8η Μάρτη: Ημέρα αφιερωμένη στις γυναίκες που βιώνουν την ταξική εκμετάλλευση

«Η 8η Μάρτη δεν είναι μέρα αφιερωμένη γενικά στις γυναίκες, αλλά συγκεκριμένα στις γυναίκες που βιώνουν την ταξική εκμετάλλευση, την κοινωνική καταπίεση και τη φυλετική ανισοτιμία. Είναι, δηλαδή, η μέρα των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, των γυναικών του μεροκάματου και του καθημερινού μόχθου και όχι η μέρα των αστών γυναικών, των επιχειρηματιών. Δεν είναι μια τυχαία μέρα, μια ακόμα μέσα στις πολλές "Παγκόσμιες Μέρες" που το καπιταλιστικό σύστημα έχει καθιερώσει για μια σειρά θέματα, αλλά φέρει τη σφραγίδα των αγώνων ενάντια στην εκμετάλλευση και την ανισοτιμία», αναφέρει απόσπασμα ανάρτησης της ιστοσελίδας μας που επιμελήθηκε η Αργυρώ Κραββαρίτη.

Παράλληλα στο ίδιο κείμενο μπορεί να βρείτε αναλυτικά αποσπάσματα από την συζήτηση που έγινε μεταξύ του Β. Ι. Λένιν και της Κλάρα Τσέτκιν η οποία ήταν η αγωνίστρια η οποία εισηγήθηκε το 1910 στη Β’ Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, δηλαδή γυναικών από κόμματα της εργατικής τάξης, την καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας.

Ηταν μια πρόταση προς τιμήν της μεγάλης διαδήλωσης των απεργών εργατριών της Νέας Υόρκης το 1857 και η οποία έγινε αποδεκτή.

Μπορείτε να διαβάσετε ακόμα το μήνυμά της ΚΕ του ΚΚΕ για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας ενώ θα σας προτείναμε να μην προσπεράσετε την ανάρτησή μας που τιτλοφορείται «Ωδή στην πραγματική μέρα της γυναίκας».

Ολοκληρώνουμε την ανάρτησή μας με το -διαχρονικό- κείμενο που είχε γράψει η σ. Δήμητρα (διαδικτυακά θα την συναντήσετε με το nick "Πασχ(π)αλίτσα") η οποία έχει καταγωγή από την "μικρή Μόσχα", όπως ήταν γνωστό για δεκαετίες το χωριό Μανταμάδος της Λέσβου:

Η γιορτή της γυναίκας σήμερα...

Και όσο και αν ακούγεται πλέον γραφική για κάποιες/ιους, που τα βρήκαν όλα έτοιμα, η σημερινή γιορτή έχει χρώμα και πρόσωπο.

Δεν φοράει ακριβά Σανέλ ταγέρ, ούτε έχει τσιτώσει το πρόσωπο της, πριν κάθε απονομή βραβείου πρέσβειρας καλής θέλησης.

Έχει καλή θέληση και ρυτίδες στο μέτωπο.

Απ τον αγώνα, τους κόπους, και της έννοιες.

Είναι αφοσιωμένη εκ γενετής.

Έχει το πρόσωπο της Κωνσταντίνας Κούνεβα, τα μάτια των γυναικών της Γάζας, τα χέρια ταλαιπωρημένα απ το μεροκάματο.

Έχει τα πόδια κάθε προσφυγοπούλας που περπατάει μέρες ολόκληρες, ζητώντας μια καλύτερη ζωή.

Είναι μετανάστρια αλλά δεν έσκυψε ποτέ το ανάστημα της.

Έχει το μυαλό να δουλεύει και δεν θεώρησε ποτέ την ομορφιά της δύναμη.

Σιωπά σαν την μάνα του Αλέξη, και παλεύει σαν τις μανάδες όλων αυτών των κακοποιημένων παιδιών.

Ξέρει να μάχεται μα δεν το κάνει θέμα.

Έχει μάθει να αντέχει και να πολεμά.
Ξέρει να σηκώνει το ποτήρι με το κρασί,
και να κατεβάζει τα φαρμάκια κάτω

Με θεριά και ανθρώπους.

Έχει το κούτελο της στραμμένο στον ήλιο, σαν τις αγρότισσες που ποτίζουν ιδρώτα τα χωράφια.

Παλεύει με τον καρκίνο του στήθους, την οστεοπόρωση, την εμμηνόπαυση, τις ορμόνες και τους πόνους της γέννας, κρατώντας σφιχτά το χέρι του συντρόφου της.

Ξέρει καλά, πως πια δεν είναι γυναίκα εναντίον άντρα, γιατί το κεφάλαιο και οι δυνάστες δεν έχουν φύλο.

Θυμάται καλά, όλες εκείνες που πάλεψαν κάποτε για την σημερινή γιορτή, και τιμά όσες συνεχίζουν ακόμα να αντέχουν .

Η σημερινή γιορτή κρατάει στα χέρια της ένα μάτσο ανεμώνες, χαρισμένες απ τα χέρια ενός παιδιού...

Η σημερινή γιορτή είναι για την γυναίκα.

Είναι για την αγάπη της κάθε γυναίκας.

Χρόνια πολλά λοιπόν...