Αφιερωμένο στους κατοίκους των συνοικισμών της χώρας, στα χωριά και στις πόλεις με τον επιθετικό προσδιορισμό: "νέα"
Σε όλους τους Μικρασιάτες Ελληνες που κακοποιήθηκαν, εξυβρίστηκαν, κυνηγήθηκαν τόσο στη γη τους όσο κι εδώ ...
Αυτών που εγγόνια και δισέγγονα ενοχλούνται με τη λέξη αλληλεγγύη, αυτών που εγγόνια και δισέγγονα κρατούν λοστάρια γιατί κανείς δεν τους είπε πως "ρατσισμός είναι να μισείς κάτι που τυχαία δεν είσαι"
«…Στους Σπαρταλιώτες έδωσαν 24 ώρες προθεσμία να φύγουν. Άλλοι με τα πόδια, άλλοι με αμάξι πήραν τον δρόμο της εξορίας. Στο δρόμο τους έγδυσαν και απ’ αυτά που μπόρεσαν να πάρουν μαζί τους. Οι δικοί μας είχαν την προνοητικότητα να βάλουν σόλες στα παλιά τους παπούτσια και μέσα απ’ αυτήν να στρώσουν φλωριά όσα μπορούσαν. Αν και τα τρύπησαν τα καρφιά του τσαγκάρη, αυτά τουλάχιστον έμειναν. Με χίλια βάσανα έφθασαν στην Μερσίνα.
Εκεί τους παρέλαβαν Ελληνικά πλοία, δυστυχώς και ο πλοίαρχος και το πλήρωμα ήσαν εναντίον των προσφύγων. Τους βασάνισαν όσο δεν φαντάζεσθε. Νερό δεν τους έδιναν και τους ανάγκαζαν να πιουν θαλάσσιο νερό. Έκαμαν δεκατέσσερις μέρες στο βαπόρι, όταν σταματούσε το βαπόρι στα νησιά, μια λίρα χρυσή την στάμνα το νερό τούς πουλούσαν οι νησιώτες. Και ενώ με λαχτάρα τραβούσαν την στάμνα δεμένη με σχοινί, το πλήρωμα έκοβε το σχοινί και έμεναν με την λαχτάρα. Πάει και η στάμνα, πάει και η λίρα. Από τα θαλάσσια νερά που ήπιαν μια ξαδέλφη του Κυριάκου ,Δέσποινα Χότζογλου έπαθε μόλυνση των εντέρων εικοσάχρονη κοπέλα και ύστερα από μερικές μέρες πέθανε...."
"Το αντιπροσφυγικό μένος αποτυπώνεται στο σύνθημα «Φωτιά στους τουρκόσπορους πρόσφυγες», που κυριαρχεί σε συλλαλητήριο των μοναρχικών στις 9 Νοεμβρίου 1923 στους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Γιατί «τουρκόσποροι» χαρακτηρίζονταν γενικά οι πρόσφυγες, «τουρκομερίτες», «ογλούδες» κ.ά., στο στόμα του απλού λαού, «προσφυγική αγέλη» στα χείλη ευγενών, όπως ο Γεώργιος Βλάχος της Καθημερινής"
"Πιο πρακτικός ο Πρωινός Τύπος ζητά να φορούν οι πρόσφυγες κίτρινο περιβραχιόνιο, για να τους ξεχωρίζουν οι γηγενείς και να αποφεύγουν τον συγχρωτισμό μαζί τους.
Αυτά το 1933, λίγα χρόνια πριν από το κίτρινο άστρο που φόρεσαν άλλοι στο πέτο άλλων ––κι εδώ πρωτοπορία λοιπόν εμείς".
Αποσπάσματα από το βιβλίο της Aνδρονίκης Kαρασούλη-Mαστορίδου, "Aαναμνήσεις από τη χαμένη μου πατρίδα" [Η ζωή μου στην Άγκυρα], :Αθήνα 1966
Αν έχετε ηλικιωμένους ρωτήστε τους, ίσως άκουσαν ...
Αν δεν έχετε ,διαβάστε μαρτυρίες ...
Το.παρελθόν το μαθαίνουμε για να κατανοήσουμε το παρόν...
"...γιατί οι
οι μεγάλοι, εξόν απ’ τ’ άλλα κακά που κάνανε,
κάνανε και τούτο:
Φτιάξανε το θεό σύμφωνα με το μπόι τους
και δεν περίσσευε θεός για μας.....
Δημοσίευση σχολίου