Παρακολούθησα για αρκετή ώρα την συζήτηση που γίνεται στην Ολομέλεια της Βουλής για την αναθεώρηση κάποιων άρθρων του Συντάγματος.
Δεν θα ασχοληθούμε με κάποιες ανούσιες αλλαγές που εγκρίθηκαν - αλλαγή στον τρόπο εκλογής του "τελετάρχη" που παριστάνει τον πρόεδρο της δημοκρατίας τους, το δικαίωμα ψήφου των αποδήμων, περιορισμό της βουλευτικής ασυλίας κ.α-.
Ορμώμενοι από την φράση του Δ. Κουτσούμπα "ξέρετε πολύ καλά πως δεν έχουμε αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρχει ένα πραγματικά δημοκρατικό, προοδευτικό Σύνταγμα, στο πλαίσιο της σημερινής εξουσίας του κεφαλαίου, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, που είναι και η πηγή, η αιτία των δεινών του λαού", εμείς θα επαναλάβουμε κάποιες πάγιες σχετικές απόψεις μας που θίγουν τον πυρήνα του θέματος, και τις οποίες ο γ.γ της Κ.Ε του ΚΚΕ απέφυγε να αναφέρει στην ομιλία του.
Το αστικό Σύνταγμα δεν είναι ένας οποιοσδήποτε νόμος. Το Σύνταγμα κατοχυρώνει το πολίτευμα. Κατοχυρώνει το υπάρχον κοινωνικο-οικονομικό σύστημα. Γι' αυτό και οι θεμελιώδεις διατάξεις του προβλέπεται ότι δε μπορούν ν' αναθεωρηθούν.
Κανένα πολίτευμα δεν εγγράφει στον καταστατικό του χάρτη τη δυνατότητα να καταργηθεί, έστω και με τη θέληση της πλειοψηφίας.
Και το ελληνικό Σύνταγμα, στο άρθρο 110 παράγραφος 1, προβλέπει ότι «οι διατάξεις του Συντάγματος υπόκεινται σε αναθεώρηση, εκτός από εκείνες που καθορίζουν τη βάση και τη μορφή του πολιτεύματος, ως Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας».
Η θέληση της πλειοψηφίας, λοιπόν, μπορεί ν' αλλάξει ουσιαστικά το Σύνταγμα, μόνο όταν αλλάξει το σύστημα. Δηλαδή, μόνο όταν εκφραστεί επαναστατικά και όχι μέσω της κάλπης.
Γ' αυτό και πάντοτε στην Ιστορία τα Συντάγματα κατοχυρώνουν αυτό που έχει διαμορφωθεί και όχι αυτό που πρέπει να γίνει, όπως συμβαίνει με τους κοινούς νόμους.
Οσο για το ποια πρέπει να είναι οι θέση των κομμουνιστών σε ανάλογες διαδικασίες, καλό είναι κάποιοι να διαβάζουν την δριμύτατη κριτική που άσκησε ο Λένιν στην κοινοβουλευτική στρατηγική που προωθούσαν οι οπορτουνιστές της Β' Διεθνούς.
Δημοσίευση σχολίου