Οταν ακούς τον αρμόδιο επίτροπο της ΕΕ να κάνει λόγο για «διαφιλονικούμενα ύδατα στην Ελλάδα» και αν έχει βάση το σημερινό δημοσίευμα της "Εστίας" για το οποίο γράφαμε προηγουμένως καταλήγεις ότι η Μέρκελ και το "σπαθί του Ταξιάρχη Μανταμάδου", έχουν βάλει τα πράγματα σε μια σειρά.
Σύμφωνα με όσα δημοσιεύονται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, έχουν αποκαλυφθεί πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Μετά απ' αυτό ήταν αναμενόμενο να δημιουργηθούν έντονοι ανταγωνισμοί μεταξύ της αστικής τάξης της Ελλάδας και της αστικής τάξης της Τουρκίας με την εμπλοκή και μεγάλων καπιταλιστικών κρατών -ΗΠΑ, Ρωσία, Γερμανία κ.α- για το ποιος θα εκμεταλλευτεί - λεηλατήσει τον πλούτο αυτής της περιοχής.
Αν εκτιμούμε σωστά, αυτή την στιγμή το "πάνω χέρι" πρέπει να τον έχουν οι όμιλοι Γερμανικών συμφερόντων. .
Το είδαμε αυτό και σήμερα με την τοποθέτηση του Παύλου Τσίμα στην τηλεόραση του Αλαφούζου, που αν και προσπάθησε να χρησιμοποιήσει στρογγυλεμένες εκφράσεις, μας το είπε ξεκάθαρα.
Ας δούμε κάποια απ' τα λεγόμενά του:
"Η Γερμανία με την Τουρκία έχει μια παραδοσιακή σχέση. Και ασφαλώς θέλει να την διατηρήσει και ασφαλώς θέλει να την ενισχύσει. Το ότι μας καλούν να κάτσουμε σε διάλογο με την Τουρκία, εντάξει.
Και η Ελλάδα από το 1975 που παρακολουθώ τα πράγματα, διάλογο ήθελε. Δεν ήθελε ποτέ κάτι άλλο. Απλώς όχι διάλογο με το πιστόλι στον κρόταφο. και όχι διάλογο με τους όρους του άλλου.
Συμφωνώ ότι πρέπει να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη....
Οπως και να το σκεφτεί κανείς, το είπε πρόσφατα και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ας υποθέσουμε ότι έχουμε μια πολεμική εμπλοκή κάποια στιγμή. Ας φανταστούμε μάλιστα ότι σ' αυτό νικάμε. Μετά; Δεν θα κάτσουμε να μιλήσουμε; Αναγκαστικά θα κάτσουμε. Δηλαδή ο διάλογος δεν έχει ερωτηματικό. Αργά η γρήγορα θα έρθει η ώρα του διαλόγου. Το ερώτημα είναι πότε και με ποιους όρους. Με όρους δικαίου ή με άνισους όρους να σε σύρει δηλαδή ο άλλος στις θέσεις του".
Προφανώς δεν είναι ίσως η πιο κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε για την πολιτική διαδρομή του. Να θυμίσουμε μόνο ότι στα νιάτα του υπήρξε καθοδηγητικό στέλεχος της ΚΝΕ, καθιερώθηκε δημοσιογραφικά σαν πολιτικός αρθρογράφος στον "Ριζοσπάστη", χρημάτισε ο τελευταίος διευθυντής της εφημερίδας "ΠΡΩΤΗ", ενός εντύπου που ουσιαστικά ελεγχόταν από το ΚΚΕ, και είχε ουσιαστική συμμετοχή στο στήσιμο και στην λειτουργία του ρ/σ 902.
Το ότι σήμερα κατάντησε ένα γλοιώδες, αποκρουστικό υποκείμενο, ντουντούκα της αστικής τάξης και των συμφερόντων των αφεντικών του, είναι μια άλλη "πονεμένη" ιστορία".
Φυσικά κάτι θα έχει ακούσει ο Π. Τσίμας, για την επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης,, για τους σχεδιασμούς των "δικών" μας καπιταλιστικών ομίλων, για τα προκαθορισμένα ευρωατλαντικά -ευρωΝΑΤΟική πλαίσια, στα οποία μπορεί να διεξαχθεί ένας διάλογος, για τους διεθνείς παράγοντες που παρεμβαίνουν για να μην βρεθεί η Τουρκία στην αγκαλιά της Ρωσίας, κ.α.
Ξέρει καλά ο κ. Τσίμας ότι όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούμε ένα αλισβερίσι, με πολλά επεισόδια, το οποίο έχει να κάνει αποκλειστικά με τα συμφέροντα ιμπεριαλιστικών συνασπισμών και το μοίρασμα των κερδών από την εκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου μεταξύ του ελληνικού και τουρκικού κεφαλαίου, και πολυεθνικών καπιταλιστικών ομίλων της ενέργειας.
Ολα αυτά όμως ο κ. Τζίμας παριστάνει ότι τα αγνοεί και μας παρουσιάζει ένα αφήγημα περί "διαλόγου", λες και πρόκειται για μια διαφορά μεταξύ ενοίκων πολυκατοικίας για το ποιες ώρες θα ανάβει το καλοριφέρ.
Αλλά είπαμε: Το πάθος για το χρήμα ...
Δημοσίευση σχολίου