Δημόσια υγεία στο εκτελεστικό απόσπασμα

Απ' την Ειρήνη Νταουντάκη Δ/α Νεφρολογικού τμήματος Γ Ν Ρεθύμνου, λάβαμε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο ένα μακροσκελέστατο κείμενο το οποίο παρουσιάζει ανάγλυφα την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον τομέα της δημόσιας υγείας.

Η επιστολογράφος μας, από τονίζει την υποστελέχωση σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που έχουν τα δημόσια νοσοκομεία, απευθυνόμενη στους κυβερνητικούς αρμόδιους υπογραμμίζει:

Δεν ακούει κανείς στο υπουργείο υγείας; Είναι δυνατόν; Δεν βλέπουν ανακοινώσεις νοσοκομείων, δεν διαβάζουν ανοικτές επιστολές, δεν έχουν ενημέρωση;
Φυσικά και πιστεύω ότι έχουν γνώση των θεμάτων, μετά από έξι μήνες στο υπουργείο. Αλλά, έχουν επιλέξει και πολιτική και στρατόπεδο. Και η πολιτική αυτή στηρίζει μόνο την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Νοσοκομεία απαξιωμένα σημαίνει ενίσχυση των εσόδων των ιδιωτικών κέντρων.
Όλες οι κινήσεις και η νομοθεσία της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης μέχρι τώρα ευνοούν τα μεγάλα εισοδήματα και το επιχειρηματικό κεφάλαιο. 
Δεν περιμένω να είναι διαφορετικά για την δημόσια υγεία. Όμως κρατείστε λίγο τα προσχήματα γιατί στα νοσοκομεία προσφεύγουν φτωχοί συνάνθρωποι μας με σοβαρά προβλήματα υγείας, που δεν έχουν άλλη διέξοδο. 

Και συμπληρώνει: 

Έχουν ακυρωθεί όλες τις προκηρύξεις που είχαν προγραμματιστεί για είσοδο νέων γιατρών και δεν έχουμε κανένα νέο για το αν και πότε θα γίνουν.
Τα περισσότερα περιφερειακά νοσοκομεία έχουν τμήματα που σε λίγο δεν θα μπορούν στοιχειωδώς να λειτουργήσουν. Η διαδικασία των προκηρύξεων χρειάζεται ένα χρόνο τουλάχιστον για ολοκληρωθεί από την μέρα που θα βγει στον αέρα. 

Καταλήγει στο κείμενο της, απευθυνόμενη στον αρμόδιο υπουργό:

Υπουργέ, κ Κικίλια, δεν προλαβαίνουμε. Κοιτάξτε λίγο τα νοσοκομεία. Δεν μπορούμε να κάνουμε 10 και 15 εφημερίες το μήνα και μάλιστα χωρίς καμιά ευνοϊκή προοπτική. 
Δεν γίνεται να εφημερεύουν τα τμήματα με δυο και τρεις γιατρούς. Θα φύγουν κι αυτοί που είναι μέσα. Δεν ζητήσαμε αύξηση μισθού, προσλήψεις προσωπικού ζητάμε. Δεν αντέχει κανένας άνθρωπος τόσα ξενύχτια, με τόσο άγχος και τέτοια ευθύνη πάνω στη ζωή του άλλου ανθρώπου.

Το κράτος που δεν στηρίζει καθολικά τους ανθρώπους του σε θέματα υγείας είναι απάνθρωπο, τρομακτικό, αντιδημοκρατικό και συνειδητά καταστροφικό για τους ασθενείς και τους αδύναμους. 
Η πολιτική υγείας καθορίζει ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. 
Κι εμείς οι δημόσιοι λειτουργοί δεν θα γίνουμε ‘’συνένοχοι στο φόνο’’.