Άλλο ένα φρικτό έγκλημα διέπραξαν σαν σήμερα 23/3/1944 τα προδοτικά τομάρια που υπηρέτησαν τις δυνάμεις κατοχής.

Άλλο ένα φρικτό έγκλημα διέπραξαν σαν σήμερα 23/3/1944 τα προδοτικά καθάρματα που συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις κατοχής, μακελεύοντας τον Ελληνικό λαό.

Θύματα ήταν ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά στο χωριό Ελευθευροχώρι Γιαννιτσών.
Ενός χωριού που οι κάτοικοι του στην συντριπτική πλειοψηφία στήριξαν με κάθε τρόπο τους αντάρτες του ΕΛΑΣ στον εθνικοαπελευθερωτικό τους αγώνας.
Και αυτό το πλήρωσαν πολύ βαριά.

Ηταν 23 Μάρτη όταν γερμανοντυμένα αποβράσματα της ΠΑΟ (του Γ. Πούλιου και των Παπαδόπουλων) και Γερμανικά στρατεύματα κυκλώνουν το χωριό, εκτελούν όσους κατοίκους συναντούν (συνολικά εκτελέστηκαν 17 άτομα και δύο βρέφη, σε ένα χωριό που είχε 60 οικογένειες) και πυρπολούν ολοκληρωτικά το χωριό.

Όσοι κάτοικοι κατόρθωσαν να διαφύγουν, από το εγκληματικό όργιο των στρατευμάτων κατοχής και των ντόπιων συνεργατών τους, βρέθηκαν κυρίως στη γειτονική Κρώμνη, και επέστρεψαν προσωρινά μετά το μακελειό για να θάψουν σε ομαδικό τάφο τα καμένα και δολοφονημένα πτώματα. Το χωριό τους είχε υπέστη τέτοιες καταστροφές, που ερημώθηκε για πολύ καιρό και οι κάτοικοί του εγκαταστάθηκαν στα Γιαννιτσά.

Κι αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε, πέρα από τα εγκλήματα του ναζισμού, είναι η «τύχη» που επιφύλαξε το μετακεμβριανό αστικό κράτος στους συνεργάτες των Γερμανών και στην συγκεκριμένη περίπτωση στους εγκληματίες της ΠΑΟ.
 
Μετά την απελευθέρωση της χώρας μας απ’ τους Γερμανούς, ένας απ’ τους αρχηγούς της δωσίλογης ναζιστικής αυτής οργάνωσης ο Κ. Παπαδόπουλος –όπως και αρκετά καθάρματα όπως αυτός- βρήκαν στέγη στο κόμμα της Δεξιάς Λαϊκό Κόμμα.
Το συγκεκριμένο τομάρι εκλέχτηκε και βουλευτής έχοντας μια συμπεριφορά στο κοινοβούλιο, που λες και την αντέγραψαν κατά κεραία οι σημερινοί του πολιτικοί απόγονοι της Χρυσής Αυγής.

Μεταφέρουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Τάσου Κωστόπουλου: «Η αυτολογοκριμένη Μνήμη. Τα τάγματα ασφαλείας και η μεταπολεμική Εθνικοφροσύνη» (σελ. 109-110):

Το 1963 ο Κ. Παπαδόπουλος –σ.σ απ’ τους ιδρυτές και τους αρχηγούς της ΠΑΟ- βρίσκεται βουλευτής και θα γίνει πρωταγωνιστής ενός πασίγνωστου κοινοβουλευτικού επεισοδίου, με πέτρα του σκανδάλου – κι εδώ - την κατοχική του δράση.

Αντικείμενο της συζήτησης ήταν ένα νομοσχέδιο για την τροποποίηση του Ν.Δ. 4324/62 (του νομοθετήματος, δηλαδή, που αντικατέστησε το Ν.509/47).

Στην αγόρευσή του, ο Παπαδόπουλος
δηλώνει ότι «επέρασε η εποχή του σφαξίματος και της κονσέρβας» και απειλεί την ΕΔΑ ότι «θα την εκκαθαρίσει» (ή, σύμφωνα με μιαν άλλη εκδοχή των ρεπορτάζ της επομένης, ότι «ήρθε ο καιρός να σας σφάξουμε», για ν’ ακολουθήσει ο παρακάτω διάλογος:

«Ένας βουλευτής: Χάιλ Χίτλερ!

Κ. Χιωτάκης: Στην Κατοχή τι έκανες;

Γρ. Λαμπράκης: Ήσουν αξιωματικός των Ες – Ες!

Κ. Παπαδόπουλος: Σκάσε π…!

Η. Ηλιού: Ο κ. Παπαδόπουλος μπόρεσε να βάλει στην ναφθαλίνη την στολή του Γερμανού 
αξιωματικού, την οποίαν έφερε, δεν μπόρεσε όμως να βάλει στην ναφθαλίνην την χιτλερικήν 
νοοτροπίαν του».

Κατάληξη της κοινοβουλευτικής αυτής «αναμόχλευσης παθών» ήταν η μετατροπή των
εδράνων σε αρένα: ο Παπαδόπουλος χειροδίκησε κατά του βουλευτή της ΕΔΑ Αντώνη Μπριλλάκη, για να δεχτεί κατάμουτρα τη γροθιά του Γρηγόρη Λαμπράκη, ο οποίος με τη σειρά του έγινε στόχος ομάδας βουλευτών της ΕΡΕ κι ενός κλητήρα της Βουλής.

Η συνεδρίαση διακόπηκε και, με απόφαση του προεδρείου, οι επίμαχες φράσεις σβήστηκαν από τα επίσημα πρακτικά.