- Ρε κάθαρμα αυτό που κάνεις είναι το πλέον ανήθικο!
- Οι πεθαμένοι δεν έχουν αντίρρηση.
- Ναι, αλλά οι ζωντανοί...
- Εκμεταλλεύομαι το θάνατο, τι δουλειά έχουν οι ζωντανοί; Όταν τους εκμεταλλευτώ κι αυτούς, ας πούνε.
- Βρε άθλιε, αυτό που κάνεις είναι τυμβωρυχία.
- Προτιμώ το πολιτική. Ακούγεται καλύτερα. Άλλωστε εγώ μόνο τα πτώματα των άλλων εκμεταλλεύομαι. Για τα δικά μου δεν είπα τίποτα!
- Και δεν είναι υποκρισία αυτό;
- Κι η υποκριτική τέχνη είναι.
- Άλλο υποκριτική άλλο υποκρισία! Πως μπορείς να είσαι τόσο κυνικός; Να χαίρεσαι με τη συμφορά;
- Ταλέντο. Νομίζω πως το πήρα από το μπαμπά μου. Άλλωστε συμφέρει. Θυμούνται τα λάθη των προηγουμένων, οπότε εμένα με αφήνουν να ληστέψω με την ησυχία μου.
- Δεν έχω λόγια...
- Ε μη μιλάς τότε. Άσε μας να κάνουμε τη δουλειά μας ρε φίλε.
- Που είναι;
- Να δουλεύω τους άλλους.
- Είναι αυτό δουλειά;
- Και πολύ κερδοφόρα μάλιστα. Ξέρεις τι κερδίζω με τόσους νεκρούς;
- Την αηδία του κόσμου;
- Χα, χα, χα! Ποιου κόσμου; Τα πρόβατα; Αυτοί μου ανάθεσαν εργολαβία τη σπέκουλα της καταστροφής.
- Μέχρι να καταστρέψεις εσύ περισσότερους.
- Ναι, αλλά μέχρι τότε θα φάω καλά.
- Ξύλο ελπίζω.
- Πουφ! Το ξύλο είναι για την πλέμπα. Εγώ τρώω φιλέτα και λεφτά.
- Χαραμοφάης, τυμβωρύχος, ψεύτης, εκμεταλλευτής...
- Μωρέ δε πα να λες; Όσο έχω την κουτάλα θα τρώω. Ανθρώπους.
Δημοσίευση σχολίου