Του Γ.Γ
Ενας απ’ τους ποιο αγαπημένους μου συγγραφείς (ήταν επίσης δημοσιογράφος, σεναριογράφος και σκηνοθέτης) είναι ο Νίκος Τσιφόρος που πέθανε σαν σήμερα το 1970.
Εχω διαβάσει όλα τα δημιουργήματα του. Είναι απολαυστικότατος ο τρόπος γραφής του, -πολλοί προσπάθησαν να τον μιμηθούν με μόνο τον Βασίλη Ραφαηλίδη να το κατορθώνει σε ένα βαθμό και ειδικά στο βιβλίο του «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους 1830 -1974»- ενώ επίσης είναι και εντυπωσιακός ο πλούτος των ιστορικών του γνώσεων που τις προσφέρει στον αναγνώστη του, με έναν μοναδικό τρόπο.
(Προβληματική η πολιτική συμπεριφορά του Ν. Τσιφόρου αλλά αυτό το προσπερνώ).
Δεν έχω σκοπό να αναφερθώ στην βιογραφία και στο έργο του. Αλλωστε αυτά μπορεί να τα συναντήσει κανείς πολύ εύκολα στο διαδίκτυο.
(Προβληματική η πολιτική συμπεριφορά του Ν. Τσιφόρου αλλά αυτό το προσπερνώ).
Δεν έχω σκοπό να αναφερθώ στην βιογραφία και στο έργο του. Αλλωστε αυτά μπορεί να τα συναντήσει κανείς πολύ εύκολα στο διαδίκτυο.
Επέλεξα να σκανάρω και να παραθέσω τρία κεφάλαια από το βιβλίο του «Η ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών».
Η αρχική μου σκέψη ήταν να επιλέξω κείμενα από το εξ’ ίσου ενδιαφέρον βιβλίο του «Τα παιδιά της πιάτσας». Κατέληξα όμως στην «Ιστορία των ΗΠΑ», γιατί εκτός από χαλαρό καλοκαιρινό ανάγνωσμα προσφέρει στον αναγνώστη του πλήθος ιστορικών στοιχείων, με έναν μοναδικό τρόπο που μόνο ίσως ο Νίκος Τσιφόρος μπορούσε να το καταφέρει.
Υ.Γ (Μου βγήκε η ψυχή μέχρι να φτιάξω σε μονοτονικό τα πολυτονικά κεφάλαια του βιβλίου).
Καλή σας ανάγνωση
Η αρχική μου σκέψη ήταν να επιλέξω κείμενα από το εξ’ ίσου ενδιαφέρον βιβλίο του «Τα παιδιά της πιάτσας». Κατέληξα όμως στην «Ιστορία των ΗΠΑ», γιατί εκτός από χαλαρό καλοκαιρινό ανάγνωσμα προσφέρει στον αναγνώστη του πλήθος ιστορικών στοιχείων, με έναν μοναδικό τρόπο που μόνο ίσως ο Νίκος Τσιφόρος μπορούσε να το καταφέρει.
Υ.Γ (Μου βγήκε η ψυχή μέχρι να φτιάξω σε μονοτονικό τα πολυτονικά κεφάλαια του βιβλίου).
Καλή σας ανάγνωση
Δημοσίευση σχολίου