Αν διαβάσει κανείς το παρακάτω κείμενο και δεν γνωρίζει που έχει δημοσιευτεί, το πιθανότερο είναι να υποθέσει ότι προέρχεται από την φυλλάδα της Χρυσής Αυγής, ή από κάποια φασιστική ιστοσελίδα.
Αν μπει στον πειρασμό να αναζητήσει τον συντάκτη του, ο προβληματισμός του θα είναι να επιλέξει μεταξύ Κασιδιάρη και Βορίδη.
Ισως να προσανατολιστεί ότι ένα τέτοιο χυδαίο έμεσμα μπορεί να έχει γραφτεί δια χειρός Αδωνη, ή Πλεύρη. Σε περίπτωση δε που είναι πολύ καχύποπτος, μπορεί να το αποδώσει σε κάποιον καθεστωτικό δημοσιογράφο σιτιζόμενο και από τα μυστικά κονδύλια κάποιου υπουργείου.
Επειδή όμως η ανάρτησή μας δεν έχει την μορφή κουίζ να σας πούμε ότι πρόκειται για σημερινό δημοσίευμα του "Πρώτου Θέματος" το οποίο υπογράφει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Δανίκας.
Επειδή φαίνεται, οι αναγνώστες του δεν "εμπέδωσαν" τα όσα τους σερβίρισε την περασμένη Κυριακή με την υποτιθέμενη συνέντευξη που πήρε από την "συμπάθεια" του, τον υπουργό κατασΜτολής Χρυσοχοϊδη, σήμερα επανέρχεται με πιο αναλυτικό άρθρο του.
Σ' αυτό το αφήγημα του κάνει λόγο για τους "ιδιοτελείς", "πονηρούς" καταληψίες, οι οποίοι "λεηλατούν ξένη περιουσία", οπότε τους χρειάζεται να γίνουν "τόπι στο ξύλο από τους αστυνομικούς", γιατί όπως λέει .. η νονά του "τα θέλει ο πισινός τους".
Θα του έγραφα τώρα τί μου έλεγε ο πατέρας μου ότι χρειάζονται κάτι δημοσιοκάφροι σαν τον Δανίκα, αλλά άστο καλύτερα ... εξυπακούεται.
Προσπαθήστε να μην ξεράσετε διαβάζοντας τι γράφει ο καλαμαράς του "Π.Θ":
Θα µου πείτε ότι µια τέτοια σκέψη ουδεµία σχέση µε επανάσταση και µπολσεβικισµό. Μάλλον ιδιοτέλεια. Μάλλον πονηριά. Μάλλον οργανωµένο σχέδιο να αποκτήσω, διά της βίας, κάτι που δεν είναι δικό µου και που δεν έχω πληρώσει µία.
Η κοινή λογική λέει τα εξής:
Ενα, λοιπόν. Μπήκες και θρονιάστηκες σε ξένη περιουσία; Τότε να περιµένεις τα χειρότερα. Τότε, όπως έλεγε η νόνα µου, «τα θέλει ο πισινός σου, παιδάκι µου».
∆ύο, λοιπόν. Είδες τους «αστακούς» µε τον εισαγγελέα και παρ’ όλα αυτά εξακολουθούσες να βρίζεις και να εκτοξεύεις αντικείµενα; Τότε, όπως έλεγε η νόνα µου, «τα θέλει ο πισινός σου, παιδάκι µου».
Τρία, λοιπόν. Μπήκαν οι αστυνοµικοί και σε έκαναν τόπι στο ξύλο; Οπως έλεγε και η νόνα µου, «τα θέλει ο πισινός σου, παιδάκι µου».
Με απλά λόγια. Αφού προκάλεσες. Αφού µπούκαρες. Αφού ξένη περιουσία λεηλάτησες. Αφού δεν έφυγες. Αφού τους έβρισες. Αφού όλα τα έκανες. Τότε στο τέλος τι περίµενες; Να έρθουν οι µπάτσοι, να σε χαϊδέψουν, να σε αγκαλιάσουν και να σου γλυκοµιλήσουν;
Τα θέλει ο πισινός σου, παιδάκι µου. Με βία µπούκαρες, µε βία απάντησες και µε βία την πλήρωσες. Οπως λέει και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: «Ε, όχι πάντα αθώοι οι καταληψίες και πάντα ένοχοι οι αστυνοµικοί».
Δημοσίευση σχολίου