Σαν σήμερα το 1927 κυβερνητική απόφαση «για την καταπολέμηση του κομμουνισμού εις τα σχολεία» - Eνα μεγάλο μέρος της ελληνικής διανόησης συντάχτηκε και υπηρέτησε τα δικτατορικά καθεστώτα που υπήρξαν στην Ελλάδα

Κάτι που εντέχνως αποσιωπάτε από τους σύγχρονους «πνευματικού ταγούς» μας, είναι ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής διανόησης συντάχτηκε και υπηρέτησε τα δικτατορικά καθεστώτα που υπήρξαν στην Ελλάδα.

Προβεβλημένοι από τις φασιστικές κυβερνήσεις των εποχών τους και περιβεβλημένοι με κάθε είδους διακρίσεις από το κράτος, αυτοί οι διανοούμενοι, δεν έκαναν τίποτε άλλο εκτός απ’ αυτό που έγραφε ο Κώστας Βάρναλης:«και συ πρόστυχη πένα και μολύβι του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα». Και στην συγκεκριμένη περίπτωση αναφερόμαστε στην περίοδο της δικτατορίας Μεταξά. Τότε το στέλεχος του κόμματος των «Ελευθεροφρόνων» Θεολόγος Νικολούδης είχε αναλάβει το υφυπουργείο Τύπου και Τουρισμού.

Ο τύπος αυτός –ο επονομαζόμενος και "Ελληνας Γκαίμπελς"- ήταν υπεύθυνος για την καθεστωτική προπαγάνδα και την εφαρμογή της άκρατης λογοκρισίας. «Την εποπτεία των εφημερίδων, περιοδικών, βιβλίων και εντύπων εν γένει, των θεατρικών και κινηματογαφικών έργων, των διαλέξεων, δίσκων γραμμοφώνων, ραδιοφωνικών εκπομπών κλπ.», όπως έγραφε χαρακτηριστικά η σχετική εγκύκλιος.

Θωρακισμένοι με ένα νομικό οπλοστάσιο που περιλάμβανε 14 Αναγκαστικούς Νόμους και Βασιλικά Διατάγματα, ο Νικολούδης και οι υπηρεσίες του, πέρα από την «την διαφώτισιν της δημοσίας γνώμης» και την «διάδοσις ιδεολογικών αρχών εν τω πλαισίω των Εθνικών παραδόσεων και επιδιώξεων», που είχαν αναλάβει, εξαπέλυσαν και ένα αμείλικτο διωγμό σε όσους δημοσιογράφους και συγγραφείς θεωρούσαν ότι έκαναν «κατάχρησιν ελευθεροτυπίας».

«Ο Έλληνας Goebbels», λοιπόν, ακολουθώντας τις εντολές του μέντορα του, ίδρυσε ένα μηνιαίο περιοδικό. «Το Νέον Κράτος», όπως το ονόμασε.
Αυτό είχε στόχο να συσπειρώσει γύρω του, τους διανοούμενους της εποχής, να τους κατευθύνει στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα, φιλοτεχνώντας παράλληλα  την εικόνα του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, που τον παρουσίαζε σαν τον «Πρώτο Αγρότη», «Πρώτο Πολίτη», «Πρώτο Στρατιώτη» κλπ.

 Ο Νικολούδης δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να βρει αργυρώνητους διανοούμενους να τον πλαισιώσουν στο έργο τους.
Πρόθυμα τον συνέβαλλαν στην προσπάθεια του οι περισσότεροι από τους αναγνωρισμένους διανοούμενους της εποχής. Κωστής Μπαστιάς, Π. Πρεβελάκης,  Μανώλης Καλομοίρης, Μαρίκα Κοτοπούλη, Αιμίλιος Βεάκης, Μ. Καραγάτσης, Πέλος Κατσέλης και πολλοί άλλοι.

Ηταν αρκετοί απ’ αυτούς που συμμετείχαν στην επιτροπή «για την καταπολέμηση του κομμουνισμού εις τα σχολεία», που ίδρυσε σαν σήμερα 31/3/1927 ο Θ. Νικολούδης όταν βρέθηκε Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων (υπουργός προπαγάνδας στην ουσία),  στην τότε οικουμενική κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη, το 1927.

Δυο χρόνια πριν η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου ποινικοποιήσει τις «ανατρεπτικές ιδέες» και ξεκινήσει την δίωξη κομουνιστών και αναρχικών, ο Νικολούδης θέτει τις βάσεις για τον αμείλικτο διωγμό όσων εμφορούνται από «αντικοινωνικάς απόψεις» στον χώρο της Παιδείας.

Τον Ιούλη του 1927 στέλνει εμπιστευτική Εγκύκλιο του σε όλα τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα  και συστήνει  την παρακολούθηση κάθε κομμουνιστικής κίνησης στα πανεπιστήμια, δίνοντας παράλληλα την εντολή στους Πανεπιστημιακούς καθηγητές να κάνουν διαλέξεις στους φοιτητές τους «κατά του κομμουνιστικού κινδύνου».

Σ΄ αυτή αναφέρει την ανάγκη «όπως ληφθή νομοθετικόν μέτρον απαγορεύον εις τους φοιτητάς να μετέχωσι συλλόγων μη επιδιωκόντων καθαρώς επιστημονικούς σκοπούς, καθισταμένης υπευθύνου της Συγκλήτου δια την τήρησιν του σχετικού νόμου. Θα συστηθή εις τους καθηγητάς όπως εκάστοτε δράττονται της ευκαιρίας προς διαφώτισιν των φοιτητών όσον αφορά τας περί ιστορικού υλισμού θεωρίας».