Τσιγγάνικο μεγαλείο ψυχής

Η είδηση πέρασε στα ψιλά και όχι τυχαία, μιας και αναφερόταν σε μια μειονότητα της χώρας μας για τα οποία, σύμφωνα με τους Κυρ' Παντελήδες, είναι συνώνυμο της αντικοινωνικότητας και παραβατικότητας.

Διαβάζουμε, λοιπόν στην ιστοσελίδα του Αθηναϊκου Πρακτορείου  Ειδήσεων: "«Έχασε», τελικά, τη μάχη για τη ζωή ένα κοριτσάκι δύο ετών, το οποίο μεταφέρθηκε, στις 3 Δεκεμβρίου, από την Παιδιατρική Κέρκυρας στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου Πάτρας, μετά από βαρύ σηπτικό σοκ που υπέστη.
Οι γονείς του, που είναι Ρομά, βρήκαν το ψυχικό σθένος να δωρίσουν τα όργανα του παιδιού τους σε παιδιά που τα έχουν ανάγκη για να παραμείνουν στη ζωή".

Εγραφε ο Στέλιος Ελληνιάδης στον "Δρόμο της Αριστεράς" Όποιος δεν έχει ζωντανές παρτίδες με τους τσιγγάνους, είναι δύσκολο να καταλάβει σε τι απροσμέτρητο κοινωνικό βάθος ζούνε. Σε ποιο περιθώριο είναι καταδικασμένοι, τι περιφρόνηση βιώνουν και πόσο σχεδόν αδύνατο είναι  να γίνουν ίσοι με τους «λευκούς» έχοντας να υπερπηδήσουν ένα δαιδαλώδες σύμπλεγμα αποκλεισμών.

Μόνο ο Κώστας Χατζής κατάφερε να ξεφύγει από το γκέτο. Γιατί έπαιζε κιθάρα και όχι κλαρίνο ή τουμπερλέκι, γιατί μιλούσε άπταιστα τα ελληνικά έχοντας αποβάλει πλήρως την τσιγγάνικη προφορά, γιατί δεν έκανε παρέα με τσιγγάνους, γιατί διάλεξε δυτικό θρήσκευμα, γιατί είχε μεγάλο ταλέντο και επέλεξε ένα είδος ρεπερτορίου που απευθυνόταν όχι στους τσιγγάνους, αλλά στους «λευκούς». Αυτός πέρασε τις Συμπληγάδες και έγινε «sir-. Η Βιτάλη το πάλεψε αλλιώς, αλλά το φορτίο είναι πολύ βαρύ και ο βράχος ράγισε".

Ας μην ξεχνάμε τους διωγμούς που έχουν υποστεί από το ελληνικό αστικό κράτος σε σημείο να έχει ψηφιστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο νόμος που απαγόρευε στους «γύφτους» να μπαίνουν στα λεωφορεία και στα τραμ (!) όπως μας λέει σε μια "έμμετρη κατάθεση ψυχής" ο Κώστας Χατζής. 

Διαβάστε επίσης

Αφιέρωμα: Τσιγγάνοι. Οι άγνωστοι συμπολίτες μας