Μπατσάδικη ασυδοσία και κτηνωδία - Κρατική καταστολή και "τρομοκρατία"

Του Γ.Γ

Η είδηση μας λέει ότι δόθηκε στην δημοσιότητα  η ετήσια απολογιστική έκθεση της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων Σωμάτων Ασφαλείας (ΥΕΥΣΑ) για το 2019.

Το πρώτο που προκαλεί εντύπωση είναι η καθυστέρησή της.
Το κείμενο -το βρήκαμε στην ιστοσελίδα της "Καθημερινής- είναι γενικόλογο και περιορίζεται στο να αναφέρει ότι "Εμπλοκή αστυνομικών σε σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς αποκαλύπτει η ετήσια απολογιστική έκθεση της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων Σωμάτων Ασφαλείας (ΥΕΥΣΑ) για το 2019. Η σύνταξή της ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο και στις σελίδες της επισημαίνεται ότι η υπηρεσία δέχθηκε το περασμένο έτος 1.113 καταγγελίες, περίπου όσες και το 2018. Σχεδόν οι μισές από αυτές, ποσοστό 43,9%, στράφηκαν κατά αστυνομικών".

Το μόνο ενδιαφέρον που σημειώνει, είναι ότι "το 2019 οι «αδιάφθοροι» κατέγραψαν 15 υποθέσεις βασανιστηρίων, με τον αριθμό τους την τελευταία δεκαετία να υπερβαίνει τις 70". (Δηλαδή αναλογικά διπλασιάστηκαν το 2019 οι περιπτώσεις βασανισμού που καταγγέλλονται)!

Στο κείμενο της "Καθημερινής" συναντάμε επισήμανση  που αναφέρει ότι "η επιτροπή Αλιβιζάτου -σ.σ που υποτίθεται ότι συστάθηκε για να ελέγχει την αστυνομική βία- κατέθεσε το πόρισμά της τον Μάιο, ωστόσο τα συμπεράσματά της δεν έχουν δημοσιοποιηθεί".

Φυσικά δεν έχουμε αυταπάτες ότι το αυταρχικό κράτος αστικής δικτατορίας θα έφτιαχνε το ίδιο έναν μηχανισμό για να ελέγξει της κτηνωδίες που διαπράττουν οι ένστολοι υπηρέτες προστασίας του συστήματος.
Πόσο μάλιστα που στην κατεύθυνση  παλινόρθωσης ενός κράτους της σκληρής δεξιάς, ο πολιτικός προϊστάμενος των δυνάμεων καταστολής, καλύπτει απόλυτα την βαρβαρότητα των μπάτσων σε τέτοιο προκλητικό βαθμό μάλιστα που τον σατιρίζουν αστοί σκιτσογράφοι.

Ο Χρυσοχοϊδης, λοιπόν, δεν φημίζεται για την ροπή του προς το διάβασμα, οπότε δεν τον ενδιαφέρει να ενημερωθεί για τέτοιες εκθέσεις. Ούτε έχει και την ελάχιστη επαφή με την πραγματικότητα αφού θεωρεί ότι ο "κόσμος όταν βλέπει αστυνομικούς τους χειροκροτεί".

Δεν θεωρούμε ότι είμαστε υπερβολικοί αν ισχυριστούμε ότι σήμερα οι μπάτσοι αισθάνονται τόσο ασύδοτοι, και έχουν τα περιθώρια να εκτονώνουν ατιμώρητα, σε τυχαίους πολίτες, ότι ψυχανωμαλία και σχετικά "υποκείμενα νοσήματα" κουβαλάνε ακόμα περισσότερο και από την εποχή που ο Επίτιμος των Βρικολάκων τους έλεγε: "Το κράτος είστε εσείς".

Το παρακάτω απόσπασμα από ανάρτηση του αγωνιστή δικηγόρου Θανάση Καμπαγιάννη είναι καίριο, εύστοχο και περιγράφει χαρακτηριστικά την κατάσταση που επικρατεί στους κατασταλτικούς μηχανισμούς:

"...Έχουμε αστυνομικές καταθέσεις οι οποίες στήνουν κατηγορητήριο σε βάρος ανθρώπων που συλλαμβάνονται με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα, οι οποίες τελικά καταπίπτουν στο ακροατήριο καθώς αποδεικνύονται προσχηματικές, ειδικά όταν υπάρχει βίντεο ή φωτογραφίες ως αποδεικτικό υλικό των πρακτικών της ΕΛΑΣ και αυτό καταλύει κάθε έννοια έννομης τάξης.

Είναι εκρηκτικό το μίγμα των τελευταίων ημερών ...  η εικόνα της ΕΛΑΣ είναι στο Ναδίρ.  Η εικόνα των αστυνομικών της ομάδας «Δράση» είναι μια εικόνα συμμορίας του κοινού ποινικού δικαίου...

Την ίδια στιγμή, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν τιμωρεί αστυνομικούς για τέτοιες καταγγελίες αλλά στην πραγματικότητα ενεργητικά συγκαλύπτει τις ευθύνες τους.

Αν συνδέσει κανείς όλα αυτά τα στοιχεία που βγαίνουν στη δημοσιότητα με όσα περιλαμβάνονται σε επίσημα έγγραφα για το κύκλωμα στην Αστυνομίας καθώς αποκαλύπτεται ότι ηγετικά στελέχη της ΕΛΑΣ εμφανίζονται ως νονοί κυκλώματος πώλησης προστασίας σε μαγαζιά της Αθήνας, δείχνει την κατάσταση... πρόκειται για οξύτατο ζήτημα δημοκρατίας και συστημικό πρόβλημα."

Και εδώ θεωρώ σκόπιμο να επαναφέρω ένα κείμενο μου που είχα γράψει πριν κάποιους μήνες.

Κρατική καταστολή και "τρομοκρατία"

«Βλέπετε, οι άνθρωποι που έχουν δύναμη, μόνο ένα πράγμα ξέρουν και καταλαβαίνουν: τη βία».

Νόαμ Τσόμσκι, από το βιβλίο του Understanding Power, του 2002.

Πριν από κάποια χρόνια ο επαναστάτης Χρήστος Τσιγαρίδας, σε μια συνέντευξη του έλεγε: «Μιλώντας γενικά, θα έλεγα δύο πράγματα. Πρώτον, ότι καμιά αλλαγή ιστορικής κλίμακας δεν έγινε χωρίς βία, χωρίς επανάσταση. Οι σύγχρονοι αστοί ξεχνάνε τις αστικές επαναστάσεις, τη βιαιότητά τους, το αίμα που χύθηκε για να νικήσουν. Ξεχνάνε "τον τρόμο και την αρετή" του Ροβεσπιέρου. Το δεύτερο είναι πως τις μορφές πάλης τις επιλέγουν κάθε φορά τα δρώντα επαναστατικά υποκείμενα. Δεν είναι ζήτημα κάποιας συνταγής».

Όλα τα παραπάνω οι αστοί και το πολιτικό υπηρετικό τους προσωπικό τα γνωρίζουν πολύ καλά. (Πρέπει να θυμόμαστε ότι και η καλύτερη αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, δεν είναι παρά η δημοκρατία της οικονομικής μειοψηφίας και η δικτατορία της, πάνω στην συντριπτική πλειοψηφία του λαού).

Ας 'ρθούμε στο σήμερα. Ζούμε σε μια εποχή που –δυστυχώς- η λεγόμενη «κοινωνική ειρήνη» είναι κύριο χαρακτηριστικό της. Το μαζικό ταξικό εργατικό κίνημα ανύπαρκτο, ενώ ελάχιστες είναι οι διεκδικητικές κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς.
Παράλληλα, εδώ και χρόνια καμιά μειοψηφική ομάδα ένοπλης επαναστατικής βίας δεν έχει κάνει την εμφάνισή της και το μόνο που υπάρχει και εντείνεται είναι η κρατική τρομοκρατία.

Και εδώ έχουμε το "παράδοξο". Το πολιτικό σύστημα δεν δείχνει να απειλείται από το παραμικρό. Δυναμικές εργατικές αντιδράσεις δεν υπάρχουν, καμιά "τρομοκρατική" οργάνωση δεν έχει δραστηριότητα και όμως το πολιτικό σύστημα προχωράει σε μια απίστευτη θωράκιση των κατασταλτικών του μηχανισμών.
Στο νομικό τους οπλοστάσιο προστέθηκε διάταξη για να διώκεται σε βαθμό κακουργήματος, κάθε ακτιβιστική δράση, προσλαμβάνονται 1.500 νέοι μπάτσοι, ανασυστήνεται το πιο βίαιο και σκληροπυρηνικό κομμάτι της κρατικής καταστολής, η ομάδα "ΔΕΛΤΑ", ενώ σήμερα διαβάζουμε ότι "επανέρχεται στην ΕΛ.ΑΣ. ο επιχειρησιακός σχεδιασμός των «ομάδων συλλήψεων» που είχε εγκαταλειφθεί για χρόνια. Ειδικότερα, σχεδιάζεται σε κάθε διμοιρία ΜΑΤ να υπάρχει και μία ομάδα 5-6 ατόμων που θα προβαίνουν σε προσαγωγές και συλλήψεις".

Και εδώ ρωτάμε απευθυνόμενοι κύρια σε κάποιους "αριστερούς": Ολοι αυτοί που τόσα χρόνια έκαναν λόγο για "χρήσιμους ηλίθιους",  οι οποίες με κάποιες "τρομοκρατικές" ενέργειες τους, έδιναν το πρόσχημα στο αστικό κράτος να εντείνει την κρατική του καταστολή, τώρα τί έχουν να πουν; 

"Χρήσιμοι ηλίθιοι" δεν υπάρχουν, η λαϊκή αντιβία κάθε μορφής είναι εξαφανισμένη και όμως οι μηχανισμοί καταστολής θεριεύουν σε σημείο πρωτόγνωρο. Αρα;