Του Γ.Γ.
Με όλα αυτά που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες και ειδικά με τις "επιδόσεις" της ένστολης αληταρίας καλό είναι να επαναλάβουμε ορισμένα πράγματα τα οποία ορισμένοι "αριστεροί" παρουσιάζονται να τα αγνοούν.Αρχικά να πω ότι δεν υπάρχει "αριστερή" και "δεξιά" αστυνομία. Επί της ουσίας δηλαδή ο κατασταλτικός αυτός μηχανισμός δεν αλλάζει συμπεριφορά ανάλογα τον πολιτικό προσανατολισμό του αστικού υπηρετικού κυβερνητικού προσωπικού που βρίσκεται κάθε φορά στην κυβερνητική εξουσία
Επίσης όσοι αποδέχονται στην κοσμοθεωρία του μ/λ δεν εστιάζονται αν στις αστικές δικτατορίες -αυτές που ονομάζουν κοινοβουλευτικές δημοκρατίες- υπάρχουν καλοί και κακοί μπάτσοι, όπως και δεν επικεντρώνονται στο αν υπάρχουν τίμιοι και άτιμοι δικαστές ή έντιμοι και ανέντιμοι αστοί πολιτικοί. Τους τσουβαλιάζουν όλους σαν όργανα του εκμεταλλευτικού συστήματος.
(Από θεωρητική άποψη είναι ασήμαντη η διαφορά ενός μπάτσου που ανοίγει κεφάλια διαδηλωτών, απ' αυτόν που καταστέλλει με ποιο λάιτ τρόπο μια εργατική κινητοποίηση. Οπως επίσης είναι ελάχιστη η απόσταση που χωρίζει έναν δικαστή που λαδώνεται για να βγάλει μια απόφαση, απ' τον συνάδελφο του που εφαρμόζει τους αστικούς νόμους. Ανευ ουσιαστικής σημασίας είναι και η διαφορά ενός πολιτικάντη, που προχωρεί σε "φωτογραφικούς" νόμους, γιατί είναι στο μισθολόγιο ενός πλουτοκράτη, απ' τον ομόσταυλο του που ψηφίζει διατάξεις για να ληστευτεί το εισόδημα μισθωτών και συνταξιούχων για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα μιας δράκας καπιταλιστών).
Ολοι αυτοί είναι όργανα -αμειβόμενα πλουσιοπάροχα τις περισσότερες φορές- του συλλογικού καπιταλιστή, που λέγεται αστικό κράτος, για την εκμετάλλευση της καταπιεζόμενης τάξης, της εργατικής.
Το ότι υπήρξαν διαχρονικά μεμονωμένες περιπτώσεις ατόμων αυτών των μηχανισμών, που ξέφυγαν από τα στάνταρ της λειτουργίας αυτών των πυλώνων του αστικού κράτους που υπηρετούσαν, δεν είναι παρά εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
(Από θεωρητική άποψη είναι ασήμαντη η διαφορά ενός μπάτσου που ανοίγει κεφάλια διαδηλωτών, απ' αυτόν που καταστέλλει με ποιο λάιτ τρόπο μια εργατική κινητοποίηση. Οπως επίσης είναι ελάχιστη η απόσταση που χωρίζει έναν δικαστή που λαδώνεται για να βγάλει μια απόφαση, απ' τον συνάδελφο του που εφαρμόζει τους αστικούς νόμους. Ανευ ουσιαστικής σημασίας είναι και η διαφορά ενός πολιτικάντη, που προχωρεί σε "φωτογραφικούς" νόμους, γιατί είναι στο μισθολόγιο ενός πλουτοκράτη, απ' τον ομόσταυλο του που ψηφίζει διατάξεις για να ληστευτεί το εισόδημα μισθωτών και συνταξιούχων για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα μιας δράκας καπιταλιστών).
Ολοι αυτοί είναι όργανα -αμειβόμενα πλουσιοπάροχα τις περισσότερες φορές- του συλλογικού καπιταλιστή, που λέγεται αστικό κράτος, για την εκμετάλλευση της καταπιεζόμενης τάξης, της εργατικής.
Το ότι υπήρξαν διαχρονικά μεμονωμένες περιπτώσεις ατόμων αυτών των μηχανισμών, που ξέφυγαν από τα στάνταρ της λειτουργίας αυτών των πυλώνων του αστικού κράτους που υπηρετούσαν, δεν είναι παρά εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Στην τελική δηλαδή είναι πιο "σοβαροί" κάποιοι που πιστεύουν τις "ψεκασμένες" θεωρίες του Λιακόπουλου για τους τους Ελίμ και τους Νεφελίμ, παρά αυτοί που πιπιλίζουν μια καραμέλα -και δεν λέει να λιώσει- απ' το 1974- ότι πρέπει να αγωνιστούμε για τον "εκδημοκρατισμό" των δυνάμεων καταστολής, την "σωστή απόδοση δικαιοσύνης" και τα παρόμοια.
Μόνο αν πιστεύεις στα "θαύματα" του "άγιου" Παϊσιου είναι κατανοητό να περιμείνεις ότι το αστικό κράτος θα απεμπολήσει μόνο του βασικούς πυλώνες που το στηρίζουν, δίνοντας του άλλο προσανατολισμό, απ' αυτόν που απαιτεί η δικτατορία των αστών.
Δημοσίευση σχολίου