Αφού υπάρχει ανυπαρξία ενός ρωμαλέου εργατολαϊκού κινήματος ....

Του Γ. Γ.

Κάποιες φορές σε πιάνει μελαγχολία  συλλογιζόμενος την ανυπαρξία ενός ρωμαλέου εργατολαϊκού κινήματος.

Παρακολουθείς εδώ και έναν χρόνο σταδιακά, και μεθοδικά η κυβέρνηση της Ν.Δ., με οργανωμένο τρόπο να επιχειρεί την παλινόρθωση της σκληρής δεξιάς που υπήρχε επί εποχής ΕΡΕ, και δεν κουνιέται φύλλο. Βουτηγμένοι οι πάντες, μέχρι τα μπούνια στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα "κομματικά οφέλη".

Ακόμα και η συλλογικότητα -η ΑΝΤΑΡΣΥΑ- που προβάλλει και μπράβο της, αυτό το θέμα πρωτοσέλιδα στο έντυπο της, δείχνει αδυναμία να αντιληφθεί έστω και σε επίπεδο συνθημάτων ζύμωσης, ποιες μορφές πάλης απαιτούν οι καιροί, μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας από τις δυνάμεις του κεφαλαίου και το πολιτικό τους προσωπικό.

Ας δούμε, λοιπόν, τι μας γράφει στην πρώτη του σελίδα το "Πριν" που κυκλοφορεί:

Επιστροφή του ιδιώνυμου, απροκάλυπτο αυταρχισμό, πλήρη ελευθερία δράσης στην αστυνομία και τους χαφιέδες της περιλαμβάνει το νομοθετικό τερατούργημα της κυβέρνησης για τις διαδηλώσεις.

Αναβαθμίζεται και σκληραίνει ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους, αποκαλύπτοντας τις πραγματικές προσπάθειες του αστικού συστήματος εξουσίας που θωρακίζεται καθώς αισθάνεται πως απειλείται.
Το σχέδιο για τις διαδηλώσεις έρχεται να συμπληρώσει το υπάρχον πλαίσιο του τρομονόμου, του περιορισμού της ελευθερίας συνδικαλιστικής δράσης, της κατάργησης του ασύλου, ακόμη και των διατάξεων για τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις.