«Και πρέπει εδώ να το πούμε ανοιχτά, ότι αν απ' το 1946 ήταν γνωστός ο άτιμος ρόλος του προβοκάτορα Τίτο, τότε το ΚΚΕ δε θα κατέληγε στην απόφαση να ξαναπάρει τα όπλα, θα ακολουθούσε άλλο δρόμο, πιο επίμονο, βασανιστικό, μακρύ, γιατί είναι ολοφάνερο πως δεν μπορούσε να προχωρήσει σε μια νέα ένοπλη αντιπαράθεση χωρίς να έχει εξασφαλισμένα τα νώτα, τη στιγμή που ο μοναρχοφασισμός διέθετε την αμέριστη και ολόπλευρη αμερικανοαγγλική βοήθεια».
Απόσπασμα από την ομιλία του Νίκου Ζαχαριάδη στην 6η ολομέλεια της Κ,Ε. του ΚΚΕ τον Οκτώβρη του '49.
Η παραπάνω θέση του πρώην γ,γ του ΚΚΕ "στρογγυλεύτηκε" κάπως με την απόφαση που πήρε η 7η ολομέλεια του ΚΚΕ, ένα χρόνο αργότερα, όπου διατυπωνόταν η εκτίμηση πως "αν γνωρίζαμε από το 1946 το ρόλο του Τίτο δε θα ξεκινούσαμε όπως ξεκινήσαμε (σ.σ τον εμφύλιο πόλεμο)".
Εδώ για να είμαστε δίκαιοι πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι στο ξεκίνημα του εμφυλίου πολέμου η κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας πρόσφερε αμέριστη βοήθεια στον ΔΣΕ. Στα εδάφη της γειτονικής χώρας είχαν δημιουργηθεί στρατόπεδα εκπαίδευσης των ανταρτών του ΔΣΕ, εκεί έβρισκαν καταφύγιο και περίθαλψη τραυματισμένοι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού, εκεί ήταν εγκατεστημένος και ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ "Ελεύθερη Ελλάδα".
Τα πάντα αρχίζουν να αλλάζουν σταδιακά μετά την ρήξη Τίτο - Στάλιν το 1948 και την απομάκρυνση της Γιουγκοσλαβίας από την Κομινφόρμ στις 28 Ιούνη 1948 λόγω «οπορτουνιστικής και αντισοβιετικής πολιτικής». Το ΚΚΕ παίρνει το μέρος της ΕΣΣΔ και οι σχέσεις με το Κ.Κ. Γιουγκοσλαβίας επιδεινώνονται με αποκορύφωμα ότι σαν σήμερα 11/7/1949 η Γιουγκοσλαβία να σφραγίσει τα σύνορα της και να στερήσει κάθε βοήθεια στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.
Αυτό ήταν και η αφορμή για να γράψει ο Νίκος Ζαχαριάδης το ιστορικό κείμενο με τίτλο «Το στιλέτο του Τίτο χτυπά πισώπλατα τη λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα» και το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Δημοκρατικός Στρατός", τεύχος 8, Αύγουστος 1949. Διαβάστε το.
Δημοσίευση σχολίου