πως η πληθώρα χρημάτων, που υπήρχε πριν τα Μνημόνια δεν εμπόδισε την τραγωδία της Κύπρου ή τα Ίμια, αντίθετα, χάρη και στα τεράστια ποσά της κούρσας των εξοπλισμών, μαζί φυσικά με τα δανεικά και κλεμμένα των πολιτικών, δημιουργήθηκαν τα τεράστια χρέη. Χρέη που κατέστρεψαν την Ελλάδα, την κατάντησαν χειρότερη κι από προτεκτοράτο.
Θα μπορούσα να αναφέρω ότι ο ισχυρισμός του μιλιταριστικού περιοδικού είναι ένα μεγάλο ψέμα αφού η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη θέση της κατάταξης του ΝΑΤΟ, αμέσως μετά τις ΗΠΑ, όσο αφορά τις δαπάνες της για πολεμικούς εξοπλισμούς, όσον αφορά στο ποσοστό επί του ΑΕΠ. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ετήσια αναφορά του γγ του ΝΑΤΟ για το 2017, η Ελλάδα βρίσκεται στο 2,36%, τη στιγμή που το ποσοστό αυτό για τις ΗΠΑ είναι 3,57% και για την Τουρκία 1,48%.
Θα μπορούσα να μιλήσω για Ανθρωπιά, για Ειρήνη, για την καταστροφή που προκαλούν οι πόλεμοι. Για το γεγονός πως οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι υποφέρουμε όχι από κάποιον γειτονικό λαό, αλλά από τα Ελληνικά αρπακτικά, τα ντόπια αφεντικά, που συνεργάζονται αρμονικότατα με τους ξένους τοκογλύφους. Πως ο εχθρός δεν είναι ο Τούρκος φτωχός, αλλά ο Έλληνας εκμεταλλευτής μεγαλοαστός.
Θα μπορούσα, στηλιτεύοντας τον κανιβαλισμό, να κάνω και πλάκα. Να πω το ανέκδοτο του ψύλλου με τον ελέφαντα. Πήγαν να περάσουν από μια ετοιμόρροπη γέφυρα, η γέφυρα έπεσε, τσακίστηκαν, κι ο ψύλλος είπε στον ελέφαντα "Έπρεπε να την περάσουμε ένας - ένας"!
Βλέπετε, αυτοί που χρωστάνε 200.000.000,00€ μας τη λένε για τα 2 κατοστάρικα! Δεν είναι ταυτόχρονα εξοργιστικό και αστείο;
Δεν είναι τραγική ειρωνεία, να μιλάει για "νταβατζήδες" ένας κηφήνας εννοώντας τους μικροπωλητές κι όχι εμπόρους ναρκωτικών, παιδεραστές, δολοφόνους, καταχραστές και άλλα καθάρματα, τα οποία είναι στο κόμμα του και τον στηρίζουν;
Δεν θα κάνω τίποτα από τα παραπάνω. Θα προτείνω - όχι μια - δυο λύσεις.
Πρώτα για να ξεσκεπάσω την υποκρισία όλων αυτών των "πατριωτών" του καναπέ, του πληκτρολογίου και του αζημίωτου. Έπειτα, για να δείξω πως υπάρχουν τρόποι να βρούμε όπλα για την άμυνα, χωρίς να κοπούν επιδόματα. Να θυμίσω επίσης ένα στίχο από μια Αρχαία Τραγωδία. "Δεν υπάρχει πλοίο ή κάστρο, που να αξίζει, χωρίς να έχει μέσα ανθρώπους", τονίζοντας πως τα επιδόματα είναι για να βοηθήσουμε αυτό που έχει τη μεγαλύτερη αξία: Τους ανθρώπους. Επίσης, όποιος δεξιός τυχόν παίρνει, αλλά δεν θέλει, μπορεί κάλλιστα να τα επιστρέψει.
Κι έρχομαι στην πρώτη πρόταση: Έρανος! Να κάνουν έρανο οι δήθεν πατριώτες, να πάρουν ό,τι θέλουν, να έχουν να παίζουν. Να δώσουν από τα δικά τους λεφτά. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσοι θα πληρώσουν και πόσα. Επίσης ποιοι. Αν θα δώσουν έστω ένα σεντ αυτοί που κάνουν τον πατριώτη με λεφτά άλλων; Τους προκαλώ. Να προσέξουν όμως μη τους φάει τα λεφτά κανείς εθνικιστής. Δεξιοί, δώστε τις δικές σας συντάξεις, τους μισθούς σας, τα επιδόματα σας. Εμείς δεν έχουμε για τόκους και μίζες.
Η δεύτερη πρόταση. Ακούω όλα τα μιλιταριστικά ΜΜΕ να λένε πως πρέπει να πάρουμε όπλα. Άλλος από Αμερική, άλλος από Ρωσία, ΕΕ κλπ. Γιατί δεν φτιάχνουμε τα δικά μας; Επιστήμονες έχουμε. Όμως ξέχασα, έχουμε πουλήσει όλες μας τις υποδομές! Είμαστε αποικία.
Αλλωστε τον πόλεμο τον νιώθουμε στο πετσί μας κάθε μέρα. Και αυτός είναι ο ταξικός πόλεμος που καταστρέφει ζωές, δολοφονεί όνειρα, μας στέλνει μετανάστες.
Θα κλείσω αισιόδοξα παραθέτοντας στίχους του λαϊκού κομμουνιστή ποιητή Γιώργου Κοτζιούλα:
Που θα πάτε, που θα πάτε! Κομποδιάστε τα κλεμμένα,
κρύψτε και τ’ ασημικά σας να τα χαίρεται η σκουριά
Θάβγουμε κι’ εμείς παγάνα, θα σας εύρουμε ως τον ένα,
και στην πόλη μέσα αν είστε και στ’ απόμερα χωριά.
Που θα πάτε, που θα πάτε! Κι απ’ τις άγιες πίσω εικόνες
αν τρυπώστε, θα σας βρούμε μ’ όλα τα υποκριτικά
παρακάλια στο θεούλη που αναμπαίζεταν αιώνες
αδικεύοντας το πλήθος όπου τούχατε χαλκά.
Που θα πάτε, που θα πάτε! Φυλακές και ξερονήσια
κι οι κλωτσιές στα κρατητήρια και οι χαφιέδες στα γιαπιά
μας διδάξαν να χτυπούμε τους δημίους αλύπητα, ίσια,
σαν το φίδι που του δίνουν κατακέφαλα χτυπιά.
Δημοσίευση σχολίου