Παράλληλα, άλλα μέλη του "Ρουβίκωνα" έκαναν "εικαστική" παρέμβαση στο κτήριο που στεγάζονται τα κεντρικά γραφεία του ΣΕΒ, στο Σύνταγμα.
Εδώ και για να θυμίσουμε απλώς την διαχρονική "σχέση αγάπης" που έχει το συνδικαλιστικό όργανο των πλουτοκρατών με το υπηρετικό αστικό πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι ο σημερινός υφυπουργός Επικρατείας και συντονιστής του κυβερνητικού έργου, Ακης Σκέρτσος υπήρξε γενικός διευθυντής του Συλλόγου Ελλήνων Βιομηχάνων, θέση που κράτησε μέχρι τα τέλη Ιούνη για να ορκιστεί πριν από λίγες μέρες μέλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Μάλιστα, λίγο καιρό προτού αποχωρήσει από τον ΣΕΒ, ως γενικός του διευθυντής, συντόνιζε την προσφυγή των βιομηχάνων κατά των εργασιακών δικαιωμάτων.
Τώρα ανέλαβε καίριο κυβερνητικό πόστο. Αναμενόμενο. (Διαβάστε αυτή μας την ανάρτηση).
Σύμφωνα, λοιπόν, με ανάρτηση του "Ρουβίκωνα" στο indymedia, ερέθισμα για την συγκεκριμένη δράση της αναρχικής ομάδας αποτέλεσαν πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ, Θεόδωρου Φέσσα, οι οποίες κατά πολλούς, αποτελούν την κατευθυντήρια γραμμή που θα χαράξει στην οικονομική της πολιτική η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ρουβίκωνας: Επίθεση με μπογιά στο κτίριο του Συνδέσμου Ελλήνων βιομήχανων
Για την σημερινή δράση αφορμή στάθηκε η πρόσφατη δήλωση του προέδρου του ΣΕΒ ότι είναι ανάγκη να καταργηθεί η νομική κατοχύρωση του κατωτάτου μισθού, δήλωση που έλαβε χώρα λίγα εικοσιτετράωρα μετά την εκλογική νίκη του εκλεκτού των αρίστων Κ. Μητσοτάκη.
Εμείς λοιπόν τους ακούσαμε και σηκώνουμε το γάντι.
Οι αιτίες και οι λόγοι που ο κάθε ένας/μια από εμάς των από τα κάτω έχει για να επιτεθεί στον ΣΕΒ, συμβολικά η και πραγματικά είναι αναρίθμητες, αλλά ταυτόχρονα απλές στην εξήγηση τους.
Ο ΣΕΒ είναι το συλλογικό όργανο των βιομήχανων στον τόπο μας, δηλαδή των παραδοσιακών κατόχων του κεφαλαίου και των μέσων παραγωγής. Αυτό από μόνο του τον καθιστά στόχο όλων όσων αντιλαμβάνονται ότι ο καπιταλισμός και η καταπίεση των πολλών από τους λίγους δεν είναι η φυσική κατάσταση των πραγμάτων αλλά μια επιβεβλημένη δια τη βίας συνθήκη που για την ανατροπή της όλοι εμείς που την υφιστάμεθα οφείλουμε να δώσουμε την μάχη μας.
Ζούμε σε συνθήκες κοινωνικού πολέμου, καταπίεσης και στέρησης βασικών υλικών και κοινωνικών αγαθών. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό και ονειρεύεται ακόμη κοινωνικά συμβόλαια, συναινέσεις και διάλογο των “παραγωγικών τάξεων”, εκτιμάμε ότι στρουθοκαμηλίζει η δεν διαθέτει στο ελάχιστο πολιτική οξυδέρκεια.
Το κράτος και οι κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην εξουσία είναι εφαρμοστές μιας πολιτικής που υπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και όλα τα υπόλοιπα είναι κούφια ρητορική.
Το εφεύρημα της “μεσαίας τάξης” που είναι υποτίθεται ο στυλοβάτης της οικονομίας μας αποδείχτηκε στα χρόνια της κρίσης ότι δεν ήταν παρά μια μεγάλη φούσκα. Μικρομεσαία αφεντικά, μανατζαραίοι και κρατικοδίαιτα λαμόγια ήταν αυτοί που καταφανώς έχασαν όταν η elite του κεφαλαίου με όχημα την κρίση αποφάσισε ότι πρέπει να αναδιαρθρωθεί ο τρόπος που μοιράζεται η πίτα. Φυσικά όλοι χάσαμε, όλων η ζωή έγινε δυσκολότερη, μόνο που εμείς ήμασταν συνηθισμένοι μια που έτσι κι αλλιώς δύσκολα τα φέρναμε.
Αυτοί που κέρδισαν ήταν οι κύριοι του ΣΕΒ, οι τραπεζίτες οι εφοπλιστές και λοιπά παράσιτα και αυτό έγινε με την δραστική μείωση του κόστους της εργασίας. Εκεί ακριβώς βρίσκεται το κλειδί της δήλωσης του πρόεδρου. Αυτό είναι που τους καίει και εκεί είναι η μάχη που πρέπει να δοθεί.
Το αν και με τι όρους θα γίνει αυτό μένει να το δούμε, εμείς πάντως θα κάνουμε με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουμε ότι είναι δυνατό προς αυτήν την κατεύθυνση.
Αγώνας για μια ζωή ελευθερίας και αξιοπρέπειας
Για την αναρχία
Δημοσίευση σχολίου