Αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες στην Αμερική, δεν έχει προηγούμενο.
Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από μπάτσους στη Μινεάπολις, έκανε την συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση για τον ρατσισμό, την κρατική καταστολή και τις φυλετικές διακρίσεις που προωθεί η κυβέρνηση Τραμπ και οι υποστηρικτές της, να εκραγεί.
Δυστυχώς, το κίνημα που έχει δημιουργηθεί είναι αυθόρμητο.
Δεν έχει σχεδιασμό και στρατηγική. Eχοντας απέναντι του ένα πανίσχυρο κράτος, με τεράστιους θωρακισμένους μηχανισμούς, ελάχιστα πράγματα μπορεί να κατορθώσει, ως προς τον ριζικό κοινωνικό μετασχηματισμό.
Ομως έχει καταφέρει μια τεράστια νίκη. Γκρέμισε τον μύθο του παντοδύναμου κράτους, αρχίζει να πιστεύει στην αποτελεσματικότητα του μαζικού κινήματος, και αυτό έχει δημιουργήσει εφιάλτες στους εξουσιαστές του.
Δεν πρέπει να υπάρχει προηγούμενο, κατά το οποίο χιλιάδες διαδηλωτές να έχουν πολιορκήσει τον Λευκό Οίκο και οι ένστολοι που τον φρουρούσαν να έχουν ρθει σε "δεινή θέση", όπως αναφέρει η ειδησεογραφία.
Μάλιστα, για να αποφύγουν τα χειρότερα έκαναν "χρήση χημικών ακόμα και από πολύ κοντινή απόσταση".
Και μόνο που διαβάζεις ότι η αστυνομία δήλωσε την ανικανότητα της να καθυποτάξει τους διαδηλωτές και έτσι "1.700 στρατιώτες ετοιμάζεται να αναπτύξει στους δρόμου η Εθνική Φρουρά της Μινεσότα, προκειμένου να αντιμετωπίσει τους διαδηλωτές που έχουν καταλάβει εδώ και μέρες τους δρόμους της πόλης", αντιλαμβάνεσαι πόσο έχει στριμωχτεί η κυβέρνηση του Τραμπ.
Κάποιοι παλαιοκομμουνιστές θα έλεγαν ότι θα έτριζαν τα θεμέλια του Αμερικανικού καπιταλισμού αν σ' αυτή την χώρα υπήρχε ένα μαζικό κόμμα της εργατικής τάξης με επιτελικό σχέδιο και ενιαία καθοδήγηση ... Με τα .. αν ... φυσικά ...
Δημοσίευση σχολίου