Βενεζουέλα: Γιατί η τωρινή συντριβή των μισθοφόρων να μη γίνει το έναυσμα για το ριζικό προχώρημα της επαναστατικής διαδικασίας;

Γράφει ο Νίκος από Βόλο

Στη Βενεζουέλα, επί σχεδόν είκοσι χρόνια βλέπουμε την προσπάθεια ανάπτυξης μιας αντιιμπεριαλιστικής λαϊκής επανάστασης, που ενώ μάλιστα η αριστερή σοσιαλδημοκρατική της ηγεσία βάζει στόχο, στα λόγια, το σοσιαλισμό, ωστόσο στην πράξη έχει μείνει στα μισά του πρώτου προκαταρκτικού της σταδίου, αφού δεν έλυσε ακόμα ριζικά και επαναστατικά ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΉΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΠΟΙΟΥ ΠΑΝΩ ΣΕ ΠΟΙΟΝ! 

Επομένως, αν θέλουμε να μην κοροϊδευόμαστε,για να μην εξαπατά η ίδια η προοδευτική Βενεζουέλα τον ίδιο της τον εαυτό, πρέπει να γίνει επιτέλους το επόμενο βήμα από τις δυνάμεις του λαού, ώστε να σταματήσει το παιχνίδι με τις εσωτερικές αντιδραστικές δυνάμεις.

Επιβάλλεται να προχωρήσουν τώρα:

1) Ο άμεσος εξοπλισμός της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού πόλης και υπαίθρου,

2) Η συγκρότηση άμεσα οργανωμένου νέου στρατού, με ξεκαθάρισμα όλων των καραβανάδων πρακτόρων της Ουάσιγκτον.

3) Εθνικοποίηση όλων των μεγάλων ντόπιων και όλων των ξένων-δυτικών κεφαλαίων στη χώρα, με την προσωρινή εξαίρεση κεφαλαίων εκείνων των ιμπεριαλιστών αντιπάλων των ΗΠΑ, που δεν στρέφονται τώρα ενάντια στο βενεζουελάνικο λαό.

4) Η κατάληψη από τον ένοπλο λαό όλων των τσιφλικιών, όλων των αντιδραστικών μέσων παραπληροφόρησης και ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, και όλων των δομών διοίκησης του κράτους που τώρα κρατάει η αντίδραση.

5) Η άμεση σύσταση επαναστατικών λαϊκών δικαστηρίων για να δικάζονται γρήγορα και παραδειγματικά τα μισθοφορικά τσουτσέκια των ΗΠΑ.

6) Η συγκρότηση το ταχύτερο δυνατόν μιας νέας λαϊκής εθνοσυνέλευσης για την ψήφιση λαοκρατικού Συντάγματος, προπαρασκευαστικού του Σοσιαλισμού, και για τη συγκρότηση νέων οργάνων διακυβέρνησης και διοίκησης της οικονομίας, βασισμένων κυρίως στα συμβούλια των εργαζομένων τόσο στους τόπους δουλειάς, όσο και κατά περιοχές.

Προϋπόθεση για όλα αυτά είναι να στερεωθεί ένα αληθινά επαναστατικό μέτωπο των Βενεζουελάνων Κομμουνιστών με όλες τις συνεπείς επαναστατικές μπολιβαριανές πατριωτικές δυνάμεις, για γνήσια αντιιμπεριαλιστική Λαοκρατική Δημοκρατία στην προοπτική του σοσιαλισμού.
Ένα Μέτωπο στο οποίο το πάνω χέρι να το έχουν οι κομμουνιστές, κι όχι οι σοσιαλδημοκράτες τύπου Μαδούρο που διστάζουν ή δε θέλουν να βγούνε από όρια του αστικού καθεστώτος.

Επίσης εννοείται,ότι σε μια λαοκρατική Βενεζουέλα επιβάλλεται ως πρωταρχικό ζωτικό καθήκον η στήριξη με κάθε τρόπο των επαναστατικών δυνάμεων της Λατινικής Αμερικής και κυρίως των ανταρτικών επαναστατικών δυνάμεων σε όλες τις γειτονικές χώρες-δούλους των ΗΠΑ, ώστε να ανοίξουν πολλά μέτωπα στους σατανάδες της Ουάσιγκτον και να μην τους επιτρέψουν επέμβαση εναντίον του Καράκας.

Θα μου φέρουν βέβαια ορισμένοι την αντίρρηση ότι ακόμη ο ίδιος ο λαός της χώρας δεν ωρίμασε για μια τέτοια λύση κλπ. Όμως, πέρα από τον αγώνα ζωής και θανάτου με το βορειοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τα ντόπια τσιράκια του, επί 20 χρόνια, που σίγουρα δίδαξε πολλά, καταστάσεις όπως η συνωμοσία του φασίστα μαφιόζου Γκουαιδό πριν λίγους μήνες με τη στήριξη ΗΠΑ-Κολομβίας και η τωρινή αποτυχημένη εισβολή των καθαρμάτων- μισθοφόρων του ιμπεριαλισμού, ξυπνούν και ωριμάζουν ταχύτατα τις συνειδήσεις, ακόμη και των "μετριοπαθών σοσιαλδημοκρατών" στις τάξεις του λαού.

Γιατί λοιπόν η τωρινή συντριβή των μισθοφόρων να μη γίνει το έναυσμα για το ριζικό προχώρημα της επαναστατικής διαδικασίας; 
Γιατί η υπόθεση αυτή να μην εξελιχθεί σε μια δεύτερη Πλάγια Χιρόν για τους Γιάνκηδες και σε μια νέα Κουβανική επανάσταση για τους λατινοαμερικάνικους λαούς;
Γιατί να μην ξαναπάρει φωτιά η κοινωνική συνείδηση και δράση σε όλη την καταπιεζομενη υποήπειρο,από το Μεξικό ως τη Γη του πυρός;

Οι Κομμουνιστές στη Βενεζουέλα έχουν πλέον ιστορικές ευθύνες και καθήκοντα. Πρέπει τώρα να βγουν αυτοί πολύ δυναμικά στην πρώτη γραμμή να συνεγείρουν τις μάζες και να καθοδηγήσουν με σωστό πρόγραμμα τις εξελίξεις στη χώρα.
Το κίνημα δεν πρέπει να χάσει τις ιστορικές ευκαιρίες που προβάλλουν την ώρα μάλιστα που ο βορειοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός τελματώνει και κλονίζεται τόσο διεθνώς, όσο και στη χώρα του.