Σχεδόν 40 εκατ. οι άνεργοι λόγω του lockdown. Οι πιο εξαθλιωμένοι, χωρίς ασφάλιση και στα όρια της ανέχειας είναι αυτοί που έχουν πληγεί περισσότερο από τον νέο κορονοϊό στις ΗΠΑ.
Κι ήρθαν αυτοί οι τέσσερις αστυνομικοί για να δείξουν κυνικά πόσο δεν έχει αξία η ζωή ενός ανθρώπου.
Από μια ασήμαντη αφορμή ξεπήδησε ένα τσουνάμι διαμαρτυρίας και αγανάκτησης. Ο αστυνομικός είναι φτυστός ο Μελίστας, ο Κορκονέας και οι άγνωστοι ροπαλοφόροι που σκότωσαν Κουμή και Κανελλοπούλου. Είναι το πρόσωπο της εξουσίας που θέλει να δείξει την πυγμή της. Ενώ αναμένει αντιρρήσεις, θέλει να τις πατάξει για να ξεμπερδεύει με τα ατίθασα κεφάλια.
Αρχικά οι διαμαρτυρίες στράφηκαν στην καταστολή, ωστόσο με το καζάνι να βράζει ακούστηκαν κι άλλα συνθήματα. Καταλαβαίνουν πιθανόν ότι όλη η ζωή τους είναι λάθος με την κυβέρνηση Τραμπ. Γι’ αυτό ο Αμερικανός πρόεδρος έσπευσε να πει, όπως λένε κι οι δικοί μας, ότι τα επεισόδια τα κάνει η... ριζοσπαστική αριστερά (ή αναρχικοί ή αντιεξουσιαστές ή «γνωστοί άγνωστοι» ή προβοκάτορες, όπως έλεγαν παλιότερα).
Η πολιτική που ακολουθεί η εκάστοτε εξουσία γεννά τέτοιες εξεγέρσεις.
Θυμάμαι ότι παρακολουθούσα την έκρηξη των Αφροαμερικανών στο Λος Άντζελες το 1992. Πυρπολημένες περιοχές, οδοφράγματα, λεηλασίες και 31 νεκροί μαζί με 1.200 τραυματίες. Αφορμή η αθώωση αστυνομικών που εκτέλεσαν έναν Αφροαμερικανό. Ίδιο σκηνικό. Και τώρα η δικαιοσύνη απήγγειλε κατηγορίες στον φονιά του Τζορτζ Φλόιντ, αλλά εξ αμελείας (με το θύμα να παρακαλάει να φύγουν από πάνω του, να μην τον πατάνε, επειδή δεν μπορούσε να αναπνεύσει). Βαριά αμέλεια ή πρόθεση; Επιχείρηση να χαϊδέψουν τους «εκπροσώπους» του νόμου μιας και τα δυσκολότερα έρχονται;
Αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ μοιάζουν χωρισμένες στα δύο. Και η πόλωση κάπου θα οδηγήσει. Δεν φαίνεται να υπάρχουν οι συνθήκες του 1992 και σε άλλες περιπτώσεις αργότερα που έριξαν στάχτη στα μάτια και ενσωμάτωσαν με όποιον τρόπο (λεφτά, δόξα, αποχαύνωση, ναρκωτικά ή θέσεις εξουσίας κ.ά.) τους διαμαρτυρόμενους στις φυλετικές ταραχές.
Εδώ η νεολαία του Occupy και της πιο φιλελεύθερης και ριζοσπαστικής πτέρυγας των Δημοκρατικών βγήκε στο δρόμο, στα οδοφράγματα.
Η απάντηση του Τραμπ ήταν ο στρατός. Το απόλυτο σωσίβιο για το σύστημα. Σαν να λέμε τα τανκς, για εμάς που ξέρουμε από στρατιωτικά κινήματα. Να δούμε τι και πώς θα ενσωματώσει μετά το σύστημα από τη λάβα των εξεγερμένων.
Τίποτα δεν είναι ίδιο και τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Είναι δύσκολο να μιλάμε για πολιτική αναταραχή, αλλά ακόμα και οι απολιτίκ και ανώριμοι πολιτικά Αμερικανοί έχουν τα όριά τους.
Το μόνο που περιμένουμε με ενδιαφέρον είναι οι κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται πώς θα μορφοποιηθούν πολιτικά.
Ίδωμεν...
Πηγή: Θανάσης Καραμπάτσος - newsletter, Documento
Δημοσίευση σχολίου