Η δεκάχρονη... Που γέμισε πληγές ανεξίτηλες, στη ψυχή και στο σώμα...
Το παιδί... Που βορρά έγινε στο κιτρινισμό, για να θρέψει κατώτερα ένστικτα, μιας κοινωνίας που διψά για εγκλήματα, για να αναλάβει το ρόλο του δικαστή...
Η αθώα ψυχούλα... Που βιάστηκε και βιάζεται ξανά και ξανά...
Θέλουμε και παλεύουμε, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται τούτο στον βαθιά ταξικό μας κόσμο, μια κοινωνία δίκαιη, ισόνομη, ανθρώπινη και ανθρωποκεντρική, που θα στηρίζεται στο σεβασμό, στην αγάπη, στην αλληλεγγύη...
Που θα επουλώνει πληγές και θα θεραπεύει ''Μαρκέλλες''...
Οτιδήποτε άλλο δεν μας αφορά...
Δημοσίευση σχολίου