Χ. Αθανασίου, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης: Ειδικότητα του, οι αποφυλακίσεις εμπόρων ναρκωτικών

Του Γ. Γ.

Πριν αρκετό καιρό είχαμε κάνει μια ανάρτηση την οποία τιτλοφορούσαμε  «Οταν ο Χ. Αθανασίου είχε μετατρέψει το υπουργείο δικαιοσύνης σε φάμπρικα αποφυλάκισης εμπόρων ναρκωτικών και εγκληματιών του "λευκού κολάρου"»

Με την ευκαιρία διαβάστε άλλο ένα κείμενο που είχε τίτλο   «Με Χίτη συνεργαζόμενο με τους Γερμανούς κατακτητές πατέρα, ο υπουργός Δικαιοσύνης Αθανασίου εμπλέκεται σε μια σειρά "σκοτεινών" υποθέσεων».

Σήμερα πάλι η εφημερίδα Documento αποκαλύπτει άλλη μια περίπτωση υπουργικής δραστηριότητας του Χαράλαμπου Αθανασίου που συνέβη κι αυτή στον χρόνο που το νεοδημοκρατικό στέλεχος ήταν υπουργός Δικαιοσύνης.

"Μια προκλητική απόφαση απονομής χάριτος σε έμπορο ναρκωτικών με ευθύνη του τότε υπουργού Δικαιοσύνης αποκαλύπτεται από τα έγγραφα του νομικού γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Ενας έμπορος ναρκωτικών με σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα καταδικασμένος σε ισόβια κάθειρξη βρίσκεται ελεύθερος με απόφαση του πρώην υπουργού δικαιοσύνης  Χ.  Αθανασίου ο οποίος πετάει στα σκουπίδια την απόφαση του Συμβουλίου Χαρίτων που ζητούσε τον εγκλεισμό του εμπόρου ναρκωτικών σε δημόσιο ψυχιατρείο", αναφέρεται στην εισαγωγή του δημοσιεύματος.

Πλεονασμός να προσθέσουμε τον παραμικρό σχολιασμό στην είδηση.

****

Θυμήθηκα κι αυτή την ανάρτησή μου:

Μια ιστοριούλα που μου έχει διηγηθεί ένας πολύ ιδιαίτερος φίλος και σύντροφος. Ο Μπάμπης Κουλίκας ή Κουλίκοφ, όπως τον αποκαλούν αρκετοί γνωστοί του (διαβάστε περισσότερα γι’ αυτόν).

Μου έλεγε, λοιπόν, ότι επικεφαλής των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που συνέλαβαν τον πατέρα του πρώην νεοδημοκράτη υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου και τους άλλους δυο Χίτες, ήταν ο μακαρίτης ο γέρος του.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του συντρόφου μου, αν και οι αντάρτες γνώριζαν ότι ο «Πατούχας» -αυτό ήταν το παρατσούκλι του πατέρα του Χ. Αθανασίου- ήταν απ' τους πιο σκληρούς κομματάρχες της Δεξιάς, αν και ήξεραν ότι σαν αρχηγός των "Χιτών" είχε σακατέψει αγωνιστές σε βασανιστήρια και τρομοκρατούσε όλους τους αριστερούς κατοίκους της περιοχής, "λύγισαν" όταν τον είδαν να κλαίει με λυγμούς, και να επικαλείται τα παιδιά του που θα έμειναν ορφανά, Ταυτόχρονα έδινε όρκους ότι θα απαρνηθεί το παρελθόν του, θα αλλάξει συμπεριφορά και τρόπο ζωής.... Ετσι τον άφησαν ελεύθερο.

Φυσικά τίποτα απ' αυτά που υποσχόταν δεν έκανε. Οι αντάρτες έδειξαν μεγαλοσύνη κάτι που προφανώς θα το μετάνιωσαν αργότερα, αφού μέχρι το τέλος της ζωής του ο Χριστόφας Αθανασίου παρέμεινε ο φόβος και ο τρόπος των προοδευτικών κατοίκων της περιοχής, ειδικά στα μετεμφυλιακά πέτρινα χρόνια.