Διαχρονικά αθεράπευτα καρκινώματα της ελληνικής κοινωνίας

Του Γ. Γ.

"Συγκινητική η συμμετοχή των πολιτών για εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου. Πλησιάζουν τις 1000 οι καταγγελίες που υπήρξαν στον τετραψήφιο αριθμό...", αυτά γράφει μεταξύ άλλων ένα κείμενο σε δεξιά ιστοσελίδα το οποίο προσπαθεί να δώσει άλλοθι στους ρουφιάνους και να νομιμοποιήσει το ρουφιανιλίκι, παρουσιάζοντας το "κοινωνική συνεισφορά".

Και είναι απ' τις φορές που το μυαλό κάνει αυθόρμητες διαδρομές για να καταλήξει: Σύντροφοι, ας δούμε την πραγματικότητα. 
Κάθε κοινωνία έχει τους "Κυρ Παντελήδες" της, το σάπιο κομμάτι της που προέρχεται και από τα λαϊκά στρώματα. Και δυστυχώς αυτό το τμήμα του λαού μας δεν είναι καθόλου αμελητέο.

Το έχουμε δει και την πρόσφατη ιστορία μας. Υπήρξε το έπος της Εθνικής μας Αντίστασης. Χιλιάδες μαχητές πάλεψαν και αρκετοί έδωσαν την ζωή τους, αγωνιζόμενοι για την λευτεριά του λαού μας.
Ταυτόχρονα όμως υπήρξαν και δεκάδες χιλιάδες οι ένοπλοι δωσίλογοι που εκτελώντας τις εντολές των κατακτητών έκαναν απίστευτα εγκλήματα σε βάρος των υπόδουλων συμπατριωτών τους.

Ναι, υπήρξαν αγωνιστές που δολοφονήθηκαν και βασανίστηκαν παλεύοντας ενάντια στην χούντα των Συνταγματαρχών.
Μιλιούνια όμως ήταν κι αυτοί που συνεργάστηκαν μαζί της στελεχώνοντας τους χαφιεδίστικους μηχανισμούς της και υπηρετώντας στα Τάγματα Εθνοφυλακής έχοντας σαν αποστολή  την: «συμβολή εις την διατήρησιν και εξασφάλισιν της εσωτερικής ασφαλείας της Χώρας και η εξασφάλισις της περιοχής των εκ πάσης Κομμουνιστικής ή Αναρχικής ενεργείας ως και πάσης φύσεως και μορφής εχθρικής ενεργείας».

Ούτε είναι τυχαίο ότι ναζιστικό μόρφωμα είχε την αποδοχή εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων. Το ότι δηλαδή και τώρα με αφορμή τον αντικαπνιστικό νόμο έσκασαν μύτη κάποια Μπογδανοειδές υποκείμενα δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση.
Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεριζωθούν εντελώς αυτά τα κοινωνικά καρκινώματα, όποια μορφή και να έχουν. Υπήρξαν και θα υπάρχουν σε κάθε εποχή.

Με την ευκαιρία ας θυμηθούμε τι έγραφε ο Δημήτρης Γληνός στην μπροσούρα «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ»:

 «Πού είναι “τα πατροπαράδοτα ελληνικά ήθη και έθιμα”; Σε πολιτείες και χωριά τριγυρνάν οι ξένοι στρατιώτες αγκαλιασμένοι με τις γυναίκες μας, τις κόρες μας, τις αδελφάδες μας.
Από τα μεγαλόσπιτα που χορεύουν και πίνουν σαμπάνιες και οργιάζουν οι μεταξοφορεμένες κυράδες με ξένους αξιωματικούς ως τα χωρικά σπίτια που μπαινοβγαίνουνε φανερά οι ξένοι αγαπητικοί. Μπροστά στα μάτια μας είναι ακόμη οι ανάπηροι του πολέμου, με κομμένα χέρια και πόδια, οι τραυματίες, οι σακάτηδες.

Ακόμα δεν έβγαλαν τα μαύρα οι χήρες και τα ορφανά του πολέμου. Κι οι φονιάδες τους γυρίζουν αγκαλιά με τις γυναίκες μας και τις αδελφές μας. Κι έτσι εγέμισαν οι πολιτείες και τα χωριά μας από αρρώστιες αφροδίσιες. Ετσι δώδεκα χρονών κορίτσια είναι γιομάτα σύφιλη.
Και κοντά σε όλες τις άλλες πληγές του εκφυλισμού μπαίνει ακόμα και τούτη εδώ. εκφυλισμός από τη σύφιλη!».