Οι «δύο ψυχές» που συνυπήρχαν στο αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα βγαίνουν στην επιφάνεια με αφορμή την κηδεία του Γρ. Λαμπράκη. Θα φτάσουν οδυνηρά στην απόλυτη σύγκρουση το 1968.
Του Τάσου Τρίκκα, Δημοσιογράφου, συγγραφέα - Hothistory
Η εξουσία περιφερόταν στους δρόμους και η ηγεσία της ΕΔΑ σφύριζε αδιάφορα.
Δριμύτερη καταδίκη για τη «νόμιμη» Αριστερά, που αγωνιζόταν στο εσωτερικό της χώρας εναντίον των αντιδραστικών δυνάμεων του κράτους και του παρακράτους των νικητών του Εμφυλίου, δεν ήταν δυνατό να ακουστεί από το τμήμα της ηγεσίας των κομμουνιστών που είχε εγκατασταθεί στο εξωτερικό μετά την ήττα στον Εμφύλιο.
Ομως διατυπώθηκε «στεντόρεια τη φωνή» από το κέντρο του «επίσημου» καθοδηγητικού οργάνου του ΚΚΕ, που μετά την ήττα είχε την έδρα του στην πρωτεύουσα μιας άλλης βαλκανικής χώρας.
Η απαγγελία της καταδίκης έγινε στο Βουκουρέστι από μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, που εξέφραζε τη στιγμή εκείνη τις αντιλήψεις του όλου οργάνου, στις 28 Μαΐου 1963.
Είχε μόλις πραγματοποιηθεί η μεγαλειώδης διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας 700.000 λαού, που σχημάτισαν, όπως έγραφε η «Αυγή», μια νεκρική πομπή που συνόδευσε έως την τελευταία του κατοικία τον δολοφονημένο αγωνιστή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη.
Το μέγεθος της «ύβρεως» που ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Του Τάσου Τρίκκα, Δημοσιογράφου, συγγραφέα - Hothistory
Η πρώτη επίθεση της αστυνομίας εναντίον φοιτητών στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών μετά την αναγγελία του θανάτου του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη στο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης.
Οι δυνατότητες που διέθετε το λαϊκό κίνημα και η αντίδραση που θα έπρεπε να αντιπαρατάξει στη βία του κράτους και των μηχανισμών της Δεξιάς υπήρξε άλλο ένα σημείο που δίχασε την ΕΔΑ και την εξόριστη ηγεσία του.
Η εξουσία περιφερόταν στους δρόμους και η ηγεσία της ΕΔΑ σφύριζε αδιάφορα.
Δριμύτερη καταδίκη για τη «νόμιμη» Αριστερά, που αγωνιζόταν στο εσωτερικό της χώρας εναντίον των αντιδραστικών δυνάμεων του κράτους και του παρακράτους των νικητών του Εμφυλίου, δεν ήταν δυνατό να ακουστεί από το τμήμα της ηγεσίας των κομμουνιστών που είχε εγκατασταθεί στο εξωτερικό μετά την ήττα στον Εμφύλιο.
Ομως διατυπώθηκε «στεντόρεια τη φωνή» από το κέντρο του «επίσημου» καθοδηγητικού οργάνου του ΚΚΕ, που μετά την ήττα είχε την έδρα του στην πρωτεύουσα μιας άλλης βαλκανικής χώρας.
Η απαγγελία της καταδίκης έγινε στο Βουκουρέστι από μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, που εξέφραζε τη στιγμή εκείνη τις αντιλήψεις του όλου οργάνου, στις 28 Μαΐου 1963.
Είχε μόλις πραγματοποιηθεί η μεγαλειώδης διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας 700.000 λαού, που σχημάτισαν, όπως έγραφε η «Αυγή», μια νεκρική πομπή που συνόδευσε έως την τελευταία του κατοικία τον δολοφονημένο αγωνιστή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη.
Το μέγεθος της «ύβρεως» που ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου