Για ένα κομμάτι ψωμί ....

 «Όταν μια επαναστατική οργάνωση εκτελέσει έναν καπιταλιστή ή όργανο της αστικής δικτατορίας που βιώνουμε, για μέρες οι δημοσιοκάφροι θα μας πρήξουν με κηρύγματα για το "υπέρτατο αγαθό της ζωής", για τους "αιμοσταγείς δολοφόνους τρομοκράτες" και τα σχετικά.
Κι αν τυχόν οι "τρομοκράτες" συλληφθούν τότε θα υπάρξουν "ειδικά" δικαστήρια "ειδικοί νόμοι", "ειδικές ποινές" και συνθήκες φυλάκισης.

Όταν όμως το εργοδοτικό κέρδος δολοφονεί εργάτες τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Η δολοφονία ονομάζετε "εργατικό ατύχημα".
Εκεί δεν υπάρχουν τρομοκράτες και ένοχοι, παρά μόνο η "κακιά στιγμή".
Το όνομα του δολοφονημένου εργάτη δεν θα φιλοξενηθεί ούτε σε μονόστηλο εφημερίδας. Δεν θα υπάρξει "ειδικός νόμος", για τα θύματα του εργοδοτικού κέρδους. Οι χήρες και τα ορφανά των εργατών του δολοφονήθηκαν θα μείνουν μόνοι τους να κλάψουν την "μαύρη μοίρα" τους.

Και δυστυχώς οι δολοφονίες εργατών από το εργοδοτικό κέρδος δεν έχουν τέλος», γράφαμε σε μια περασμένη ανάρτησή μας.

Οι τρεις νέες εργατικές δολοφονίες, με θύματα ανθρώπους της τάξης μας επιβεβαιώνει την διαπίστωση μας ότι στο περιβόλι της εργοδοτικής ασυδοσίας το αίμα των εργατών κυλάει καθημερινά για να ανθίζουν τα κέρδη των καπιταλιστών.

Και σ' αυτό το σύστημα οι εργάτες δεν θα πάψουν ποτέ να θεωρούνται από τους εργοδότες τους,  "ομιλούντα εργαλεία", γρανάζια στην μηχανή τους, που παράγει κέρδος.  Κι αν κάποια στιγμή "σπάσουν" θα αντικατασταθούν πανεύκολα απ' τις ατέλειωτες στρατιές των ανέργων.

Για ένα κομμάτι ψωμί ....