ΕΝΡΙΚΟ, ΘΑ Σ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Μ αυτά περίπου τα λόγια, που έγραψε η Βιττόρια στον τοίχο του City Plaza, σφραγίστηκαν 3 χρόνια διαρκούς, επίμονης και παραδειγματικής αλληλεγγύης.
Ενα μίνα μετά την κατάπτυστη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, το 2016, που έκλεισε την πύλη της Ειδομένης κι έραψε τα χείλη πολλών εγκλωβισμένων, στο City Plaza ξεκινούσε μια τρίχρονη προσφορά, με οργάνωση και πάθος και με τον τσαμπουκά που έχει ανάγκη η ζωή για να συνεχίσει να υπάρχει.
Η κατάληψη άνοιγε τις πόρτες, ενός κλειδαμπαρωμένου ξενοδοχείου, έστρωνε κρεβάτια, γέμιζε καζάνια κι έγραφε στα παλιά της τα παπούτσια τις εισαγγελικές απειλές.
Μαζεύτηκαν μανάδες και μωρά από χαρτόκουτο, βρεγμένοι απ τα πάρκα, κυνηγημένοι απ τους φασίστες και έζησαν. Και ζουν και μπορούν να ελπίζουν και να συνεπαίρνουν ανθρώπους σ' όλο τον πλανήτη, απ' την Αngela Davis ως τον Manu Chao.
Αυτό το κίνημα αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα των μνημονίων, των νεόφτωχων, της καταρρακωμένης αξιοπρέπειας, των 6.500 αυτοκτονημένων και της χαντακωμένης μνήμης, έγραψε μια σημαντική σελίδα της σύγχρονης ιστορίας.
Ηταν ένα μικρο φως στο βάθος του μαύρου τούνελ. Μια υπόμνηση των ανθρώπων που συνεχίζουν να θυμούνται, να σκέφτονται και να αισθάνονται.
Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλες νεκροθάφτες.
Η χειραφέτηση αυτού του λαϊκού κινήματος αλληλεγγύης, εξόργισε τους νοικοκυραίους, σιφίλιασε τους φασίστες και, δυστυχώς, σόκαρε ακόμη και μέρος της αυτοαποκαλούμενης επαναστατικής Αριστεράς.
Ακόμη αναλύουν κι επιδιώκουν να συμπεράνουν. Και δυστυχώς απ' ο,τι φαίνεται τα συμπεράσματα είναι το ίδιο στρεβλά με την απουσία την ώρα του μεγάλου χαμού.
Η ανάγκη από την οργανωμένη Αριστερά δεν ήταν η προσφορά χεριών στη μεταφορά από τους σκυλοπνίχτες, στο τάισμα, ή το γιατροπόρεμα. Σ' αυτά η λαϊκή αλληλεγγύη έδωσε εξετάσεις και πέρασε, σώζοντας χιλιάδες ζωές
Υπήρξε και υπάρχει ανάγκη συστηματικής παρακολούθησης του νομικού αίσχους που στήνεται εδώ και στην υπόλοιπη Ευρώπη, δημοσιοποίησης και αποδόμησης του. Υπάρχει ανάγκη κατακραυγής για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, λαϊκής καταδίκης στην εξοικείωση με την αθλιότητα και βέβαια μιας μεγάλης λαϊκής συσπείρωσης απέναντι στους πολέμους, στην εκμετάλλευση και το ρήμαγμα της φύσης.
Η λαϊκή αλληλεγγύη δεν ήταν μια φιλεύσπλαχνη ελεημοσύνη. Δεν είπε πότε "η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα". Είπε πως τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της άγριας φτώχειας κι εκμετάλλευσης είναι αδέρφια μας. Στεκόμαστε δίπλα τους και στεκόμαστε απέναντι σ' αυτούς που προκαλούν την ανθρώπινη δυστυχία.
Η χειραφέτηση που αποκτήθηκε μέσα σ' αυτή τη μοναξιά, καλό είναι να προβληματίσει αυτούς που αυτοαποκαλούνται πρωτοπορία αλλά είναι χαμένοι στη μετάφραση.
Τα κλειδιά του City Plaza δεν δόθηκαν στην ιδιοκτήτρια αλλά στους απλήρωτους εργαζόμενους και ο χώρος παραδόθηκε άψογος σε καθαριότητα και συντήρηση.
Αυτό, ουσιαστικά και συμβολικά, είναι ταξική αλληλεγγύη.
Σήμερα, η χαντακωμένη μνήμη της πλειοψηφίας επέλεξε τη φυγή προς τα πίσω.
Το υπουργείο καταστολής του πολίτη, αντί του εσωτερικών, αναλαμβάνει το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Δυνάμεις καταστολής μαρσάρουν έξω από τη Νοταρά, φωνάζοντας , "έρχονται ξύλο και φυλακή"
Ερχονται δύσκολες μέρες. Πρόσφυγες, μετανάστες, εργαζόμενοι, άνεργοι, άσυλο και οι ξιφίες μανοπλις θα βρεθούμε σε πεδία λιθοβολισμού.
Μια κόκκινη καρδιά, όπως αυτή στο σύνθημα , "Ενρίκο θα σ αγαπώ για πάντα", μπορεί να μας σώσει.
Β.Κ: Να επαναλάβουμε το αυτονόητο. Οι τοποθετήσεις για την κατάληψη της City Plaza εκφράζουν αποκλειστικά την συντάκτρια του κειμένου.
Οταν και αν το θεωρήσουμε σκόπιμο, θα κάνουμε μια γενικότερη αναφορά από το ξεκίνημα αυτής της κατάληψης μέχρι το τέλος της.
Προς το παρόν ας παραθέσουμε μερικές σχετικές περασμένες αναρτήσεις μας:
Εγχείρημα αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης σε πρόσφυγες - μετανάστες
Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plaza – Κάλεσμα για αλληλεγγύη
Οι πρώην εργαζόμενοι του ξενοδοχείου “CITY PLAZA" συστρατεύονται στο εγχείρημα της κατάληψης, με αιχμές εναντίον της ιδιοκτήτριας του κτιρίου.
Η αλληλεγγύη στην κατάληψη του CITY PLAZA και ο νεοφιλελεύθερος οχετός
Αντωνία Λεγάκη: Σχετικά με το CITY PLAZA και την εμπλοκή- στοχοποίησή μου
Δημοσίευση σχολίου