Για την περίπτωση του πέρα από ένα "ταπεινό" κειμενάκι σε κάποια ιστοσελίδα δεν θα μάθουμε πιθανόν τίποτα. Οι καθώς πρέπει δημοσιογράφοι δεν χαραμίζουν τον χρόνο του για "ανούσια" ρεπορτάζ που αφορούν το θάνατο-δολοφονία ενός εργάτη.
Μένει σε μας να σφιχτεί η καρδιά μας που ένα άλλο άτομο της τάξης μας χάνει την ζωή του παλεύοντας τα εξασφαλίσει τα απαραίτητα για την επιβίωσή του, ίσως να έμεινε και μια γυναίκα χήρα καθώς και παιδάκια ορφανά για να τον θρηνήσουν.
Για τον δημοσιογράφο που παρουσιάζει την είδηση ο νεκρός δεν έχει όνομα. Ηταν απλός ένας "άτυχος νεαρός εργαζόμενος ως delivery σε επιχείρηση εστίασης της Βουλιαγμένης", τον οποίο "ένα ΙΧ τον παρέσυρε, επί της οδού Ιάσωνος στη Βούλα, και στη συνέχεια, σύμφωνα με πληροφορίες, ο οδηγός του οχήματος εγκατέλειψε το σημείο, χωρίς να σταματήσει, ενώ σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων, το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ κατέφθασε στο σημείο μετά από τουλάχιστον 40 λεπτά".
"Η αστυνομία αναζητά στοιχεία που θα οδηγήσουν στην ταυτότητα του ασυνείδητου οδηγού", καταλήγει το δημοσίευμα.
Προφανώς και για το θάνατο του εργάτη ευθύνεται και ο εγκληματίας οδηγός. Είναι όμως μόνο αυτός υπεύθυνος για την δολοφονίας ενός παιδιού της νέας εργατικής βάρδιας;
Εμείς λέμε όχι. Και η αλήθεια τόνιζε σε προηγούμενη ανακοίνωση του το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου:
"Η υποτίμηση της εξωτερικής εργασίας οποιασδήποτε μορφής είναι υπεύθυνη για τα εργατικά ατυχήματα. Γιατί υποτίμηση σημαίνει εντατικοποίηση της εργασίας, κανένα μέτρο προφύλαξης, καθεστώς πλήρους εκμετάλλευσης, κανένας κανόνας ή δικαίωμα στη μορφή και στον τρόπο της εξωτερικής εργασίας από τον εργάτη".
Ηταν τότε που ένα 20χρονο παιδί, απ' το Πακιστάν ο Mehmood Rehman σκοτώθηκε καθώς δούλευε ανασφάλιστος για να αποκτήσει ένα μεροκάματο του τρόμου στο σουβλατζίδικο bellissimo στον Κολωνό.
Δεν μπορεί προφανώς να γνωρίζουμε τις ακριβείς συνθήκες κάτω απ' τις οποίες έχασε την ζωή του το παιδί της τάξης μας. Ξέρουμε όμως ότι υπήρξε άλλο ένα θύμα στον καθημερινό ταξικό πόλεμο που διεξάγεται.
Τα συλλυπητήρια μας στους οικείους του.
Το ταξικό μας μίσος συνεχώς μεγαλώνει και κάποια στιγμή αυτές οι δολοφονίες θα πάψουν να ονομάζονται απλώς "θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα" και εκτός από θύματα θα έχουν και θύτες οι οποίοι θα λογοδοτήσουν για τα εγκλήματά τους.
Δημοσίευση σχολίου