Α ρε μάνα... Μάτια που ποτέ δεν στερεύουν, χέρια μαθημένα μ' αγάπη ν' αγκαλιάζουν...
Κ' είναι και κάποιες λέξεις, που πήραν πια τη μορφή σου. Αξιοπρέπεια, δύναμη, αγώνας...
Στις εικόνες σου, πάντα τα μάτια σου κοιτώ, και μέσα τους βλέπω να καθρεφτίζονται, όλα τα ποιήματα του κόσμου, που για τον Ανθρωπο, γράφτηκαν.
Μα σε τούτη τη φωτογραφία, που σήμερα μετά την αγόρευση της δικηγόρου Χρύσας Παπαδοπούλου τραβήχτηκε, στα χέρια σου εστίασα.
Χέρια δουλεμένα, χέρια μαθημένα απλόχερα και δίκαια να δίνουν ...
Χέρια που δεν φοράν ακριβά δαχτυλίδια, μα και που δεν χρειάζεται να κρύψουν βλέμματα, όταν έρχονται αντιμέτωπα με την αλήθεια, που παλεύουν να αποκρύψουν, να διεστραβλώσουν... Οπως τα χέρια της "κυρίας" εισαγγελέως....
Της "κυρίας" που στο πλευρό των φονιάδων στέκει, της "κυρίας" που 5 χρόνια απ' τη νιότη του Τάσου Θεοφίλου, έκλεψε.
Ενα ''πέρασμα'' η ζωή για όλους και η μάνα το ξέρει καλά... Σύντομο μα φωτεινό για τον μονάκριβο αϊτό της.
Φωτεινά και τα χνάρια που και η ίδια αφήνει... Εσείς "κυρία" εισαγγελέα;
Δημοσίευση σχολίου