"Την πολιτεία, που έγινε πορνείο
μαστρωποί και πολιτικές διαλαλούν σάπια
θέλγητρα… φυραίνει ο τόπος ολοένα
χωματένιο σταμνί… το φως είναι
σφυγμός ολοένα πιο αργός, θαρρείς πως
πάει να σταματήσει… " *
Γιώργος Σεφέρης, ο αστός κοσμοπολίτης, ο διακεκριμένος διπλωμάτης, ο αισθαντικός, μελαγχολικός στοχαστής-ποιητής.
Ο ποιητής, που «έσμιξε ποίηση και ελευθερία, αισθητική και ηθική».
Γεννήθηκε στη Σμύρνη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις 13 Μαρτίου το 1900. Πέθανε στις 20/9/1971, στο Λονδίνο και θάφτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας.
Στα χρόνια της Χούντας, στις 28/3/1969, και ύστερα από παρότρυνση αντιστασιακών διανοουμένων και καλλιτεχνών, μεταδόθηκε μήνυμα του κατά της Χούντας από το BBC, την Γαλλική Ραδιοφωνία, την Deutshe Welle, την Σοβιετική Ραδιοφωνία, με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή.
Η κηδεία του αποτέλεσε μια από τις πρώτες, μαζικές, συλλογικές πράξεις αντίστασης, καθώς έλαβε χαρακτηριστικά διαδήλωσης (απαγορευμένες εκείνη την εποχή), με μαθητές, φοιτητές και νέους εργάτες να προπορεύονται και να ακολουθούν χιλιάδες ανθρώπων, που τραγουδούσαν απαγορευμένα από τη Χούντα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους Γ. Σεφέρη.
Η έντονη διπλωματική του καριέρα συνυπήρχε ταυτόχρονα με το ασίγαστο, από τα 14 χρόνια του, πάθος του για την ποίηση, μια χειμαρρώδη και λυρική ποίηση, μια «ταξιδιάρικη» ποίηση, με έντονη αναφορά στο «εθνικό» στοιχείο, μια ποίηση, που ξέφυγε κατά πολύ από τα στενά αισθητικά πρότυπα της εποχής του, μια ποίηση, που χάρη σε αυτή του απονεμήθηκε το 1963 το βραβείο Νομπέλ.
Ακόμα και οι ποιητικά "απαίδευτοι" τον είχαν, τον έχουν και θα τον έχουν στο νου και στα χείλη τους, τραγουδώντας τους στίχους του.
* στίχοι, σκόρπιοι, από το Θερινό Ηλιοστάσιο
____________
Διαβάστε επίσης
«Ο Σεφέρης για τη χούντα», και τα γκάλοπ της “νοσταλγίας’…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ: Η Ελλάδα δεν τον πλήγωσε μόνο…. τον αγάπησε και πολύ …!!
Δημοσίευση σχολίου