Γράφει ο Νίκος από ΒόλοΣαν επίλογος και συμπλήρωση μαζί στο προηγούμενο κείμενό μου για τη θρησκευτική απατεωνιά που διεκδικεί τον τίτλο του γνήσιου χριστιανισμού στην πολύπαθη Ελλάδα...
Όταν μέσα σε μια μέρα, την Κυριακή 9 Αυγούστου 2020:
α) ο "πατριάρχης" της Κωνσταντινούπολης βγαίνει και ισχυρίζεται δημόσια ότι από το κουτάλι της λεγόμενης "θείας κοινωνίας" δεν κολλάει ο κορωνοϊός,
β) η λεγόμενη "ιερά σύνοδος" των δεσποτάδων της Ελλάδας βγάζει δική της εγκύκλιο ότι θα κάνει ... υγιείς λιτανείες και πανηγύρεις τη στιγμή που ο επίσημος νόμος του αστικού κράτους αναγκάζεται να τις απαγορεύσει λόγω έξαρσης της πανδημίας,
γ) ο δεσπότης του Βόλου ισχυρίζεται ότι τα μεσαιωνικά απολιθώματσ που ονομάζονται μοναστήρια και η σκοταδιστική λέπρα που ονομάζεται "μοναχισμός", είναι η καρδιά και η ραχοκοκαλιά της λεγόμενης "ορθόδοξης" εκκλησίας, και οι σημερινές τοπικές φυλλάδες σπεύδουν να αναδημοσιεύουν με λεπτομέρειες το κήρυγμα, και
δ) όταν και σήμερα Δευτέρα,10 Αυγούστου, ακόμα κι αυτή εδώ την ώρα που σας γράφω τις σκέψεις μου, στο παρακείμενο τραπεζάκι της καφετέριας, ένας οργίλος κύριος φωνασκεί για να τον ακούνε όλοι, ότι, αν τυχόν κάνουμε μια μέρα ένα εμβόλιο για τον κορωνοϊό, αυτό θα γίνει για να μας φυτέψουν ένα ...τσιπ οι εχθροί της ... ορθοδοξίας, οι ... Εβραίοι, οι Κίσινγκερ και οι Σόρος ώστε να μας ... ελέγχουν, όπως του είπε χτες σε ... μοναστήρι κάποιος "άγιος γέροντας" (!!!), τότε κατόπιν όλων αυτών το μόνο συμπέρασμα που αβίαστα βγαίνει από κάθε λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο είναι αδιαμφισβήτητα το ακόλουθο.
Η λεγόμενη "ορθόδοξη" εκδοχή ή "αίρεση" αν προτιμάτε, του χριστιανικού μεταφυσικού ιδεαλισμού έχει ιδεολογικά χρεοκοπήσει εντελώς και, ουσιαστικά, αποτελεί ένα άταφο πτώμα που ζητά το νεκροθάφτη του.
Εγώ φυσικά ως μαρξιστής-λενινιστής, είμαι συνειδητά αθεϊστής και δεν έχω σχέση με καμιά απολύτως θρησκευτική δοξασία, με οποιαδήποτε εκδοχή του λεγόμενου χριστιανισμού. Ειλικρινά όμως θα το χαιρόμουν ολόψυχα, αν βρισκόταν μια αποφασιστική ομάδα χριστιανών που να σέβονται τις αρχές του ευαγγελίου, άνθρωποι με προοδευτικές, έστω με στοιχειωδώς δημοκρατικές αντιλήψεις, που να γίνουν για τον ελληνικό χριστιανισμό κάτι σαν τον Μύντσερ, τον Λούθηρο και τον Καλβίνο που κάποτε ξεσηκώθηκαν απέναντι στη σαπίλα του καθολικισμού!
Να φτιάξουν δηλ. μια εντελώς μεταρρυθμισμένη ελληνική εκκλησία, που να λειτουργεί και διοικείται όσο γίνεται πιο απλά και δημοκρατικά, χωρίς μεσαιωνικές τελετές, φανφάρες, χωρίς καλόγερους και χωρίς δεσποτάδες φεουδάρχες.
Μια μεταρρυθμισμένη εκκλησία, χωρισμένη ολότελα από το κράτος και την εκπαίδευση, που να σέβεται στοιχειωδώς τον ορθό λόγο και την επιστημονική αλήθεια, που να μην έχει καμία σχέση με τη σημερινή κάλπικη "ορθοδοξία", την αντίχριστη παρασιτική αυτή οργάνωση, η οποία υπάρχει στη ζωή ελέω του άφθονου συσσωρευμένου παρά, της αξεδιαλυτης διαπλοκής της με το κρατικό καθεστώς και της τραγικής αμάθειας εκατομμυρίων απλών ανθρώπων, ακόμη και μέσα στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας.
Αν οι απλοί άνθρωποι του τόπου μας, για χίλιες δυο αιτίες, δεν μπορούν άμεσα να περάσουν από τον ιδεαλισμό και τη μεταφυσική φαντασία στην απλή και ξεκάθαρη επιστημονική αλήθεια του διαλεκτικού-ιστορικού υλισμού και του αθεϊσμού, τουλάχιστον ας μεσολαβήσει κι εδώ ένα ιστορικό στάδιο σαρωτικού αποσκωρακισμού των θρησκευόμενων συνανθρώπων μας από τη μεσαιωνική σαβούρα.
Ας βρεθεί έστω και σήμερα ένας σύγχρονος Κύριλλος Λούκαρις, κάτι αντίστοιχο με το φωτισμένο εκείνο κληρικό μεταρρυθμιστή, που ο σκοταδισμός των καλόγερων και των μητροπολιτών κοιλαράδων, με τα κορακίσια ράσα και τις άπατες τσέπες, τον παρέδωσαν με προδοτικές συκοφαντίες στο δήμιο του σουλτάνου.
Και που οι διάδοχοί τους, δύο αιώνες αργότερα, σαν κοινοί δοσίλογοι, αναθεμάτιζαν το Ρήγα, τον Υψηλάντη και την επανάσταση του '21.
Η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη μια ιδεολογική συντριβή της ρασοφόρας αντίχριστης αγυρτείας που καμώνεται τον... "αντιπρόσωπο του Θεού" για να εκμεταλλεύεται και να γδέρνει μια ολόκληρη κοινωνία.
Αφού δεν μπορεί άμεσα να εκπληρώσει αυτό το ιστορικό καθήκον η εργατική τάξη και το επαναστατικό κίνημα, ας μην πούμε όχι σε τυχόν ρηξικέλευθους ηγέτες που μπορεί να βγουν μέσα από τον τόσο άρρωστο αυτό χώρο της ίδιας της θρησκείας και να αποτελέσουν ενδιάμεσο σκαλοπάτι στην αναγκαία ιστορική εξέλιξη.
Ιδεαλιστική ουτοπία, λες, σύντροφε αναγνώστη; Πιθανώς. Πιθανότατα το πράγμα να μην παίρνει πια καμιά ενδιάμεση γιατρειά. Μέχρι όμως να αποδειχτεί ολότελα ανεδαφική έστω κι αυτή η υπόθεση, ποτέ μη λες "ποτέ"! Έχει κάτι εκπλήξεις και δολιχοδρομίες αυτή η πανούργα η ιστορία, ώρες, ώρες, που μας αφήνει άναυδους.
Άλλωστε μια τόσο ριζική ανατροπή αν συνέβαινε ακόμα και στη θρησκεία, ίσως να ήταν βαρόμετρο γενικότερης επαναστατικής διάθεσης στην κοινωνία και αυτό θα μας διευκόλυνε.
Πάντως έτσι κι αλλιώς ο σημερινός απύθμενος σκοταδισμός πρέπει να διαλυθεί πριν δηλητηριάσει κάθε ικμάδα ζωής και σκέψης. Ούτως ή άλλως...
+ σχόλια + 4 σχόλια
Σύντροφε Νίκο από το Βόλο. Μου αρέσουν πολύ τα άρθρα σου. Γράφεις
“Να φτιάξουν μια μεταρρυθμισμένη εκκλησία που να λειτουργεί και διοικείται απλά και δημοκρατικά, χωρίς μεσαιωνικές τελετές, φανφάρες, χωρίς καλόγερους και χωρίς δεσποτάδες φεουδάρχες... χωρισμένη ολότελα από το κράτος και την άλλη εκπαίδευση, που να μην έχει καμία σχέση με τη σημερινή κάλπικη "ορθοδοξία"... του άφθονου συσσωρευμένου παρά, της αξεδιαλυτης διαπλοκής της με το κρατικό καθεστώς και της τραγικής αμάθειας εκατομμυρίων απλών ανθρώπων, ακόμη και μέσα στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας...”
Αυτό δεν γίνεται για ένα απλό λόγο. Η Εκκλησία ΑΕ είναι μια εταιρεία. Πουλάει ψεύτικες ελπίδες κι έχει σκοπό το κέρδος, όπως κάθε εταιρεία. Αν πάψουν αυτά που λες θα πάψει το κέρδος, οπότε το μαγαζί θα κλείσει έτσι κι αλλιώς!
Τα όσα ακούς από τους παπάδες είναι καλά μελετημένα. Η κεντρική ιδέα του Χριστιανισμού είναι απλή: Ο Ιησούς είναι Υιός του Θεού. Επειδή μας αγαπά, έπαθε και πέθανε για μας. Αφού αναστήθηκε, θα αναστηθούμε όλοι. Οι κάλοι θα πάνε στον Παράδεισο, ενώ οι κακοί στην Κόλαση.
Ποιοι είναι καλοί και ποιοι κακοί; Αυτό το λένε οι “εκπρόσωποι”! Εδώ είναι η φάκα!
Χωρίς το τυπικό, χωρίς τα εφέ, και βέβαια χωρίς εξουσία, Εκκλησία δεν υπάρχει. Γιατί αν πχ χάσει την εκπαίδευση ο κόσμος θα έχει τη δική του γνώμη για το τι είναι καλό και τι κακό. Κι οι παπάδες μετά τι θα κάνουν; Θα πεταλώνουν τζιτζίκια; Χωρίς το κράτος τι κύρος θα έχουν; Κανένα!
Σκοπός της Θρησκείας αρχικά ήταν η ελπίδα. Ο πρωτόγονος κατάλαβε πως θα πέθαινε και βέβαια δεν το πήρε καλά. Στην απελπισία του κάποιος είπε “δεν τελειώσουν όλα με το θάνατο”. Αυτό ήταν! Όμως μερικοί αδίστακτοι σκέφτηκαν. “Γιατί να μην το εκμεταλλευτούμε να τα οικονομήσουμε όσο ζούμε”;
Ιερατείο και κράτος συνεργάζονται εδώ και αιώνες. Είναι οι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος. Από τα πανάρχαια χρόνια όσο πιο απολυταρχικό ήταν το καθεστώς, τόσο πιο θεοκρατικό ήταν. Οι βασιλιάδες ήταν ή θεοί, ή απόγονοι των θεών, ή ευνοημένοι από τους θεούς και η παρακοή ήταν αμαρτία. Αυτό μεταφέρθηκε αυτούσιο στο Χριστιανισμό, όταν έγινε επίσημη θρησκεία.
“Υπάκουσε μη σε πάρει ο διάολος”! Αυτή είναι η πολιτική του κάθε ιερατείου οποιασδήποτε θρησκείας.
Τώρα για Θεία Κοινωνία: Το πράγμα έχει ως εξής: Αν οι παπάδες δεχτούν πως το Σώμα του Χριστού κολλάει Κοροναϊό, ο Χριστιανισμός έχει καταρρεύσει. Είπαμε Υιός Θεού, Άγιος Αναστήθηκε κλπ. Είναι θεμελιώδες δόγμα, δεν γίνεται σκόντο. Γι αυτό μίλησα για το τέλος του Χριστιανισμού. Άπαξ και το δεχτούν, παύουν να είναι Χριστιανοί, αφού το κρασί και το ψωμί είναι απλά κρασί και ψωμί. Τέλος! Ούτε μεταλαβιά, ούτε δίσκος, ούτε τάματα, ούτε φράγκα. Προτιμούν να ψοφήσουν όλοι από ιό, παρά να δεχτούν τέτοιο πράγμα.
Να στο πω αλλιώς. “Δεν υπάρχει πάλη των τάξεων”. Είναι Μαρξιστής αυτός που θα πει κάτι τέτοιο; Όχι βέβαια!
Τα ψέματα, όπως ξέρουμε όλοι, κάποτε αποκαλύπτονται. Οι παπάδες για να καλύψουν τα παραμύθια, ώστε να συνεχίσει το μαγαζί να έχει πελατεία, βρίσκουν ένα σωρό καινούρια ψέματα, τα οποία είναι τερατώδη, ακόμα μεγαλύτερα.
Κάτι ακόμα. Θρησκεία χωρίς φόβο, δεν υπάρχει. Η αιτία άλλωστε ήταν ο φόβος του θανάτου. Παρατήρησες πως σε όλες - μα όλες - υπάρχει η έννοια της αμαρτίας; Αυτή την έννοια την ορίζουν οι εκπρόσωποι. Οπότε κατανοούμε την πίεση που ασκούν στους πιστούς.
Χωρίς την Ιερά Εξέταση πχ ο Χριστιανισμός θα είχε πρόβλημα πολύ πιο πριν. Το ίδιο το κράτος, οι πολιτικοί άρχοντες έδιναν εξουσία ζωής και θανάτου στο ιερατείο, όταν δεν ταυτίζονταν ιερέας και βασιλιάς, πράγμα που ήταν συχνότατο. Γι αυτό και πολλοί Αυτοκράτορες έγιναν “άγιοι” αν και καθίκια.
Οι πολιτικοί ήξεραν πως οι ιερείς κρατάν τον κόσμο μακριά από ανυπακοή και επαναστάσεις. Οι δε ιερείς ήξεραν πως μπορούσαν να έχουν την υποστήριξη της κρατικής εξουσίας για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν.
Όπως ξέρεις καλά αγαπητέ σύντροφε, αυτά δεν είναι δυνατό να αλλάξουν από μόνα τους. Μόνο με Επανάσταση.
Όλα αυτά τα ξέρω και τα αποδέχομαι. Απλώς έκανα στο κείμενο μια υπόθεση εργασίας, μην τυχόν και σε συνθήκες όξυνσης της κοινωνικής κρίσης, υπάρξει η δυνατότητα να προσεγγιστεί διαφορετικά η όλη κατάσταση από ένα υπολογίσιμο μέρος θρησκευόμενων δημοκρατών, έτσι ώστε να τα σπάσουν με το κατεστημένο της κυρίαρχης χουντοφασιστικής και ακροδεξιάς δεσποτοκρατιας. Το έβλεπα δηλ.αυτό σαν ένα ... μεταβατικό στάδιο στην πορεία αυτών των ανθρώπων προς τις δικές μας ιδέες, που δεν μπορούν σήμερα άμεσα να τις αποδεχτούν για διάφορους λόγους. Το ξέρω ότι στους περισσότερους από μας ένα τέτοιο υποτιθέμενο μεταβατικό στάδιο για τους θρήσκους μοιάζει ουτοπία. Σε μια πιο ολοκληρωμένη μορφή του άρθρου που έστειλα στο site, θέτω το θέμα αυτού του πιθανού ουτοπισμού. Σαφώς ο κυριότερος λόγος που δεν επέτρεψε από το 17ο-18ο αιώνα κι ως τα τώρα μια ριζική δημοκρατική μεταρρύθμιση στο χώρο της ελληνικής εκκλησίας είναι ο ίδιος ο χαρακτήρας της ελληνικής αστικής τάξης και του καπιταλισμού που αυτή διαμόρφωσε εδώ, σε αντίθεση με τις εθνικές αστικές τάξεις της δύσης που χτύπησαν αποφασιστικά το φεουδαλισμό πριν μερικούς αιώνες. Γι'αυτό στην ολοκληρωμένη μορφή του άρθρου μου έκανα την υπόθεση πως αν η ιδέα δεν είναι εντελώς ουτοπική κι ανεφάρμοστη, τότε προφανώς, αν στο μέλλον υπάρξει μια τέτοια τάση ρήξης στην Ελλάδα με την "ορθόδοξη" δεσποτοκρτια, αυτή η ρήξη θα προέρχεται από σαφώς προοδευτικά λαϊκά στρώματα θρήσκων συνανθρώπων μας και θα αποτελέσει μια σαφή
ένδειξη διαμόρφωσης μιας πολύ ριζοσπαστικότερης, σε σχέση με το σήμερα, κοινωνικής συνείδησης και τάσης για μια κοινωνική αλλαγή. Αν λοιπόν υπάρξει, έστω κι από αυτό το δόλιχο δρόμο τέτοια τάση εμείς οι κομμουνιστές έχουμε καθήκον να την εκμεταλλευτούμε προς όφελος της επανάστασης. Νομίζω Μήτσο, ότι τα επαναστατικά κινήματα στην Ασία και τη Λατινική Αμερική αξιοποίησαν τέτοια, υπαρκτά εκεί, ριζοσπαστικά θρησκευτικά κινήματα. Φυσικά η πιθανότητα είναι μικρή για την Ελλάδα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι απίστευτα παιχνίδια σκαρώνει η πανούργα Ιστορία!
Φίλοι και σύντροφοι: Νίκο και Μήτσο ο Βάρναλης με το σαράντα σβέρκοι βοδινοί με λαδωμένες μπούκλες σκεμπέδες σταυροθόλωτοι και βρώμικες ποδαρούκλες , νομίζω τα λέει όλα. Αλλά σε μια συζήτηση φέτος με κάποιον αρχιμαντρίτη όταν τον ρώτησα πόσα χρήματα βγάζει από τη δουλειά του μου απάντησε κοφτά : όσα θέλω. Και ακόμα άμα ρωτήσεις έναν από τους χριστινοταλιμπάν για να αλλάξουμε κάτι στη θρησκεία , θα σου πει. Έτσι τα βρήκαμε αυτά και δεν τα πειράζουμε.
Τα άρθρα σου είναι εκπληκτικά σύντροφε, έχεις δίκιο σε πολλά. Η Θεολογία της Απελευθέρωσης (Λατινική Αμερική) όπως και διάφορες αιρέσεις που καταδίκαζαν τον πλούτο είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Γούσταρα πολύ τους "λυσσασμένους" στην Επαναστατική Γαλλία. Είχα γράψει γι αυτούς. Όλοι αυτοί θεωρούνται "αιρετικοί" κι ας είναι πιο κοντά στα λόγια του Ιησού από τους υποκριτές. Αν η θρησκεία άλλαζε τον κόσμο, θα ήταν παράνομη.
"Σαράντα σβέρκοι βοδινοί με λαδωμένες μπούκλες..." ωραίο ποίημα.
Δημοσίευση σχολίου